2012??

Πότε πέρασε ένας χρόνος απο τότε που έγραφα για το 2011??Τι χρονια?!Τι να σκεφτείσ πρώτα-πρώτα..όλα γυρνάνε...μια χρονιά ονειρεμένη και πονεμένη μαζί...να που το παραμύθι τέλειωσε...δε ξέρω αν είμαι ευτυχισμένη...θα φανεί..απλά σε σκέφτομαι ακόμα...και όσο και να θέλω να σε βγάλω απο τη ζωή μου,προς το παρόν δεν μπορώ..ισως και να μην θέλω...μου έδωσες πολλά σαν άνθρωπο..κάτι καλό ελπίζω να σου έδωσα και εγώ..το σκέφτομαι να σε πάρω απόψε τηλέφωνο για καλή χρονιά αλλα δε ξέρω...μήπως δε πρέπει?Και ποιος ορίζει το αν πρέπει?Πφ...Κάθε χρονιά έδιωχνα κάτι απο τη ζωή μου και έλεγα πως δε θα το ξανακάνω..φέτος δε νιώθω την ίδια αναγκη να το κάνω..Σκέφτομαι και λέω..άραγε σήμερα θα σκεφτείς καθόλου πως ηταν περυση τέτοια μέρα?Που ήμασταν μαζι στο τέλος της νυχτας?Αυτή η σκέψη θα γυρνάει όλο το βράδυ στ μυαλό μου..όσο κ αν θέλω να την κρύψω..Σ'αγαπΩ πολύ καρδούλα μου..μην με ξεχνάς..καλή χρονιά να έχεις!!!!!!!!!

5/12/011 ..

Άραγε πώς να είναι τα πράγματα σε 1 χρόνο από τώρα?Κάθε φορά,σε κάτι έτσι σημαντικό το αναρωτιέμαι αυτό..Πλησιάζουν Χριστούγεννα..και λέω πως πέρσυ ήταν τόσο τέλεια..τόσο μπερδεμένα και ταυτόχρονα ονειρικά...φέτος?τι θα γίνει?Αν γίνει κάτι κιόλλας...
Τελος πάντων...σαν σήμερα γιόρταζεις...σε πήρα τηλ.και μιλήσαμε...πόσο όμορφα ένιωσα...2λέξεις τελικά αρκούν για να με ταξιδέψεις όπως παλιά...δε θέλω να πω πολλά...ελπίζω ακόμα...και το ξέρεις....με ξέρεις καλά...αλλά όχι τέλεια!!!Σε προκαλά λοιπόω..λύσε μου τις απορίες!!!

Δεν έχεις φύγει απο μέσα μου ..

Κάθε φορά που νιώθω πως κανείς δε μπορεί να με καταλάβει πιάνομαι απο δω και αραδιάζω όλες μου τις σκέψεις..Αυτή τη φορά είμαι αρκετά πεσμένη θα έλεγα...πάω να νιώσω όπως πέρσυ και δεν θέλω...λίγο όλα όσα συμβαίνουν..λίγο τα Χριστούγεννα που έφτασαν..λίγο εσύ που λείπεις ενώ είσαι εδώ...λίγο πολύ ΟΛΑ !!Ενώ έγιναν πολλά τελευταία δε λέω να ξεχάσω τίποτα...ούτε και θέλω να γίνω σκληρή μαζί σου...μάλωσα με τους δικούς μου για'σένα...για όσα έκανες και σύμφωνα με τα λεγόμενά τους για πράγματα που δεν εκτίμησες...όχι πως δεν έχουν δίκιο,αλλά κατα ένα περίργο τρόπο δεν τα΄δίνω και τόση σημασία...όχι πως δεν με πονάνε και εμένα,αλλά σκέφτομαι οτι ίσως τελικά σ'αγάπησα πιο πολύ απ'ότι περίμενα..και συ συνεχίζεις να λες για'μένα...λες και εσύ δεν έφταιξες πουθενά...και πάλι εγώ εκεί...δηλαδή τι στο καλό?!Σε είδα στη στάση προχθες...μιλήσαμε...μου είπες λίγο τα νέα σου..και εγώ το ίδιο...αναρωτιέμαι ταυτόχρονα από μέσα μου πως πριν ένα μήνα μου είχες πει πως δε θες να σου μιλάω..και πάλι καταπάτησες τα λεγόμενα σου...είδα ενα φίλο σου χθες...και μου είπε πως του λες οτι συμβαινει για να σου δίνει συμβουλές μιας και εγώ σου φέθηκα σκάρτα....απ'την μια τα όσα μου έλεγε ήταν σα να με παρακινούσε να κάνω κατι...μια κίνηση..και πως αν θελω να ειμαι μαζι σου να με βοηθήσει...του είπα πως δεν γίνεται..πως ακόμα και να θελω εσυ θα φύγεις...και άλλωστε τα πράγματα τώρα θα ήταν και πάλι δύσκολα με την  δική μου οικογένεια αυτή τη φορά να έρχεται κόντρα,και όχι με το να κρυφτουμε μην μασ δει ο ο δικός μου...δεν γίνεται!Κλαύτερα να πααμε παρακάτω..εγώ στον Ο και εσυ σε όποια θες...και απ'την άλλη μετα μου λέει(ο φίλος σ)πως το καλύτερο είναι να μην σου μιλαω...για το καλό και των 2....Σκεφτηκα να σου μιλήσω την Τετάρτη...να σου δώσω την ζακέτα και να σου πω κάποια πράγματα...και απο κει και πέρα βλέπουμε...πιστεύω πως θα μου πεις το ίδιο..πως καλύτερα είναι να μην μιλάμε...αν αυτό θες..τι άλλο μπορώ να κάνω?Απλά 2 άνθρωποι που έχουν περάσει τόσα είναι δυσκολο να βλέπονται στο δρόμο και να μην λένε ούτε ένα ''γεια''θα φανεί λοιπόν μετά απ'όσα θα πούμε....Μου ΄λείπεις πολύ...και ξέρω πως τώρα τίποτα δεν αλλάζει...για διάφορους λόγους..είτε απο'σενα...ειτε απο'μένα...ο χρόνος μόνο θα βοηθήσει...και ελπίζω να μην αργήσει..γιατί τον φοβάμαι πολύ... Αραγε με σκέφτεσαι που και που?Αναπολείς τις στιγμές μας?Ονειρεύεσαι έστω κάτι το παραμικρό???Δωσε μου ενα σημάδι...το χρειάζομαι....
Σ'αγαπΩ ....μην το ξεχάσεις ποτέ!!

Καλή τύχη !!

Και ενώ κανονικά όλα θα έπρεπε να λειτουργούν ρολόι και σύμφωνα με τα όσα συμβαίνουν να είμαι χαρούμενη για ακόμη μια φορά νιώθω θλίψη και απόγνωση!!
Γιατί ρε γαμώτο ενώ μπορείς να είσαι καλά με τον άνθρωπό σου μετά από όλα όσα συνέβησαν,κάθεσαι και αναρωτιέσαι για το τι κάνει ο άλλος?Αν είναι ή όχι καλά,αν σε σκέφτεται αν.,.αν..αν..ενώ σου έχει φερθεί με τον πιο άσχημο τρόπο εσύ σαν μωρό παιδί τρέχεις για ακόμη μια φορά πίσω του..λες και δεν σου λεχει κάνει τίποτα!Πως μπορείς μικρή μου?Τα ίδια λέω στον εαυτό μου κάθε μέρα!!!
Σήμερα για τη ακρίβεια η μέρα ήταν αποπνικτική...στη δουλειά όλα χάλια...αυτός εκεί για ακόμη ένα απόγευμα με την παρέα του,και εγώ ΄προσπαθώντας να του δείξω πως δεν με νοιάζει καθόλου!!Ένιωθα πως ο αέρας με πνίγει...ήθελα να ουρλιάξω και να του πω<<γιατί>>και δεν μπορούσα..
Όλα με σκότωναν..ήθελα να τον αρπάξω να τον φιλήσω και ταυτόχρονα να τον βρίσω!Να του πω πόσο τον αγαπάω και παράλληλα να μην του δώσω καν την αξία για το παραμικρό...
Είχα μέρες να κλάψω..και απόψε μου βγήκε όλο μαζί...δε ξέρω τι δάκρυα είναι..απελπισίας?προδωσίας?θυμού?αγάπης?τι??τι σκατα γαμώτο μου έχει κανει και δεν μπορς να τον βγάλω απο το κεφάλι μου?Δε θέλω ρε άλλο να με κουράζεις!!Σταμάτα ποια να ανεβάζεις τραγούδια στο fb τύπου''είμαι καλά και αντε γεια'' και απ'την άλλη να έρχεσαι στο μαγαζι με την παρέα σου για καφέ και να κάνεις πως δεν υπάρχω!!Ρε δεν αντέχω άλλο να χαλιέμαι για'σένα..στο κάτω κάτω ποιος είσαι?Ανθρωπος είσαι..ανθρωπος είμαι όμως και εγώ..τι στο καλό γίνεται?Για πόσο ακόμα θα είμαι σ'αυτή τη κατάσταση????Είμαι έτσι,και σκέψου λίγο->ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ...ΝΑ ΣΕ ΝΙΩΣΩ..ΝΑ ΣΕ ΑΓΓΙΞΩ...ΝΑ ΣΕ ΜΥΡΙΣΩ....ΘΕΛΩ ΓΙΑ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ -ΕΣΕΝΑ- !!Και ας ξηγήθηκες έτσι...τόσο άσχημα...κάτι που ποτέ δεν περίμενα!!Εγώ δυστυχώς...και λέω δυστυχώς,γιατί μόνο η καρδούλα μου ξέρει πως νιωθει ... ειμαι ΕΔΩ ...και συνεχίζω να Σ'ΑΓΑΠΩ το ίδιο δυνατά όπως πριν...να έχω τα ίδια όνειρα...και να σκέφτομαι πως ίισως κάποτε,κάπου εμείς οι δυο τα ξαναπούμε!!Καλή τύχη.........!!

Μια αγκαλιά ....

Να'ξέρες μόνο πόσο ανάγκη την έχω..έτσι για λίγο..να σε νιώσω και πάλι δικό μου...Να νιώσω να ακουμπάνε τα στήθη μας και τα χέρια μας να τυλίγονται γύρω-γύρω από το σώμα του άλλου...μια αγκαλιά δίχως αντάλαγμα...ήρεμη....γαλήνια....τρυφερή....να νιώσω τν μυρωδιά σου....τη ζεστασιά σου..να με κλείσεις εκεί μέσα και να μην μ'αφήσεις να φύγω...μόνο στη σκέψη του πόσο πολύ το χρειάζομαι τρέμω...τρέμω γιατί φοβάμαι μήπως δεν έρθει ποτέ αυτή η στιγμή...μήπως δεν με συγχωρήσεις και πας παρακάτω....Μακάρι να ήσουν στο μυαλό και τη  καρδιά μου,και να έβλεπες πόσο πολύ θέλω να παλέψω για εμάς!!!Θέλω να κάνω τα πάντα...και θα τα κάνω...να σου αποδείξω οτι αξίζω μια τελευταία ευκαιρία για να σώσω ότι κατεστρεφα αργά αργά με το καιρό...μόνο μην με απορρίπτεις τελείως...βλέπε αυτά που κάνω και μην με διώχνεις!!!
                     ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!!
Σε έχασα....σε χάνω.....δε θέλω να χαθείς...μακάρι να μπορέσω να σε ξαναγυρίσω πίσω...

Δε σε αφήνω έτσι εύκολα...δεν αφήνω -εμάς-...Θα βρίσκομαι στι ζωή σου..ακόμα και αν είμαι πίσω απο αυτή !!!!! 19/05/07

Ολα αργά ή γρήγορα μαθαίνονται !!!

Πέρασαν 2 ολόκληρα χρόνια....
Ποιος να πίστευε οτι τελικά,ενώ κρύβαμε τόσο καλά αυτό το μυστικό..ενώ είχαμε υποσχεθεί οτι δε θα το πούμε ποτέ σε κανέναν,ήρθε η μέρα που το έκανες εσύ ο ίδιος...!! 
  
Όσο και αν οι άνθρωποι θυμώνουν...κάποιες συμπερφορές δεν δικαιολογούνται με τίποτα!!Ειδικά αν είσαι σε ηλικία 18-19 κανένας λόγος δεν πρέπει να σε φτάσει στα άκρα!!Απορώ πραγματικά λοιπόν,πώς κάποιοι άνθρωποι τέτοιου είδους τα καταφέρνουν...ενώ κάποτε να αγάπησαν με όλη τους την καρδιά,όταν πληγωθούν να κάνουν τα πιο ακραία πράγματα!!Να τα αποκαλήψουν όλα όσα έκρυβαν όταν τους βόλευαν από τους άλλους..Μπορεί να θέλει να πληγώσει το αντιστιχο άτομο που τον πλήγωσε με αυτό το τρόπο...όμως έτσι ειναι η αγάπη??Δεν νομίζω...κάποια πράγματα,απ'όποια πλευρά κ'αν τα πάρεις και να θες να τα δικαιολογήσεις δεν μπορείς αν δεν είναι σωστά..Και αφού κάνει τι κάνει αυτο το άτομο για να σε πληγώσει,συνεχίζει να ασχολείται μαζι σου,ενώ ο ίδιος σου έχει πει πως δεν θέλει να έχει '΄'σχέση΄΄ μαζί σου...τι στο καλό?Τι άλλο θέλει απο'σένα??Σε πλήγωσε...σε πρόδωσε...έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή σου και τώρα ??Γιατί δεν φεύγει???Πρόδωσε τα πάντα στον ''Ο'' .....ποιος?? ο..''Σ''...(όσοι διάβαζαν το blog μου παλιότερα,καταλαβαίνουν περί τίνος προκειται)...Ναι!Τα είπε όλα...και όχι μόνο αυτό,έκανε και άλλα τόσα...Μέσα απ'όλα αυτά,έμαθα πολλά...πλήγωσα τον Ο..τον άνθρωπο που ποτέ δεν έπρεπε να το κάνω...το κατάλαβα αργά...πολύ αργά....
Τώρα δεν θέλει να με δει...νιώθει πως δεν τον νοιάστηκα ποτε!Δεν είναι έτσι και κάπου μέσα του το ξέρει..Παρ'όλα αυτά,όταν σχολάει απο τη δουλειά του,εδω και 2μέρες τον συναντάω επίτιδες...μου μιλάει λιγο...τον βλέπω στα μάτια του τον θυμό...μακάρι να μπορούσα να άλλαζα κάτι...να διόρθωνα ΟΛΑ μου τα λάθη και να ήμασταν μαζί και πάλι...Θεε μου..το θέλω όσο τιποτε άλλο!!!Θα μετανοήσω για όλα!Για όλον αυτό το καιρό το πόσο άσχημα του φέρθηκα ενώ κρυβόμουν με τον άλλο απο πίσω του...για τον χαμένο χρόνο που άφησα να περάσει...θα κάνω τα παντα!!!Το εννοώ!!!!!!!!!!
Γιατί έμαθα!
Γιατί μετάνιωσα!
Γιατί τον ΑΓΑΠΑΩ!
Γιατί τον..ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ!

Εύχομαι ο Θεός να βάλει το χέρι του και να πάνε όλα καλά...γιατί μέσα απ'όλα αυτά κατάλαβα πολλούς λόγους και πολλά καλά,τα οποία άλλαξαν και αν δεν συνέβαινε αυτό,ίσως να μην άλλαζαν-ποτέ- ........... Η ελπίδα λένε πεθαίνει πάντα τελευταία...γι'αυτό λοιπόν ...ελπίζω !!! :/

Πόσο πολύ μου λείπεις!!!

Αυτή τη φορά,δεν χρειάζεται καν να σκεφτώ πως να ξεκινήσω την ανάρτησή μου...Στο μυαλό μου είσαι ΜΟΝΟ ΕΣΥ!!!
Γιατί να ήρθαν έτσι τα πράγματα??Γιατί να έκανα τόοσο λάθος?Σε άφησα να φύγεις μακριά μου,και τώρα πια δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για να γυρίσεις...μακάρι να είχα φερθεί διαφορετικά...Και τώρα,προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και να βρω τη δύναμη να μην σε πάρω τηλέφωνο..να μη προσπαθώ να βρω δικαιολογίες για να σε δω έστω για λίγο...μα μου είναι τόσο δύσκολο...ΦΟΒΑΜΑΙ...φοβάμαι να αφήσω το χρόνο να περνάει...χωρίς να κάνω τίποτα!!Απ'την μια λέω πως ίσως έτσι είναι καλύτερα...ίσως έτσι καταλάβεις οτι νοιάζομαι για'σένα και σ'αφήνω να ηρεμήσεις όπως προχθές μου ζήτησες...Απ'την άλλη πάλι λέω,μήπως νομίζεις οτι δεν ενδιαφέρομαι αν δεν σου τηλεφωνώ και δεν ασχολούμαι μαζί σου...τι είναι λοιπόν στη προκειμένη πιο σωστό?Ολο αυτό το καιρό έμαθα πολλά για μένα..και αν και ακόμη δεν είμαι τελείως ξεκάθαρη,ξέρω τι θέλω!Και αυτό που θέλω είσαι μόνο ΕΣΥ!Πάντα σ'αγαπούσα το ίδιο δυνατά...έτσι όπως ποτέ δεν αγάπησα ΄κανέναν και ελπίζω ο Θεός να τα φέρει έτσι και να μας ξαναενώσει!!Σε χρειάζομαι!!!!Σε χρειάζομαι γιατί μαζί σου είμαι αυτό το κοριτσάκι που μεγάλωσε μαζί σου..και έμαθε πως είναι να αγαπάς...με όλη σου την καρδιά..με την ψυχή...2σώματα κλεισμένα σε 1 !!!!Τώρα περιμένω μόνο....να μου πεις οτι θα έρθεις σπίτι μου να καθήσουμε τώρα που θα λειπουν οι δικοι μου,και ίσως εκεί πούμε πολλά....μακάρι ο Θεός να βάλει το χέρι του και να γίνει!!!!Γιατί το χρειάζομαι όσο τίποτε άλλο!!!!Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΝΙΝΙ ΜΟΥ !!!

Χρόνια σου πολλά ΖΩΗ ΜΟΥ !!!

Σε λίγες ώρες σαν σήμερα πριν 22χρόνια ήρθε στη ζωή ο άνθρωπος που μαζί του πέρασα 4 ολόκληρα χρόνια..όπως και αν ήταν αυτά,ήμασταν μαζί...
Σαν σήμερα χάρισες στους γονείς σου το πιο πολύτιμο δώρο..μαζι μ'αυτούς χρόνια μετά βέβαια..το χάρισες και σ'εμένα....
Είναι η πρώτη χρονιά που δεν είμαστε μαζί...πω..ποιος να το φανταζόταν?Το καλό βέβαια είναι οτι μιλάμε..και πισω απ'όλα αυτά υπάρχει και το ενδεχόμενο της επανασύνδεσης..μα ποιος ξέρει ακόμα?
Εύχομαι στη ζωη σου να σου έρθουν όλα όπως τα ονειρεύεσαι...μια πολύ καλή δουλειά..με κανονικό ωράριο..και ανθρώπους γύρω σου που αγαπάς και σ'αγαπούν...αν και στις μέρες μας δύσκολο...όχι ακατόρθωτο!!
Θέλω να σου ζητησω <<ΣΥΓΓΝΩΜΗ>>για όσο πόνο σου προκάλεσα...και ενα μεγαλο<<ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ>> για όλες τις όμορφες στιγμές που μου χάρισες απλόχερα!Στη ζωή μου δεν έχω γνωρίσει τόσο καλό ανθρωπο ξανα...ίσως σε έστειλε ο Θεός και εγώ η χαζή κάνω ότι να'ναι...
Όμως θέλω να ξέρεις οτι καθε μα κάθε μέρα είσαι στο μυαλό μου...και οτι ειναι στιγμές που δεν θέλω καμμιά άλλη αγκαλιά εκτός από την δική σου!!!Μελλό?Ίσως..μα αληθινό!!
Σε θέλω ξανά πίσω στη ζωή μου..στην καθημερινότητά μου....να μου γεμίζεις τη μέρα με μια απλή καλημέρα...ένα σ'αγαπώ!Και ας μην ήσουν τόσο ρομαντικός τύπος...άλλωστε σ'αγαπησα γι'αυτο που είσαι...και δε θέλω ποτε σου να αλλάξεις!!!
ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ......Σ'ΑΓΑΠΑΩ Μ'ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ!!!!!!!ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ,ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΚΑΛΥΤΕΡΗ!ΜΗΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ!!!! 19/05/07 ....=>ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!! <3

Ξενέρωτη??Εγώ ξενέρωτη?? :O
Είναι δυνατόν να το ακούω αυτό?!Και όχι μόνο αυτό...''η πιο'' ξενέρωτη απ'όλες...ε τώρα τι να σου πω?!Επειδή δεν ήθελα να γίνει?Σου εξήγησα..άλλωστε,ξέρεις...ξέρεις ποια είμαι...οτι γενικά θέλω να γινόμαστε -ένα-..αλλά τώρα είχα τους λόγους μου...και εσύ,αντί να το κατανοήσεις γύρισες και με είπες έτσι!!Νεύρα?Δε ξέρω...δεν με νοιάζει..αλήθεια...μην λες κουβέντες όμως που θα πληγώσουν τον άλλο...δηλαδή δε με σκέφτεσαι?!Είναι δυνατόν να μη θέλω?!Ξέρεις κιόλλας πόσο πολύ..στο δείχνω..αλλά δεν έμεινε τίποτα..λίγες ακόμα μερούλες..δεν αξίζει δηλαδή?Απ'το να με ρίχνεις έτσι..σίγουρα αξίζει!Δε ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου...πως με πλάθεις ώρες ώρες,αλλά νόμιζα με ήξερες..και κάθε φορά,σε τέτοιες στιγμές βλέπω πόσο λάθος κάνω...Και φύγαμε..κατάλαβες οτι στράβωσα...οτι δεν μ'άρεσε...και εσύ ξενέρωσες..και το άφησες πολύ καλά να φανεί...όμως στο είπα απ'την αρχή..εσύ έκανες σα να μην ήθελες να καταλάβεις!Ξες κάτι?Ξέρω οτι δεν έχεις δίκιο..και όμως...ΕΓΩ είμαι αυτή που θέλει πάλι να τηλεφωνήσει...να σε ρωτήσει τι κάνεις..να ακούσει την ''καληνύχτα''για να κοιμηθώ και αυτό το βράδυ ήσυχα...-δεν το κάνω-!Ούτε εσύ όμως...δε ξέρω τι νιώθεις...οτι έκανες σωστα?!Είσαι τόσο σίγουρος οτι θα σε πάρω?!Δεν σε νοιάζει καν?Τι απ'όλα αυτά?!Δεν πειράζει...κάνει οτι νομίζεις..εγώ μια φορά δε θα σε πάρω..πάντα εγώ ρίχνω τα μούτρα μου...κάπου,θέλω να νιώσω οτι σε πείραξε και εσένα΄!!Ξεσπάω εδώ λοιπόν..που ξέρω πως δε θα το δεις κιόλλας...
Μίλησα στην Κ.και την είπα να μην σε ξαναενοχλήσει..πως τώρα πια είσαι μαζί μου..ένιωθα οτι μέσα σου σαν να την σκεφτόσουν..σαν να αναρωτιόσουν...λογικό...πέρασες μαζί της κάποια πράγματα...όμως....την ξεπέρασες?!Δεν νομίζω να μην την ξεπέρασες...άλλωστε μαζί πέρασε πααααρα πολλά...βέβαια πολλές φορές δν υσχύει αυτό..μπορεί να γνωρίσεις μια με την οποια θα κολλήσεις απο την πρώτη στιγμή..μπορεί αυτό να έγινε και μ'εσένα...όμως...και ΄μαζί δεν ήταν λίγα αυτά που περάσαμε...και μπορώ να πω οτι αυτό που μας έδενε και μας δένει ΄εχει λίγο απο όολα..και κλάμα,και γέλιο,και χωρισμούς,και υποσχέσεις,και κρυφτο,και γενικά πάρα πολλά..άλλωστε στο χέρι σου ήταν τι θα επιλέξεις...
Να σου πω την αλήθεια,την καταλαβαίνω την Κ. ...ξέρω πως είναι να αγαπάς κάτι όσο τίποτα άλλο στο κόσμο...να θες να είσαι μαζί του και αυτός να σε απωθεί...να θες να φωνάξεις πόσο τον αγαπάς και να μη  είναι αποδεκτό αυτό από όλους τους άλλους με αποτέλεσμα να φοβάσαι καν να το δείξεις.....Ξέρω πολύ καλά αυτή τη θέση...έχω περάσει και εγώ στο παρελθόν...και μόνη μου την αποδέχτηκα...κανένας δεν στάθηκε δίπλα μου να νιώσει πραγματικά πως είμαι...πως νιώθω...τι θέλω και τι όχι...έγινα σκληρή και τώρα δε θέλω να χάσω αυτό για το οποίο πάλεψα να κρατήσω...κατάλαβαίνω πως νιώθεις Κ.λοιπόν...αλλά κατάλαβε και εμένα!Εμένα καμμιά δε μου μίλησε τόσο ήρεμα...πάντα ήθελαν να μου ορμήσουν!Είναι αυτό που λένε οτι το ήρεμο θέλουν όλοι να το φάνε..ενώ το σκληρό δε τολμάει κανείς!Δεν είμαι κακός άνθρωπος...αν με γνωρίσεις θα το καταλάβεις..απλά είναι η θέση μου τέτοια!Ίσως είναι καλό και για'σένα αυτο...να ''θυμώσεις''και να μη θες να ξανασχοληθείς μαζί του..ίσως πάλι να φουντώσει αυτό που νιώθεις γι'αυτόν..αγάπα τον!Δε σου λέω να μην τον αγαπάς..αλλά η αγάπη σου φρόντισε να μην με προσβάλει!Καπου μέσα σου...κρύψτον και κράτα τον για'σένα..μην με φέρνεις και εμένα σε δύσκολη θέση...σαν χάρη σου το ζητάω..΄
Και ενώ γράφω,,με παίρνεις τηλ.(Σ)''Συγγνώμη...μαλακία μου!Δεν έπρεπε να φερθώ έτσι..δεν εννούσα ότι είπα..απλά πάνω στη φάση μου βγήκε...δε θέλω να σε χάσω...θέλω να είμαστε καλά..και ενώ ξέρω οτι το μόνο που θέλω,είναι να είμαστε καλά,κάνω ώρες-ώρες μαλακίες!''Έτρεξε το δάκρυ από τα μάτια μου...εσύ δε με ξές τεικά ή εγώ?Που περίμενα οτι δε θα με έπαιρνες και τελικά το έκανες...Δε μπορώ να σου κρατήσω κακία...και μόνο που με πήρες νιώθω πολύ καλύτερα!Απλά πρόσεχε..γιατί πολλές φορές λες πράγματα και πληγώνεις τον άλλο..και δεν αρκεί μονο ένα ''συγγνωμη'' να τα διορθώσει όλα μετά..Σ'αγαπάω όμως..και η αγάπη ξεπερνάει τα πάντα δε λένε?Ε...λοιπόν και εγώ το ξεπερνάω αυτό!
Οσον αφορά την Κ.τώρα,δε ξέρω..είναι τρελό αυτό που θα πω,όμως αν είχα την δύναμη να σε αφήσω θα το έκανα...(Σ)...΄την λυπήθηκα έτσι όπως με κοιτούσε...Σ'ΑΓΑΠΑΕΙ ....και είμαι σίγουρη πως ξενυχτάει για'σενα..πως σήμερα ειδικά θα είναι το χειρότερό της το βράδυ...μακάρι να μπορούσα να της εξηγήσω..μακάρι να ήταν αλλιώς οι καταστάσεις...πολλά μακάρι...αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς,αυτή είναι η ζωή...δυσκολη ή εύκολη...αστεία ή σοβαρή....να σε ανεβάζει τη μια ψηλά και την άλλη να σε στέλνει τοσο κάτω που πιο κάτω δεν γίνεται..και απο κει να βρεις τη δύναμη να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συναρμολογηθείς μόνη..ΣΥΓΓΝΩΜΗ,αλλά ΄δεν έχω τη δύναμη να τον αφήσω...και οι 2 τον πληγώσαμε...τον αγαπήσαμε και τον αγαπάμε γι'αυτο που είναι...περάσαμε στιγμές και ξέρω οτι είναι δυσκολο να πας παρακατω αν αγαπάς όμως αγαπάω και εγώ...και δεν έχουμε επιλογη για άλλη κίνηση...
                                                         ΣΥΓΓΝΩΜΗ => Κ.
                                                        Σ'ΑΓΑΠΑΩ =>  Σ
                                                  ΑΓΑΠΑΩ ΟΜΩΣ ΚΑΙ -ΕΜΕΝΑ- ...

Οδηγός της ψυχής..

Γιατί πολλές φορές ο ανθρωπος νιώθει τόσο κενός?Γιατί ενώ μπορεί να κάνει όμορφη τη ζωή του,την δυσκολεύει με τον χειρότερο τρόπο?Τα έχουμε όλα και κολλάμε σε λεπτομέρειες που τις κάνουμε να μοιάζουν πραγματικά προβλήματα...Απορώ πολύ με αυτή την τακτική...και εγώ έτσι είμαι..καμμία διαφορά..και απάντηση ακόμη δεν έχω πάρει...Καταλήγω κάπου,και ενώ λέω πως τώρα αυτό θα κάνω,πέφτω στο άλλο άκρο με τα μούτρα..και ξάνα τα ίδια..ο ίδιος κύκλος..
Μάλλον δεν μπορώ να νιώσω μόνη...ανασφάλεια..!μεγάλη θα έλεγα...!Σαν να χρειάζομαι ένα σίγουρο στήριγμα εκεί για'μένα...σα να μην μπορώ να ζήσω μόνη...εξαρτώμενο άτομο θα με χαρακτήριζα εγώ...ανασφασλές....
Κάνω μια αναδρομή στα παλιά και βλέπω οτι πολλοί έγυγαν...και λίγοι έμειναν...πολλά ειπώθηκαν και τα ελάχιστα συνέβησαν...και όσα απαρνιόμουν οτι θα ζήσω,έχω κάνει ήδη την αρχή να συμβούν..τι γίνεται λοιπόν??Όλο αντίθετα θα μου έρχονται?΄Φέρομαι σωστά,ή πάλι θα πληγωθώ?Χρειάζομαι στήρηξη...είναι το μόνο που γνωρίζω πλεον για'μένα..για όλα τα άλλα αφήνω μια μεγάλη αναμονή..να περιμένουν αυτή τη φορά...όπως άφησα τον εαυτο μου να περιμένει για να κοιτάξω εγώ άλλους,ήρθε η ώρα να βάλω και τον εαυτό μου λίγο μπροστά..να τον ακούσω...
Αν είχε στόμα και φωνή,σίγουρα θα ήταν πολύ θυμωμένη...ίσως και να μην μου μιλούσε καν..και δε θα το άντεχα απόρριψη και απο τον ίδιο μου τον εαυτό..όχι πως τώρα δεν είναι έτσι,αλλά τουλάχιστον ξέρω,οτι δε θα μου μιλήσει..Θέλω να πιστέψω σ'εμένα και να γιατρέψω όλες μου τις πληγές..και θα το κάνω!Θα πιστεύω σ'εμένα και στις ικανότητες μου και θα κάνω όλα μου τα όνειρα πραγματικότητα...θα φέρομαι πολύ πιο σωστά στους ανθρώπους..δε θα τους πληγώνω...θα είμαι όσο πιο τίμια μπορώ...αυτά ζητάω...αυτά μου έχουν λείψει...αυτά θέλω να ξανακερδίσω!!!
Να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμάμαι ήρεμα...να ξυπνάω και να λάμπω απο ευτυχία που αντικριζω για ακόμη ένα πρωινο,το φως του ήλιου..τον αέρα στο κορμί μου...όλα αυτά τα απλά και καθημερινά πράγματα που έχουν αξία και εμείς τα έχουμε εκμηδενίσει...
Πρέπει να ζήσω!Πρέπει να είμαι εγώ ο οδηγός της ζωής μου..και καπετάνιος της μοίρας  μου!!!

''Ναρκωτικο''

Προσπαθώ να σε καταλάβω...να μπω μέσα στο μυαλό σου...να τρυπώσω σε κάθε σκέψη και να δω με ποια λογική κάνεις τι κάνεις...Ξέρεις δε θέλω να κάθομαι και να γράφω όλα όσα σκέφτομαι για'σένα..για'μας...ίσως με φοβίζει αυτό...ίσως δε θέλω να χαλάσω την εικόνα μου για'σένα..
Προσπαθώ να μην στο δείχνω..να σου δείχνω πως είμαι καλά..πως σε εμπιστεύομαι!Όχι πως δεν είναι έτσι,μα,σκέψου λίγο τι κάνεις στον εαυτό σου..Έχεις διαλογιστεί ποτέ πόσο πολύτιμη είναι η ζωή?Πόσα μας χαρίζει....έτσι απλόχερα...και εσύ τα δίνεις μία και πάνε όλα πέρα...δε μπορώ να σε καταλάβω....αλήθεια....ίσως δεν πόνεσες ποτέ σου...ίσως δεν κατάλαβες πως είναι καποιος δικός σου ανθρωπος να κινδυνεύει...να χάνεις τη γη κάτω απο τα πόδια σου και να τρέμεις στην ιδέα οτι μπορεί να ξυπνήσεις και να μην είναι άλλο εκεί για'σένα..και έσύ καταστρέφεις μόνος σου το ίδιο σου το δημιουργημα...-τον εαυτό σου-....σταμάτα να το κάνεις!!!Ξέφθγε απο τη μάζα...μην ακολουθάς όλους αυτούς που δεν με ενδιαφέρει αν κοιτάνε τον εαυτό τους..εγώ εσένα θέλω να προστατεύσω...δε θέλω να πάθεις ΠΟΤΕ,ΤΙΠΟΤΑ !!΄
Τι προσπαθείς να κρύψεις πίσω απο αυτό το προσωπείο?Και μην μου πεις πάλι οτι το κάνεις για την παρέα..οτι το γουστάρεις γιατί έχει φάση...αυτά εγώ τ'ακούω βερεσέ...
Απλά πίστεψε με πως μ'αυτό το τρόπο δε θα καταφέρεις τίποτα...όλα είναι στιγμιαία...ξεχνάς εκείνη τη στιγμή και είσαι στο δικο σου κόσμο..αλλά μόνο εκείνη τη στιγμή...δεν έχεισ λόγο να το κάνεις...άνοιξε τα μάτια σου...δες τι είναι καλό για'σενα και τι όχι...
Δίπλα σου έχεις άτομα που σ'αγαπάνε...σ'αγαπάνε γι'αυτό που είσαι..όχι γι'αυτο που γίνεσαι..
Και νώθω πως έχεις αλλάξει...για την ακρίβεια έχεις ''χαλάσει'' ....Δεν ήσουν έτσι όπως σε ήξερα..λίγο το σχολείο,λίγο οι γονείς,λίγο οι σχέσεις που σε πληγώσανε και οι ανθρωποι που σε εκαναν να πιστέψεις σ'αυτούς και τελικά ήταν τόσο σκάρτοι..όμως αυτή είναι η ζωή...με τα άσχημα και τα όμορφα...

Εγώ είμαι εδώ για'σένα...*πάντα*ήμουν...όσο και αν λάθος φέρθηκα μ'εμάς,πάντα σε νοιαζόμουν...πάντα σε σκεφτόμουν και μετανιωνα για τα λάθη μου...και τώρα θέλω να σου χαρίσω όσα σου στέρησα τότε που εσύ μου τα'δινες απλόχερα...Δεν είμαι τόσο λάθος νομίζω...ξέρω πως μέσα μου,όσο λάθος και αν λες οτι είμαι,είμαι καλός ανθρωπος..έχασα τον εαυτο μου μαζί και τα πιστευω μου..και προσπαθώ να γιατρευτώ απο τα πάντα...Σε χρειάζομαι στη ζωη μου...και σου υπόσχομαι αυτή τη φορά να κάνω όσα άργησα να κάνω..και όπως θα έχω εγώ εσένα,έτσι και εσύ να έχεις εμένα...γιατί όταν ξέρεις πως έχεισ δίπλα σου κάποιον να σε στηρίζει και να σου λέει ''είμαι εδώ..μαζί θα τα καταφέρουμε'',όλα είναι πιο εύκολα...ή τουλάχιστον έτσι μοιάζουν...Άλλωστε πίστευα πως το μόνο -ναρκωτικό-που θα σε κάνει να εθιστείς,θα είμαι εγώ...όπως μου έλεγες παλιά...απόδειξε το μου λοιπόν τώρα...τώρα...σ'αυτήν ακριβώς την στιγμή της αδυναμίας(?)οτι αυτό που επιδράει πάνω σου έχει όνομα και ψυχή..και όχι όνομα και καταστροφή !!

Απάντησε μου..

Απλά κάθομαι και σκέφτομαι και λέω..πώς γίνεται κάποιος ο οποίος έχει νιώσει και λέει πως νιώθει αγάπη για'σένα,ταυτόχρονα σε στιγμές αδυναμίας να σε πληγώνει με τα λόγια του?!!Πώς μπορείς και το κάνεις?Όσο και αν έχεις πληγωθεί μέσα από τις καταστάσεις μας..όσα και αν έχουμε μοιραστεί μαζί...πώς?Πως μπορείς να με αποκαλείς με την πιο άσχημη λέξη για μια γυναίκα και μετά να μου λες πόσο μ'αγαπάς..στιγμή αδυναμίας??Εγώ ξέρω οτι και σε τέτοιες στιγμές αν δεν θες,τέτοιες κουβέντες δεν ξεστομίζεις....
Και μετά αναρωτίεμαι..γιατί το δέχομαι...έχω φταίξει σε πολλά και εγώ..ναι!'Ομως γιατί να δεχτώ να με αποκαλέσεις έτσι?Μπορεί να έχεις κάνει πολλά..πράγματα ουσιαστικά..και πάντα έλεγες πως είμαι παντού λάθος!Κάνω ένα λάθος και μετά τα βρήσκεις όλα άκυρα!!!Με έκανες να μην πιστεύω καθόλου στον εαυτό μου και όμως είμαι ακόμα εδώ..γιατί νιώθω πολλά για'σένα...εγώ είμαι η παράλογη λοιπόν ή εσύ?Εγώ που ξέρω οτι δεν είναι ωραία η συμπεριφορά σου,ή εσύ που ενώ μέσα σου ξέρεις την αλήθεια δεν την δέχεσαι?Εχω κουραστεί να με βρίσκεις παντού λάθος...να μην με πιστεύεις για τίποτα...να΄νιώθω τόσο αποτυχημένη και λάθος όσων αφορά ''εμάς'' ....όχι..δεν είμαι τόσο λάθος ανθρωπος...μπορώ να κατανοήσω το ότι σε πλήγωσα και να κάνω ότι μπορω για να επανορθώσω,όμως κατανόησε έστω και λίγο και εσύ εμένα..μην τα θες όλα δικά σου..έκανα λάθη και πατάς μόνο εκεί..δε κοιτάς να προχωρήσουμε!!!

Λες οτι θες,μα ως εκεί..καμμία προσπάθεια..και μ'αφήνεις πάλι μόνη..μόνη...να παλεύω να διώξω τα λάθη μου και εσύ να τα χτυπάς ξανά και ξανά...Γιατί με μπερδεύεις τόσο?Δε καταλαβαίνεις οτι έτσι με κάνεις πέρα?Θέλω να μείνω..να κάνω μια νέα αρχή,αλλά εσύ δε με βοηθάς..και έχω που έχω τα δικά μου,δε λες να σταματήσεις να με κρίνεις κιόλλας..εγώ ξέρω,πως όταν κάποιος αγαπάει συγχωρεί και δεν εγκαταλειπει!!Τώρα τι συμβαίνει??Νιώθω μια ασφυξία..σαν να μου έχουν βάλει βαράκια στις τσέπες και να μ'έχουν ρίξει στη θάλασσα,χωρίς να μπορώ να βγω στην επιφάνεια..Και χρόνο με τον χρόνο καταλαβαίνω οτι αυτά τα ''βαράκια'' τα έχει βάλει η ίδια μου η ψυχη..για να μου δείξει οτι δεν είναι ικανοποιημένη και να με κινητοποιήσει να αλλάξω..όμως εγώ εκεί που πάω να σηκωθώ,ξαναπέφτω...ίσως τελικά,να μην μπορώ να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου...ίσως πρέπει να απευθυνθώ κάπου πιο ειδικά..μέχρι τότε όμως θα ΄μοιράζομαι όλες τις μπερδεμένες σκέψεις μου,μαζί σας..!!

Σκέψεις κουβάρι !!

Έρχονται στιγμές στη ζωή που αναρωτίεσαι για πράγματα..για καταστάσεις..για ανθρώπους που ήρθαν στη ζωη σου με τον πιο όμορφο τρόπο και την κυρίευσαν με μοναδικό τρόπο..Άνθρωποι που περίμενες οτι θα έχουν διάρκεια,και τελικά,αν και είχαν διάρκεια έπρεπε να τους αποχωριστείς..έφταιξες και εσύ..και το ξέρεις πολύ καλά..Αν και πάλεψες στο παρελθόν για να τους κρατήσεις στη ζωή σου,ήρθε η ώρα να αναλογιστείς το κακό που προκάλεσες στο μέλλον..Πάντα τα είχες όλα..και τώρα πρέπει να επιλέξεις τι θες να κρατήσεις,και τι να αφήσεις..καιρός δεν είναι?Δύσκολη αυτή ζυγαριά..Ζυγίζεις και τα δύο και δεν βλέπεις διαφορά..ποιο ζυγίζει πιο πολύ?Πιο ΄πρέπει να κρατήσεις?Και εκεί είναι που μπερδεύεσαι..Φοβάσαι να διαλέξεις μήπως και δεν αξίζει αυτό που θα προτιμήσεις για'σενα...μήπως κάνεις για άλλη μια φορά *λάθος* ..
Δε θέλεις να μείνεις μόνη..ΚΑΙ αυτό το ξέρεις..πρέπει να πάρεις κάτι γρήγορα..να αποφασίσεις πριν τα πάρουν άλλοι και τα δύο πριν απο'σενα και δεν μείνει τίποτα τελικά να έχεις για να ζυγίσεις πάνω στην ζυγαριά..Σταμάτα να φθείρεις μόνη σου τον εαυτό σου..γιατί μόνο εσένα χαλάς!Αγάπα τον εαυτό σου και μην τον τιμωρείς παρ'όλες τις σκέψεις που κάνει..Δείξε πως τον έχεις εμπιστοσύνη και μην φοβάσαι να κάνεις ένα βήμα παραπάνω..άλλωστε τα λάθη για τους ανθρώπους δεν είναι???
                          Δεν ξέρω για ποιον τα λέω..τα λέω έτσι,ή τα λέω για να τ'ακούσω κ'εγώ?
                           Πφφ....Λένε πως το δυσκολότερο πράγμα είναι να νικήσεις τον εαυτό σου..

                          και ίσως έχουν δίκιο..γιατί δεν είναι ένας..αλλά πολλοί..

Come Back *

Πόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που κάθησα να γράψω και να μοιραστώ μαζί σας τις ανησυχίες μου..τα προβλήματά μου..τις χαρές μου..
Πέρασε πολύς..αλλά δεν είχα την δύναμη κιόλλας να γράψω όσα μου συνέβαιναν..όχι πως τώρα όλα εχουν αλλάξει μα νιώθω την ανάγκη να το κάνω..Μου λείψατε όλοι εσείς και μαζί με εσάς και οι συμβουλές σας..Παρ'όλα αυτά όλον αυτό το καιρό που δεν έγραφα,έμπαινα και διάβαζα τις δικές σας αναρτήσεις..και έπερνα δύναμη και κουράγο μέσα απ'αυτές!!Καλή μέρα σε όλους!!

Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο !

Καθαρα Δευτέρα...πωω...πέρασε ένας χρόνος...μου δημιουργεί έναν κόμπο στο στομάχι...στην καρδιά...στο λαιμό...Σαν σήμερα ήταν που σε είχα ξαναδεί μετά απο 6μήνες και μιλήσαμε και έγιναν όλα όσα έγιναν στη συνέχεια...χάρη σα,'αυτή τη μέρα ήρθαμε ξανά κοντά,και υποσχόμασταν πως θα τα ξεπεράσουμε όλα...εγώ θα χωρίσω,και δε θα φοβόμαστε πια κανέναν...ποιος όμως να ήξερε τι θα γινόταν?Τόσεσ καταστάσεις...τόοοοσες!!Και φέτος τετοια μέρα ουτε καν μιλάμε...ναι για όσα έχουν γίνει...έχουμε κάνει και οι δυο πέτρα τις καρδιές μας και λέμε οτι θα προχωρίσουμε...εγώ τουλαχιστον δε μπορώ καθαρά καθαρά ακόμα...και ούτε ξέρω αν θα μπορέσω βέβαια ποτέ..όμως και απ την αλλη ειναι νωρις για να κρινεις το οτιδήποτε μιας και οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές..Βλέπω στο fb που ανεβάζεις κάποια τραγούδια και ξέρω πως πανε καποια για μενα,όμως τι να πει αυτό?!Απλά χαίρομαι λίγο..ξες..όπως με έκανες πάντα να είμαι χαρούμενη με τον δικό σου μοναδικό τρόπο.Σκέφτομαι πολλά...κατα έναν περίεργο τρόπο ειμαι καλούτσικα τον τελευταίο καιρό..έχω διάθεση και δεν είμαι πεσμένη..νομίζω ότι δε μπορώ να χωρίσω γιατί είμαικαλά καθε φορά που βρίσκομαι μαζι του..αλλά απ'την άλλη δεν υπάρχει στιγμή μέσα στη μέρα που να μην σε σκέφτομαι..να αναρτίμαι τι κάνεις και αν τριγυρνάω και εγώ καθόλου στο δικό σου μυαλο...Λέω όμως οτι ο Θεούλης κάτι ξέρει και τα φέρνει έτσι..για τον οποιοδήποτε λόγο,έπρεπε! να έρθουν έτσι...και αν κάποια στιγμή αλλάξουν θα έχουν το λόγο τους και ίσως τότε να είναι η κατάλληλη στιγμή...Προς το παρόν..!ΦΥΓΕ! Καθαρά Δευτέρα..και πάρε μαζί σου όλες αυτές τις σκέψεις που δεν μ'αφήνουν να ηρεμήσω σήμερα....Θέλω να παραμείνω ήρεμη όσο μπορώ...αυτό δε σημαίνει όμως πως σε ξεχνάω...ξέρεις οτι πολύ δύσκολα θα συμβεί κάτι τέτοιο....ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ !!!

Μια του κλέφτη,δυο του κλέφτη,τρεις του κλέφτη,καιιιιι .......

Κουνάω και ξανακουνάω το κεφάλι μου σαστισμένη μετά απο αυτλο που έγινε σήμερα...Δεν μπορώ να το διανοηθώ..Ήμασταν στο ίδιο μέρος..εγώ μ'αυτόν που υποτίθεται χώρισα,και εσύ με την άλλη που τώρα ξεκινάει κάτι,για το οποίο δεν ξες που θες να πάει...

Είχαμε κάνει μια συζήτηση χθες...είπαμε πως ο,τι και αν γίνει θα βρεθούμε την Παρασκευή..μετά απ'αυτό δε ξέρω αν θες να με δεις...Ήξερες οτι ήμουν χωρισμένη ενώ δεν ήμουν...ήξερες πως δε θα έβγαινα σήμερα γιατί είχα διάβασμα..και όμως όλα αυτά δεν ισχύουν..τα είπα για να αποφύγω το προβλεπόμενο...και τελικά την πάτησα!!

Τελικά πόσο δίκιο έχουν που λένε ότι όλα έχουν το λόγο τους...ναι ειμαι σιγουρη!Γιατι ήμασταν εκεί τόση ώρα..την ώρα που εμείς θα φεύγαμε σε είδα πίσω στο βάθος στην ίδια ευθεία ακριβώς μ'εμενα να κάθεσαι πλάτη μ'αυτήν..ενας κρύος ιδρώτας με έλουσε και ενώ μιλούσε ο 'δικός μου'εγώ κοιτούσα να ντυθώ όσο πιο γρήγορα μπορώ για να φύγω..μήπως τυχόν την γλιτώσω..αλλά μπα...να που είχε λοιπόν το λόγο του...5λεπτά νωρίτερα να είχαμε φυει..5λεπτά αργότερα να καθυστερούσατε να καθήσετε δε θα με έβλεπες...δε θα σε έβλεπα...ή έστω αν σας έβαζαν να καθήσετε αλλού..ολόκληρο μαγαζί σας έστειλαν στο δικο μου οπτκο πεδιο...πόσο τυχαίο να είναι τώρα αυτό?Στην περίπτωση αυτή ταιριάζει αυτό που λένε,πως όταν εμείς κάνουμε σχέδια,ο Θεός γελάει μαζί μας!Ακριβώς όμως αυτό μου ταιριάζει..ακριβώς..δε ξέρω τι να πω..τα έχω παίξει...δεν μπορώ να το πιστέψω...

Τώρα δε μένει κάτι...απλά θα περιμένω να δω αν θα γινει αυτό που υποσχεθηκες και υποσχεθηκα την Παρασκευη...εγώ δεν αλλάζω γνώμη..θέλω να κοιμηθούμε μαζί..εσύ να δω μετά απ'αυτό..αχ πόσο ηλήθια είμαι ?Πώς φέρομαι ετσι? Μακάρι να κρατήσεις την υπόσχεσή σου...

Συγγνώμη...ξέρω πως φταίω...όμως.....αν με καταλάβαινες τώρα δε θα ήταν έτσι...
Σ'ΑΓΑΠΩ . . . . .

''Φίλοι'' και ''Εχθροί''

Έχουν γραφτεί τόσα για την φιλία..για τους ανθρώπους αυτούς που είναι δίπλα μας και δεν μας εγκαταλείπουν στα γέλια και στις χαρές και πόσο μάλλον στις λύπες και τις στενοχώριες..τα άτομα αυτά που με μία φράση τους σου απαλήνουν τον πόνο και με ένα γλυκό λόγο πορεύεστε μαζί στα πιο γλυκά ταξίδια του μυαλου και της πραγματικότητας..αυτούς με τους οποίους ορκιζόσουν αιώνια φιλία..αιώνια συντροφιά...και άλλα τόσα..πίστευα πως τίποτα δε μπορεί να μπει ανάμεσα μας...να μας χωρισει..να αλλάξει όλα αυτά τα δεδομένα που με κόπο είχαμε χτίσει..και να που τελικά έγινε...αφήσαμε άλλα άτομα και άλλες καταστασεις να μας ''καβαλήσουν'' και να πάρουν θέση στη καρδιά μας..δεν είχαμε φαίνεται την ίδια δύναμη με παλιά να κρατήσουμε ζωντανό αυτό που ονομάζαμε-φιλία-...άλλαξες..άλλαξα...αλλάξαμε...δεν μου λέει όμως και πολλά αυτό..γιατί όταν έχεις μέσα στη καρδιά σου κάποιους ανθρώπους δύσκολα τους αποχωρίζεσαι..πόσο μάλλον έναν φίλο,που μαζί του έχεις γελάσει,έχεις κλαψει,έχεις υποσχθεί....Πλέον νομίζω πως θα γίνω πολύ σκληρός ανθρωπος.Όλα όσα έχω περάσει τα τελευταία 2χρόνια με ωρίμασαν πολύ σαν άνθρωπο..με έκαναν να δω ποιος ήταν δίπλα μου πάντα και ας υπήρχε σπάνια στην καθημερινότητά μου..και ποιος ήταν πάντα δίπλα μου και όμως ποτέ πραγματικά κοντά μου..Φοβάμαι να δημιουργήσω νέους δεσμούς..δένομαι εύκολα με ανθρώπους..ένα πραγμα μου δίνουν και δίνω δεκα...δεν μετανιώνω γι'αυτό..γιατί ότι έχω κάνει ως τώρα το έκανα μέσα απο την ψυχή μου σε καθε άτομο διαφορετικά..και τα αισθήματα δεν αλλάζουν απ'την μια μερα στη άλλη...ίσως και ποτέ..όμως πλεον κατάλαβα οτι και που έκανα τι έκανα δεν πήρα τα ανάλογα...ούτε γι'αυτο μετανιώνω..γιατί με έκαναν να δω πολλά..μια πικρία μόνο νιώθω...αυτό το κάτι που με πνίγει..που αναρωτιέμαι γιατί να είναι κάποιοι ανθρωποι τόσο σκάρτοι με τους φίλους τους...ώρες-ώρες θέλω να είμαι πιο δυνατή..πιο κακια να το πω?Να μπορω να διεκδικήσω αυτό που θέλω..να είμαι δικαιη..αλλά μετά πάντα μου περνάει...βγαίνει πάλι η καλοσύνη και μετά νευριάζω με τον εαυτό μου..Σέβομαι πολύ την λέξη -φιλία- ,αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δε σέβομαι και τον ίδιο μου τον εαυτό..Η ζωή ξέρει πως τα φέρνει..την εμπιστεύομαι...και όπου και να βγει...εγώ όλα αυτά τα άτομα..απ'τα πρώτα..εως και τα τελευταια..θα τα αγαπάω για μια ζωή ! !Γιατί ότι υπήρξε κομμάτι της ζωής μου υπήρξε..και θα υπάρχει για πάντα ! ! !

Happy new fear

Φοβάμαι.Φοβάμαι το μέλλον που έρχεται,το παρόν,το παρελθόν μου.Καμιά φορά γυρίζω πίσω με το μυαλό μου,διορθώνω λάθη,πλάθω ιστορίες που μπορούσα να ζήσω,αλλά δεν τις τόλμησα ποτέ..Ακόμη στα ίδια μονοπάτια τριγυρνάω χωρίς βέβαια να ξέρω τι θα γίνει..πού και με ποιούς θα καταλήξω..Και αναρωτιέμαι πως θα είναι άμα τολμήσω ποτέ να τις ζήσω..και αν τελικά θα μου άρεσαν οι εμπειρίες ή αν θα ήμουν και πάλι αχάριστη και δεν ευχαριστιόμουν με τίποτα..Το παρελθόν μου με φοβίζει,γιατί ό,τι έχεις κάνει,πάντα λένε ότι γυρίζει και σε βρίσκει..Έρχεται μπροστα σου με όλα τα λάθη που έχεις κάνει και τις συνέπειές τους.Πληρώνεις και τις περισσότερες φορές δεν μαθαίνεις από αυτά.Και ενώ λες πως<<αν γυρνούσα πίσω το χρόνο δε θα το ξαναέκανα>>,το κάνεις ξανά και ξανά,με άλλους πρωταγωνιστές ή με άλλες δικαιολογίες.Αλλά η ουσία παραμένει πάντα η ίδια!!Είμαι 19χρονών και τα έχω σχεδόν όλα,όμως δεν με γεμίζει τίποτα πια..Κι εδώ είναι που με φοβίζει το παρόν!Η ζωή κυλάει,και το δικό μου σενάριο δεν είναι και πολύ καλό..χωρίςσυγκλονιστική πλοκή,απο αυτές που δεν βλέπεις ως το τέλος γιατί είναι βαρετές..Και το μελλον?Αχ αυτό το μέλλον..το άγνωστο που έρχεται,και δεν με συναρπάζει καθόλου πια..καθε άλλο με φοβίζει..Πώς θα είμαστε?Πού θα είμαστε?Με ποιούς θα είμαστε και για πόσο?Με τι θα χαιρόμαστε,γιατί θα κλαίμε,πόσο θα αντέξουμε ακόμα?Όλες αυτές οι σκέψεις με καθηλώνουν σχεδόν κάθε μέρα..ναι..έχω απελπιστεί γιατί ίσως είμαι δειλή,ανήμπορη,χωρίς κανένα κίνητρο..Ο καθένας πλεον ζει για τον ίδιο του τον εαυτό..το τομάρι του και μόνο προσπαθεί να προστατεύσει απ'τους λύκους εκεί έξω..κανείς δεν κάνει αυτό που θέλει..αυτό που λέει η ψυχή του..έτσι όπως το θέλει,για το λόγο που το θέλει..Φοβόμαστε μην πουν τίποτα οι άλλοι για μας και χαλάσουμε την εικόνα μας...και απ'το να τσαλακωθούμε και να κάνουμε αυτό που είναι για μας σωστό,ακολουθούμε τις γνώμες άλλων και τσαλακώνουμε αυτό που δεν φαίνεται..τι?Την ίδια μας την ψυχη ! ! !

15μέρες μακριά εγώ και εσύ ..

Λείπεις μακριά..πολύ μακριά..είμαι Ελλάδα και είσαι Γερμανία...εδώ και 15 μέρες δεν έχουμε μιλήσει ούτε μια φορά στο τηλ...στείλαμε 2-3μηνύματα μόνο και αυτά χοντρά-χοντρά...δε ξέρω πως νιώθω...μπορώ να πω κάπως ήρεμη..πιο χαλαρή..ξέρω οτι και να θέλω να σε δω δεν μπορώ...έτσι δεν το σκέφτομαι καν σοβαρά όσο και αν θα ήθελα...σε 4μέρες θα είσαι και πάλι πίσω...ενώ κανονικά θα έπρεπε να χαίρομαι,δεν συμβαίνει σ'αυτή τη περίπτωση..δε λέω...μέσα μου θέλω πολύ να σε δω..αλλά όλες αυτές τις μέρες είναι σαν να ηρέμησα..σαν να μην μου είσαι και τόσο απαραίτητος...δε γνωρίζω αν αυτό θα αλλάξει όταν ξυπνήσω και θα πω οτι <<σήμερα ερχεσαι>>όμως προς το παρόν έτσι νιώθω..τι είναι τελικά αυτό που με δένει μαζί σου?Να βρεθούμε όπως είχαμε πει πριν φύγεις οτι θα κάνουμε,ή να μην σε δω?Αν σε δω θα θέλω λογικά κ'άλλο..κ'άλλο..όπως πάντα άλλωστε και δεν ξέρω πόσο καλό θα μου κάνει..όμως πάντα δεν έκανα αυτό που ήθελα και όπου με βγάλει?τι?τώρα δηλαδή εδώ θα κολλήσω?Και απ'την άλλη σκέφτομαι οτι αν δεν σε δω,ίσως είναι καλύτερα...ίσως έτσι για'μενα έχεις μείνει εκεί πίσω..στη Γερμανία..και όσο περνάει ο καιρός και φυσικά χωρίς να προκαλώ ωστε να σε δω και καλά τυχαια σε ξεχάσω..έτσι δεν λένε?οτι ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός?Όμως όποιες σκέψεις και αν κάνω νομίζω πως δε θα χάσω την ευκαιρία να τον δω..δε ξέρω αν θα κάνω το σωστό αλλά και απ'την άλλη πότε έκανα το σωστό τα τελευταία 2 περίπου χρόνια?Βέβαια θα μου πείτε γι'αυτό έφτασα και εδώ που έφτασα..αλλά τι να κάνουμε?Είμαστε οι ίδιες μας οι επιλογές και πρέπει να μάθουμε να εκτιμάμε τον εαυτό μας όπως είναι..γιατί αν πιστεύουμε εμείς μία φορά αυτός θα πιστεψει σ'εμας 10..και έτσι δε θα μείνουμε ποτέ''μόνοι''μας..γιατί ο καλύτερος μας φίλος μπορεί να αποδειχθεί και ο χειρότερος εχθρός μας...ποιος?!Ο ίδιος μας ο εαυτός...

Αμφιβολίες,Διλήμματα,Διχασμός*

Βρίσκομαι συνεχώς σε δίλημμα...ανάμεσα στο''ναι''και το ''οχι''...για οτιδίποτε και αν σκεφτώ κάπου θα κολλήσω...εδώ και πόσους μήνες δεν είμαι στα καλά μου...ξέρω πως όλα αυτά ξεκινάνε από τη σχέση που έχω εγώ με τον εαυτό μου..η οποία δεν είναι καθόλου καλη..δεν πιστεύω σε εμένα..δεν με αγαπάω όπως παλιά και όλα αυτά εχουν ως αποτέλεσμα να μην ξέρω που να καταλήξω..φοβάμαι ναι..φοβάμαι την ιδέα οτι μπορεί να μείνω μόνη και έτσι δεν αφήνω ότι είναι δίπλα μου..όμως έτσι πάλι κακό μου κάνω...ξεροκέφαλη είμαι..αντε!Έβλεπα προχθές ένα έργο και παρομοίαζα την κατάσταση της πρωταγωνίστριας με την δική μου..μέχρι που αναφέρθηκε στο έργο ότι πάσχει από κατάθλιψη..όλα εκείνη την ώρα γυρνούσαν στο κεφάλι μου..έλεγα<<λες να έχω και εγω κατάθλιψη και να μη το ξέρω?>>με τρομάζει αυτή η σκέψη ..πολύ κιόλλας...

Δε ξέρω...οι αμφιβολίες..τα διλλήματα και αυτός ο διχασμός με στοιχειώνουν και δεν μ'αφηνουν να δω καθαρά..Η αγωνία είναι για το αν πρέπει να κάνεις αυτό ή το άλλο,κι αν πρέπει να το κάνεις αυτή τη στιγμή ή μια άλλη..Τη μια στιγμή αγάπη,μοίρασμα,χαρά,την άλλη θυμός,δυστυχία...κουράζει όλο αυτό..δε λέω..άνθρωποι είμαστε..όμως δεν είναι φυσιολογικό να αλλάζουν όλα τόσο γρηγορα...κάτι δε πάει με εμας καλα...Μακάρι να μπορουσα να με διαλύσω και να με ξανασυναρμολογήσω ξανά..να κάνω όσα θέλω με καθαρά χέρια..με ανοιχτό μυαλό!!Εκεί που θέλω να πω <<ναι>>ξαφνικά εμφανίζεται το <<όχι>>..συνεχή διαμάχη με τον εαυτό μου..με κανένα αποτελεσμα..λένε ότι όποτε είσαι συγροτημένος,δεν διαλύεσαι...εγώ μάλλον δεν ανήκω σε αυτή τη κατηγορία..Νιώθω την ανάγκη να φύγω..να πηγαίνω στη θάλασσα...στο βουνό..καπου με ηρεμία..να γίνομαι ενα μαζι τους και να καθαρίζει το μυαλό μου..να ξεχνάω τα πάντα..να χαλαρώνω...εκείνη τη στιγμη για όσο βρίσκεται κάνεις εκεί νιώθει κάπως ολοκληρωμένος..ακούει την καρδιά του οπου και αν τον οδηγεί..για όσο ομως ειναι εκει...μετά άντε ξανά στην ρουτίνα...πάντα διαλέγω το εύκολο...πρέπει να σταματήσω να το κάνω..μα δεν μπορώ...πρέπει να κατανοήσω κάποια πράγματα..και όχι να πηγαίνω κόντρα σε αυτά..πάντα σκέφτομαι το μετά και όχι το τώρα...και γι'αυτό ο φόβος δεν εξαφανίζεται..ειμαι εχθρός του ίδιου μου του εαυτού..έχω σακατέψει το ίδιο μου το είναι..κ'ύστερα συνεχώς παραπονιέμαι ότι η ζωή είναι σκέτη δυστυχία..αυτό όμως το εχω κάνει εγω η ίδια..έχω συμβιβαστεί,με αντάλαγμα μερικές μικρές ανέσεις..και για εκείνες τις μικρές ανέσεις έχω''πουλήσει΄΄την ίδια μου την ψυχη..

Πολλές φορές ακούω μέσα μου κάτι να μου λεει<<Ζήσε φυσικά,ζήσε με ένταση.Μην επιτρέπεις σε κανεναν να σε εξουσιαζει..εχω επιτρεψει σε πάρα πολλους να με εξουσιαζουν.>> Τα πάντα έχουν γίνει άνω κάτω..και οι πάντες είναι δυστυχισμένοι..Με όσα συμβαίνουν έχω καταντήσει να καλλιεργώ διάφορες μάσκες κι ύστερα να δείχνω όποια με βολεύει ανάλογα με την περίσταση,εγώ όμως δεν είμαι πια ο εαυτός μου..΄Ετσι η πραγματικοτητα χάνεται και εγώ υποδύομαι συνεχώς ένα ρόλο..Ο ανθρωποςέχει τη δυνατότητα να επιλέγει..και με αυτό αντιμετωπίζει συνέχεια δυσκολίες...Η επιλογή είναι πάντοτε δύσκολη,,και ο νους επιλέγει πάντα ο,τι του είναι πιο εύκολο.Ο νους προτιμά να αποκτά αυτό που θέλει με την ελάχιστη δυνατή αντισταση...

 Γι'αυτό πρέπει να τα έχουμε καλά πρώτα-πρώτα με τον εαυτό μας..γιατι ο χειρότερος εχθρός ενός ανθρώπου είναι ο ίδιος μας ο εαυτός...τώρα τι θα γίνει μ'εμένα....(?)ενας Θεός ξέρει..εύχομαι μόνο όλα να πάνε καλά...έτσι όπως πρέπει να έρθουν..

Πόσο ακόμα ??

Έχω καιρό να γράψω..ίσως γιατί δεν έχει αλλάξει τίποτα..και τι να μοιραστώ μαζί σας?Τα ίδια και τα ίδια για ακόμη μία φορά??Κρίμα είναι...νόμιζα ότι κάποια αλλαγή θα γίνει αλλά ματαια..βέβαια θα μου πείτε πως να γίνει αλλαγή?Προσπάθησα πραγματικά μήπως και δεν το θυμάμαι?Μπα...
Κάθε μέρα που περνάει νιώθω όλο και πιο μπερδεμένη οτι είναι...απ'την μια δε θέλω να πληγώσω κανέναν και να το δείξω,απ'την άλλη τους ίδιους ανθρώπους που δεν θέλω να πληγώσω τους πληγώνω χωρίς καν να το ξερουν και νομίζω πως έτσι είμαι κατα κάποιο τρόπο <<καλή>..μόνο αυτό δεν είμαι...Έχω χάσει τον εαυτό μου..μαζί και όλα τα όνειρα μου...αναρωτιέμαι συνέχεια αν αυτό ειναι το τελος ή αν πρέπει να κάνω τη δικια μου επανάσταση...όχι..όχι...δεν είμαι τέτοιο παιδί εγώ...δεν είμαι παιδί της επανάστασης...πάντα ήρεμη και ήσυχη..δειλή....μια συνεχής μάχη με τον ίδιο μου τον εαυτό...ακόμη δεν έχω καταλάβει πως όλα ειναι στο χέρι μου...αφου αναρωτιέμαι...πώς είναι δυνατόν να μπορώ να κάνω κάτι και να μην το κάνω?Είναι δυνατόν να προτιμάω να είμαι συνέχεια θλιμμενη?λυπημένη?βασανισμένη?Ειμαι μολισ 19 και λέω όλα αυτά...δηλαδή μετά που θα βγω στη ζωη και θα υπάρχουν τα πραγματικά προβλήματα?Τότε τι?

Το μυαλό σκέφτεται άλλα...η καρδιά δεν ορίζεται....η λογική δεν βγάζει στο σωστό...όλα ένα κουβάρι...μαζί και εγώ...και έχουμε γίνει μια μάζα ..θέλω να βρεθεί κάποιος να μας ξετυλίξει..δεν έχω τη δύναμη να το κάνω...ουτε ψυχικά..ούτε σωματικά....να έρθει η γαλήνη...η ηρεμία...η χαρά...το γέλιο και πάλι στη ζωή μου...δεν μπορώ άλλο αυτή τη μιζέρια...ναι...δεν την μπορώ...ούτε αυτήν,ούτε εμένα....Λένε καλύτερα να κάνεις αυτό που θες και γενικά,καλύτερα να πονέσεις μία φορα και δυνατή..παρά κάθε μέρα και λίγο!!!Με το να σκέφτεσαι συνέχεια τι θα κάνεις,ξεχνάς να ζήσεις...και μάλλον αυτό συμβαίνει και σ'εμένα..για πόσο ακόμα όμως??Πόσο??

Ο χειρότερος εχθρός μου !!

Απορώ πραγματικά πώς αυτο το σώμα,μυαλό,προσωπικότητα δεν με έχουν παρατήσει ακόμα μετά από όσα τους κάνω να περνάνε καθημερινά..Αυτός ο κόμπος στο λαιμό που μου επιτρέπει να παίρνω ελάχιστες ανάσες,και αυτά τα δάκρυα που με ζόρι κρατιούνται μην κυλήσουν απο τα μάτια...
Πόσες στεναχώριες μπορεί ν'αντέξει ο οργανισμός??Πόσα δάκρυα??Ώρες-ώρες φοβάμαι μην πάθω τίποτα από την πολύ στεναχώρια..μην''πετάξει''καμμιά αρρώστια ο οργανισμός μου και με κάνει να ξυπνήσω για τα καλά....και για να πω την αλήθεια θέλω να υπάρξει κάτι δυνατό στη ζωή μου που να με ΞΥΠΝΗΣΕΙ !!Δε ξέρω τι θα είναι...ας είναι κάτι όμως που θα με βοηθήσει να κοιτάξω τη ζωή με άλλο μάτι..λυπάμαι πολύ που είμαι 19 χρονών και βρίσκομαι σ'αυτή τη κατάσταση...σ'αυτό το αδιέξοδο...όλο η ίδια θλίψη..η ίδια μιζέρια..τα ίδια..τα ίδια..και τα ίδια..ο ίδιος απογοητευτικός χαρακτήρας και μια ποσωπικότητα-χαμένη-καθόλου αξιοπρεπής,και μπερδεμένη...αρχίζω να με φοβάμαι...το λέω και  νιώθω τα μάτια μου να υγραίνονται...λένε πως όταν τα όνειρα δεν χωράνε στα μάτια,γίνονται δάκρυα ...ίσως...γιατί μάλλον μόνο όνειρα έχω και δεν μπορώ να τα πραγματοποιήσω...ειμαι ΔΕΙΛΗ !!ΝΑΙ!!ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΙ!!!ΔΕΙΛΗ και ΨΕΥΤΡΑ...τα θέλω και τα παθαίνω..αλλά ποιος με καταλαβαίνει??Κουραστηκα πολύ με όλα όσα συμβαίνουν κάθε μέρα...θέλω μια φορά να ξυπνήσω και να είμαι χαρούμενη..όχι να χτυπάει η καρδιά μου τόσο δυνατά λες και θα βγει έξω από την μπλούζα...μέχρι και αυτή θέλει να με παρατήσει...να φύγει...νιώθει φυλακισμένη και το δείχνει μ'αυτό το τρόπο..Ήδη στη ζωη μου δεν έκανα όσα ήθελα...για την ηλικία που είμαι..δε λέω πως ζω άσχημα..γιατί σίγουρα θα μπορούσα να τα κάνω όλα να μοιάζουν πιο όμορφα αν ήμουν καλά μέσα μου..αλλά σ'αυτο συντελούν πολλοί παράγοντες...όλο παραπονιέμαι..όλο λέω πως θέλω να αλλάξω τα πράγματα μα τίποτα δεν κάνω..ανίκανη!!Είχα έναν χαρακτήρα σπαθί και τον κατέστρεψα...και όχι μόνο τον κατέστρεψα..αλλά αφού του έκανα ότι του έκανα ζητάω και απο πάνω να με βοηθήσει..τα κομμάτια του ειναι σπασμένα...και μου είναι τόσο δύσκολο να τα κολλήσω απο την αρχή...δε βρίσκω τη σωστή σειρά..που ακριβώς πάει το κάθε τι..και έτσι κολλάω...μαζί με όλα όσα σκέφτομαι...καλή είναι η προτροπή...το να σου πει κάποιος να τα βάλεις όλα σε μια τάξη και να προχωρήσεις..αλλά ξέρουμε πολύ καλά οτι η προτροπή ειναι πιο εύκολη απο την απόφαση να το κάνουμε...και ξέρω πολύ καλά πως δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός από το ίδιο μου το μυαλό...
Ίσως πάλι να είναι ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσω για όσα ''έχω κάνει'' και γι'αυτό να μου φέρεται έτσι η ζωή...δε ξέρω...ας βάλει ο Θεός το χέρι του να μου συμβεί κάτι που θα τα ανατρέψει όλα..γιατί με το μυαλό που έχω δεν έχω καταλήξει πουθενά....Λυπάμαι πολύ για όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα....τι??-ΤΙΠΟΤΑ-

''Ισως''

''Ισως'' καποια στιγμή βρω τη δύναμη...να προχωρήσω.....

Ακόμη εδώ...

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και με ένα σου αγγιγμα,ενα σου φιλί,τα αλλάζεις όλα!!Μεταμορφώνεις το αγχος σε χαρά..τη λύπη σε χαμόγελο...φαντάσου τι δύναμη ασκείς πάνω μου..Δεν θέλω και πολύ...το ήξερες ανέκαθεν..είναι αυτό το μαγικό που με κάνει να θέλω και άλλο....κ'άλλο..κ'άλλο..που με κάνει να μην σκέφτομαι τίποτα για το μετά..και απλά να γεύομαι τη στιγμή μέχρι τέλους...Εξάρτηση να το πω?Πες το κ'έτσι..εγώ αυτό βλέπω..παραβαίνουμε τις ίδιες υποσχέσεις ξανά και ξανά κρύβοντας τα όσα νιώθουμε πίσω από υποτιθέμενες αφορμές.....και απλά το ζούμε...

Ίσως να είναι η ικανότητα του ανθρώπου να θέλει να προφυλαχτεί απο ακόμη μια πληγή που μπορεί να τον ξαναρίξει ψυχολογικά..Βάζουμε τους όσους μας και ξέρουμε πως μέσα μας δεν ισχύουν...κρυβόμαστε όμως στην ουσία από τους ίδιους μας τους εαυτούς..παράξενο όλο αυτό..όμως και πολυ λογικό ταυτοχρόνος..Ξέρω οτι είσαι δυνατός..πιο πολύ απο'μένα..-στα πάντα-..όμως μέσα σου ξες όπως ξέρω και εγώ την πραγματική αλήθεια..το πείσμα απλά σε τρώει..και με το δίκιο σου..Εμένα μου αρκούσε όλο το σκηνικό...δεν ήθελα τίποτε παραπάνω...τίποτε λιγότερο...μόνο που βρισκόμασταν εκεί..''μαζί''..ήταν ήδη αρκετό...


Τα μάτια λένε είναι ο καθρέφτης της ψυχής...πόσο δίκιο έχουν?!?!Μαρτυράνε όλα όσα η λογική φοβάται να παραδεχτεί...και βγάζουν στην επιφάνεια τους λόγους της καρδιάς..Κοίτα με!!Θέλω να δω αν μ'αγαπάς...αν ακόμη όσα έλεγες τα νιώθεις..αν...αν..αν...


Έχεις μεγάλη καρδιά..και εγώ μάλλον μικρότερη..ανίκανη να δεχτεί όλα όσα εσύ δίνεις και παράλληλα να κάνει κάτι γι'αυτό..όμως μπορω και να σ'αφήσω??Ξερεις πολύ καλά πως αυτό δεν υφίσταται...αυτό που αναζητώ ώρες ώρες να με διώξει μακριά για να μην σε κρατάω και εσένα δέσμιο,το ίδιο με κρατάει καθηλωμένη στν ίδια θέση..


Δεν πιστεύω οτι καποιοι δρόμοι χωρίζουν για πάντα...το -για πάντα- ειναι κάπως προκατηλλημένο..πιστεύω οτι αν κάτι θέλουμε να το κρατήσουμε στη ζωη μας το κρατάμε..με τον Α ή τον Β τρόπο..και για'μας τους δύο οι δρόμοι μας δεν νομίζω ότι χωρίζουν έτσι απλά..ούτε τώρα,ούτε αργότερα..νιώθω ότι κάτι μας ενώνει..και δεν θέλω να το χάσω γιατί με κάνει να αισθάνομαι -εγώ-...ο -εαυτός-μου..λίγα άτομα μου το βγάζουν αυτό...


Οι αναμνήσεις πολλές....τίποτα δεν έχει τελειώσει...είναι στο χέρι μας να κάνουμε εμείς  αυτό που θέλουμε...(θέλω)...πρέπει να το ακούω αυτό..κυρίως εγώ,γιατί εγώ είμαι αυτή από την οποία κρίνονται τα περισσότερα...κάνω μόνη μου τη ζωή μου πιο δύσκολη,το ξέρω,και δεν κάνω τίποτα...πόσο καταστροφική είμαι?Μου λες?
Δε πειράζει τι να πω?Πιστεύω πολύ τη φράση''Ολα γίνονται για κάποιο λόγο''..οποτε ακόμη και αυτό που γίνεται ακόμη και αν ξέρω οτι ειναι λάθος κλπ,κλπ,κλπ σίγουρα έχει το λόγο του..Λάθη μου..πάθη μου.να γίνεται πολλά ρε μπας και μάθω..


Μέχρι τότε...ίσως κάποια πράγματα πήραν λάθος σειρά μέσα στο χρόνο..και να πρέπει να τα αλλάξω..φτάνει να είσαι και εσύ εδώ..γιατί όσο μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω *μαζι*..όσο κρατάς το χέρι μου...και φυσικά,εγώ,το δικό σου....

Άνω-κάτω ΟΛΑ !!!

Χάθηκα..ναι αυτο είναι..χάθηκα τελείως...Ακούστε τι μου συνέβει και θέλω τις γνώμες σας..

Προχθές μάλωσα με τον Σ γιατί ξέσπασε για ακόμη μία φορά και μου είπε πως πρεπέι να κάνω κάτι..ότι επειδη δε μιλάει δε σημαίνει και πως δεν καταλαβαίνει κάποια πράγματα..δεν ήθελε όμως λεει για να μην χαλάσει αυτό το όμορφο που μας περιτριγύριζε τις τελευταίες μέρες..δεν άντεξε όμως και έκανε το <<μπαμ>> ..Μετά απο μεγάλη λογομαχία και άσχημα λόγια,που ναι μεν έχει δίκιο και το γνωρίζω μου τα χτυπάει με τέτοιο τρόπο ωστε να με πονάνε ακόμα πιο πολύ και να μου θυμίζουν πόσο λάθος φέρομαι!!Εκείνο το βράδυ δε μπορούσα να του πω όλα όσα ήθελα...ήταν η μαμά μου λίγο πιο πέρα και περίμενε να κλείσω το τηλ.(πόσο με νευρίασε..πόσο)!Κατάλαβε οτι κάτι τρέχει και άρχισε να μου λέει τα δικά της περί σωστού και λάθους,ειλικρίνιας και σεβασμού..λες και ήταν βαλτή κ'αυτή να με κάνει ακόμα χειρότερα..έτσι του είπα να βρεθουμε την επόμενη μέρα και να του πω όσα δεν πρόλαβα και ήθελα...έτσι και έγινε..του είπα όλα όσα ήθελα..ίσως και παραπάνω απ'όσα 'επρεπε και μαλλον πράγματα για τα οποία ουτε καν εγώ η ίδια ήμουν σίγουρη!!Του είπα πως θέλω να είμαι μαζί του..γιατι περνάω όμορφα..γιατί είμαι ο εαυτός μου μαζί του,γιατί γελάω συνέχεια...γιατι μ'αρεσει απ'το πιο χαζο μέχρι το πιο τέλειο πανω του αλλά και στον χαρακτήρα του..Δεν ήμουν σίγουρη κατα πόσο εννοούσα όμως οτι θέλω να είμαι μαζί του..και αυτο γιατί παρ'όλο που τα βρήκα με τον Ο,ο Σ ξέρει οτι είμαι χωρισμένη..τόσο άνω κάτω τα έχω κανει όλα...φανταστείτε λίγο..:/ !!Αυτός άρχισε να μου λέει πως δεν με πιστεύει,πως έχω κάνει πολλά λάθη..και άλλα τοσα..για τα οποία έχει απόλυτο δίκιο!!!Τελικά μετά απ'αυτά έληξε η συζήτηση..έφυγε αυτός..έφυγα και εγώ πολύ καταρακωμένη..πήγα σπιτι και μετά από λίγο κοίταξα το κινητό..είχα 2 κλήσεις του και με το που τις βλέπω,παρά τα όσα μου είπε και με έκανε να νιώσω ασχημα τον πήρα να δω τι ήθελε..μου ζήτησε να κατέβω λίγο κάτω από το σπίτι μου..να μην τα πολυλογώ κατεβηκα και ήρθε σ'ενα λεπτό..έπεσα στην αγκαλια του και αυτός με έσφυγγε όσο πιο δυνατά μπορούσε..το ένιωθα....το ήθελε τόσο πολύ. Μου ζήτησε λίγο χρόνο..θέλει να δει λεει να σκεφτει..και του ειπα ενταξει..άλλωστε και εμένα με βόλευε αυτό για να δω τι θα κάνω με τον Ο!!!Απο'δω και απο'κε,εκείνο το βράδυ έληξε πολύ όμορφα...με ωραία μηνύματα και ακόμα πιο ωραίες σκέψεις..Το άλλο πρωί μιλήσαμε και είπαμε να μπούμε στο msn με καμερα να τα πουμε και απο κει..Ετσι και έγινε...απο τσ 3:30 μέχρι της 7:30 μιλούσαμε ασταμάτητα...γελούσαμε...ακούγαμε μαζί τραγούδια που αφιέρωνε ο ένας στον άλλο και γενικά ήταν τόσο τελεια..ήρθε και η ώρα να βρεθούμε..πως και πως την περίμενα..πήγα στο γνωστό κρυφό σημείο που εχουμε συνήθως ραντεβού και ήρθε και αυτός..φιλιόμασταν...γελούσαμε...λέγαμε πως ήταν η μέρα μας..όλα μέχρι στιγμής μέλι γάλα,μεχρι που με ρωτάει τι θα γίνει μ'εμάς..ΩΧ!(Λέω απο μέσα μου)Τον ρωτάω με ένα αχανές βλέμμα..-Τί θες να γίνει?Μου λεει..-Εγώ θα σου πω??Απο δω,απο κει πάλι άρχιζε η συζήτηση να χαλάει..(όχι πάλι Θεέ μου..όοχι..)Άρχισε να μου λέει πως δεν με εμπιστεύεται με ΤΙΠΟΤΑ μετά απ'όσα έχουν γίνει και πως θέλει να δει κάτι για να δει οτι όντως λέω την αλήθεια...και μου ειπε πως θέλει να παρω τηλ.τον Ο μπροστα του και να τον πω να μην με ξαναπάρει τηλ.Και αυτο γιατι φοβάται οτι θα μιλαώ μαζί του αν το κάνω μόνη μου,και δεν γουσταρει όπως κορόιδευα τον Ο μαζί του τώρα να κοροιδευω αυτον με τον Ο..εδώ που τα λέμε έχει και ένα δικιο..όχι οτι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο απλά μετά απ'οσα εχουν γίνει ούτε εγώ αν ήμουν στη θέση του θα τον εμπιστευόμουν..Αλλα σε κάποια θέματα είμαι κάθετη..ακόμη και να ημουν 1000% σίγουρη οτι θέλω να είμαι με τον Σ και να κάνω μια νέα αρχή,τηλέφωνο απο'μενα μπροστα του κιόλλασ δεν θα το δει..και αυτό γιατί έκανα που έκανα τόσα..έναν ελάχιστο σεβασμό στη σχέση που έχω-είχα οφείλω!!Έτσι δεν είναι??Ούτε εμένα θα μ'άρεζε να πάρει ο πρώην μου τηλ.μπροστα στη νυν του και να με βάλει ανοιχτή ακρόαση για να τον πιστέψει η άλλη..του το είπα αυτο και η απάντησή του ήταν πως σκέφτομαι όλους τους άλλους εκτός απ'αυτόν και ότι αυτή τη φορά το εννοεί πως είναι οριστικό...ίσως αυτά έπρεπε να τα είχαμε πει χτες και να έληγε όλο αυτό εκεί..όμως δεν πειράζει..τώρα τα είπαμε όλα..και δεν εχει μεινει κάτι..δεν εχω να σου πω κάτι άλλο..!Και ανέβηκε στο μηχανάκι να φύγει..Εγώ εκεί...σαστισμένη που δεν καταλαβαίνει οτι αυτό δεν μπορώ να το κάνω που μου ζητάει και παραλληλα να αναρωτίεμαι μέσα μου για πολλά...

Μην με πάρεις τηλέφωνο...σε παρακαλώ μην το κάνεις..δεν έχουμε να πουμε τίποτα άλλο εμείς οι δύο..Να είσα καλά θέλω μόνο και να προσέχεις..και να θυμάσαι πως κάποτε υπήρχε ένα αγόρι που σ'αγαπούσε και εσύ δεν έκανες τίποτα γι'αυτόν..
Τον κοιτάω..δεν έχω λέξεις να εκφράσω αυτο που κυριαρχεί στη καρδιά μου..ειναι θυμός?απελπισία?αγάπη?απογοήτευση?φόβος?Δεν ξέρω...Δεν μιλάω..σε κοιτάω να απομακρύνεσαι...έφυγες απο το στενό μας...έφυγες απο τη συζήτηση......έφυγεσ..απο'μενα....
Δε θα φυγεις όμως ποτέ από την ΚΑΡΔΙΑ και το ΜΥΑΛΟ μου...Ακόμη δεν συνειδητοποιησα τι έγινε..ίσως είναι η δύναμη του ανθρώπου αυτή να μη θέλει να δει την αλήθεια..Ξέρω οτι θα είσαι στο μυαλό μου κάθε λεπτο που περνάει..χωρίς να αμφιβάλλω γι'αυτό που σου λέω..μόνο μην με κρίνεις τόσο άδικα..Γιατί όσο πονάς,πονάω...

ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ..........................................ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ...ΔΕ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ.....ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ Η ΣΕ 5ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΩΡΑ,ΘΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ......ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ -ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ- .............Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ!!!

Κουράστηκα να ακούω τόσο δυνατά τις σκέψεις μου !!

Περπατάω...μέσα στη βουή και στην ίδια καθημερινή ρουτίνα ο εαυτόσ μου,έρμαιο των καταστάστεων που εγώ η ίδια έχω επιλέξει να ζω..Ένα κορμί που νιώθω οτι δεν αντέχει να είναι ίσιο και να λυγίζει μαζί με τις καταστάσεις ακόμη πιο πολύ!!

Πίστευα ότι όλα θα αλλάξουν...ότι θα είμαι καλά πλέον..άλλωστε είχα κουραστεί να πονάω τόσο πολύ..και αυτή η ψυχή(?)να μην βρίσκει ηρεμία.....γαλήνη...θαλπωρή...Όλα ίδια όμως..και αυτή τη φορά χειρότερα απ'ολες..πάλεψα να ξαναανακτήσω τη χαμένη μου σχέση και να αφήσω όλα τα άλλα στην άκρη και να αφοσιωθώ εκεί..όμως και πάλι δεν άντεξα..για ακόμη μια φορά γυρνάω εκεί που κατέληγα..ναι..εκεί..εκεί που κορόιδευα τον ανθρωπο μου και περνούσα εγώ καλα..εκεί που ταίριαζα σε χαρακτήρα πιο πολύ...

Δεν είναι οτι απαλλάσω τον ευτό μου από κάθε πράξη μου που έχω κάνει,όμως όπως μου λέει και μια καλή μου φίλη ''δεν πρέπει όλα να τα ρίχνουμε ντε και καλά στον εαυτό μας''...και νομίζω πως εχει και ένα δικιο..Καθόμου και σκεφτόμουν τι μου λείπει τελικά πιο πολύ απ'ολα στη ζωη μου..και συμπέρανα πως πολλά που ήθελα ακόμη δεν τα έχω κάνει για διάφορους λόγους και πως άλλα που θέλω να κάνω και μπορώ,δεν έχω τη δύναμη να τα αντιμετωπίσω...

Σίγουρα για ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα η κύρια αιτία είμαι ΕΓΩ !!Όμως δεν πιστεύω ότι φταίω για τα πάντα..για να έκανα τι έκανα,κάτι δεν μου έλλειπε??Αν ήμουν ικανοποιημένη ούτε θα με έννοιαζε κανένας..όμως για να έφτασα εδώ,κάτι με ώθησε..(στη σχέση μου την κανονική πάντα σε σχέση με την κρυφή)Πιστεύω πως αν κάποιος σε κάνει να περνάς καλά και κυρίως στο δείχνει με κάθε τρόπο δε θες και πολύ για να πνίγεσαι σε πελάγη ευτυχίας..σε αντίθεση με το αν σου φέρεται σαν να είσαι δεδομένη και όλα καλά,όλα ανθηρά(που λέει και μια παροιμία).

Ώρες-ώρες νομίζω ότι έχω τρελαθεί και χρειάζομαι επειγόντως μια βοήθεια γιατί μόνη μου δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα..και καταλήγω να λυπάμαι τον εαυτό μου γιατί παλιότερα είχα την δύναμη να τα αντιμετωπίσω όλα..και τώρα...-τίποτα-......κενή...αδύναμη...μόνη....

Νιώθω πως κανένας δεν με καταλάβαινε μέχρι που σήμερα μίλησα σ'εσένα ''Μ'' μου..δεν άντεξα άλλο...όλα όσα μάζευα τόσο καιρό μέσα μου και στα έκρυβα έκανα σήμερα το ''μπαμ'' τους και βγήκαν από μόνα τους..είχα φουσκώσει με τα ψέμματα μου βρίσκονται σε κάθε μας συζήτηση και τώρα πλεον ξέρεις την αλήθεια...Δε θέλω να σκέφτομαι ότι υπάρχει περιπτωση να μιλήσεις ποτέ για όσα σου εκμυστηρεύθηκα..αν και πιστεύω πως δε θα το κάνεις..το έβλεπα..με κρατούσεσ το χέρι και έκλαιγες μαζί μου..μου ορκιζόσουν και έτρεμες μαζί μου..σαν να ένιωθες κάθε παλμό της καρδιάς μου..τον ίδιο κόμπο στο στομάχι...Πόσο χάρηκα που σου ανοίχτηκα..που θα σε έχω τώρα συνοδοιπόρο της κατάστασης αλλά και που θα μπορώ να κλάψω πάνω σου κάθε δύσκολη στιγμή..να πω το πρόβλημα μου..όχι πως δεν σε είχα και πρι,ένα παραπάνο όμως τώρα..Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ λοιπόν που με καταλαβαίνεις και είσαι εδώ!!

Τώρα πρέπει για ακόμη μία φορά να αποφασίσω τι θέλω και τι όχι...πρέπει να σταματήσω να τους κοροιδεύω όλους,και πρώτο και καλύτερο τον εαυτό μου..όση ελάχιστη αξιοπρέπεια μου έχει μείνει να την μαζέψω και να την κρατήσω για'μένα..Στο κάτω κάτω αργά ή γρήγορα θα γινόταν αυτό..θα έπρεπε να δω τι μου γίνεται...άσχετα που τώρα δεν τολμάω να κουνηθώ απο το καβούκι μου..έχω κλειστεί μέσα και κάνω μόνο ό,τι μου βολεύει..πόσο αχάριστη είμαι..πόσο?!

Μου είπε μια μέρα η μαμά μου να μάθω στη ζωη μου να είμαι ντόμπρα με τους ανθρώπους γύρω μου...ειλικρινής..πώς το λένε?!Κάτι που τα τελευταια 2χρόνια κοντά δεν είμαι ούτε στο ελάχιστο..Δεν είμαι όμως κακός άνθρωπος..αλήθεια το λέω..όσοι ε ξέρουν πραγματικά ξέρουν πως αυτό ισχύει..Φοβάμαι να προχωρήσω..να γνωρίσω το αβέβαιο και να αφήσω το γνωστό και το σίγουρο..Φοβάμαι να κάνω αυτό που θέλω γιατί φοβάμαι τι θα πουν οι άλλοι για'μένα..Φοβάμαι να τον αφήσω για να μην βρει άλλη..(καθαρός εγωισμός..και ειδικά με τα όσα έχω κάνει εγώ σ'αυτον)αλλά δυστυχώς αυτή είμαι..Μου λέιπει αυτό το θάρρος-θράσος που θα ήθελα να είχα και δεν κατάφερα να αποκτήσω...όλα αυτά με φέρνουν να μην μπορώ να αποφασίσω..να μπερδεύομαι με τις σκέψεις μου..και να καταλήγω πάλι στα ίδια..τα ίδια..και τα ίδια...

Και σας ρωτάω...αυτή θα είναι η ζωή μου??Αυτή θα παραμείνω?Για πόσο πια?ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΑ να είμαι απο δω και'απο κει...να μν τολμαω να κάνω αυτό που θέλω και να μένω στάσιμη...να μην ξέρω τι θέλω και να μπερδεύομαι μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ(??!)
Δεν έχω διάθεση για τίποτα...τρέμω στα βράδια που έρχονται και που με βρίσκουν να κοιτάω ένα ταβάνι και να κλαίω γιατί δεν κάνω κάτι απ'οσα σκέφτομαι...έρχεται το πρωί και ξυπναω με ένα αγχος λες και θα μου συμβουν ΤΑ γεγονότα..και όλος αυτός ο χρόνος που περνάει,περνάει επώδηνα...με πονάει όλο και πιο πολύ κάθε μέρα..όμως δεν ξέρω αν θα πονάω ακόμα πιο πολύ αν κάνω καποια αλλη κινηση(το αβέβαιο που λέγαμε)

Παρακαλάω να έρθει η μέρα που θα είμαι και πάλι καλά με τον εαυτό μου και τους γύρω μου,και που θα κάνω μονάχα ότι λεει η καρδιά μου...γιατί το μυαλό μου δεν μ'έβγαλε πουθενα..μόνο Θεούλη μου...μην μου το αργήσεις..δε ξέρω ποσο ακόμα αντέχει η ψυχη μου..Σε χρειάζομαι!!ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ!!!

Νέα χρονιά...σταθερές αξίες .....!!

Καλή χρονιααααά...Μπήκε το 2011 και έφυγε μια πολύ περίεργη και πολύπλοκη χρονιά για'μένα..Αν και το 2011 μπήκε πάλι περίεργα..Ας δούμε λοιπόν τι παίχτηκε..

Παρασκευή βράδυ..Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος,όλη η οικογένεια στη γιαγιά και στο παππού για αλλαγή χρόνου..Ντυμένη εγώ όσο πιο όμορφα μπορώ και περιποιημένη όπως είχα να με δω πολύ καιρό τώρα..ένιωθα ξεχωριστή και μου άρεζε όλο αυτό..μπαίνουμε στο ασανσέρ να ανέβουμε στο σπιτι και με το που ανοίγει η πόρτα και αρχίζουν όλοι να μπαίνουν στο σπίτι νιώθω τη δόνηση από το κινητό στη τσέπη μου..''Ποιός να είναι??''αναρωτήθηκα..βλέπω *Σ..ΣΠΙΤΙ* ...Τι θέλει σκεφτηκα και με παίρνει από το σπίτι??Το σηκώνω και ακούω το τραγούδι μας...μ'έβαλε να τ'ακούσω όλο και μετά μου το έκλεισε...Να πω την λήθεια μου άρεσε τοσο μα τόσο πολύ αυτό που έκανε αλλα απ'την άλλη σκεφτόμουν τα χθεσινά..και όσα μου είχε πει..προς το παρόν...μένω με το χαμογελο..

Αρχ'ιζουμε τρώμε όλοι στη γιαγιά και αφού έχει περάσει όλη η ώρα να σου και η αλλαγή χρόνου..μπαμ,μπουμ έξω,τα πυροτεχνήματα πάνε και έρχονται..έλαμπαν τα μάτια μου από το παραμυθένιο σκηνικό και παράλληλα σκεφτόμουν τετοια μέρα πριν ένα χρόνο πως ήμουν,τι ευχόμουν,τι λάθη είχα κάνει,και πόσα παράξενα μου είχαν συμβει...το ίδιο έκανα και φέτος και μπορώ να πω με σιγουριά πως ουτε στα όνειρά μου την φανταζόμουν αυτή τη χρονιά..ακόμη και στα μηνυματα που στέλναμε για <<χρόνια πολλα΄>>ήταν με διαφορετική σειρά φέτος..πρώτα στα άτομα που μου στάθηκαν πραγματικά,και μετά στις υποτιθέμενες κολλητές που έταζαν τόσα και εκαναν τα μισα.......!!κόψαμε βασιλόπιτα και μετα από λίγο φύγαμε γιατί θα έβγαινα με την παρέα μου για βράδυ..πέρσυση τέτοια μέρα ήμουν με τις κολλητές μου στ ίδιο τραπέζι,γλεντούσαμε μαζί και όλα ήταν μέλι γάλα...φέτος κάθομαι στο απέναντι τραπέζι απ'αυτές με τα άτομα που ήταν πάντα δίπλα μου,και περνάω καλά μ'αυτά..αρχικά ένιωθα παράξενα..αναρωτιόμουν γιατι να είναι τόσο άδικη η ζωή,και το λέω γιατι έχει γίνει κάτι ανάμεσα σ'εμένα και την κολλητή μου σαν παρεξήγηση και είχαμε φτάσει σε σημείο να είμαστε σαν απλές φίλες..Και λυπάμαι γι'αυτό γιατί πολλές φορές πας να κάνεις ένα καλό και βρίσκεις το μπελά σου...άρχισα να πίνω και να χορεύω όπως έκαναν όλοι..η Ε (η κολλητη μου)ήρθε να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια και να χορέψουμε...ένιωθα τόσο χαρουμενη που έπινα ανεξέλεγκτα και χόρευα με όλη την ενέργεια που είχα..στο μαγαζί πανικός..ανέβηκαν 2από την παλιά μου παρέα πανω στο σκαμπό να χορέψουν ανέβηκα και εγώ...με κοιτάει η άλλη κολλητη μου και μου τραγουδούσε απο μακριά σαν να μου αφιερωνε τα λόγια..και απ'την άλλη έβλεπα την Ε να μου τραγουδάει και αυτη και να με κοιταει με νοημα..ένιωθα σαν να λείπω και απο τις 2 και να το δείχνουν μιας και είμαστε μαζι στο  μαγαζι,μιας και λίγο το τραβαει και η μερα...δεν με νοιάζει όμως..μ'αρέσει τόσο πολύ όλο αυτό!!Οι ώρες περνούσαν και όλοι λίγο πολύ ήταν κομμάτια..μία απο την παρέα μου που καθόμουν μέθυσε παρα πολυ και αναγκάστηκαν να φύγουν για να ην πανε σπίτι...σκέφτηκα ''γαμώτο..γιατι αυτή??''ειχαμε κανονισει να πηγαιναμε απο τα παιδια για ποτο μετα..τον Σ και την παρεα του..τον πήρα τηλ και του είπα πως ακυρο τελικά γιατί ειναι τυφλα αυτη..και τον ρώτησα αν θέλει να βρεθουμε ..μου είπε πως δεν εχει μηχανακι και να περιμενω να ρωτησει κανεναν μηπως μπορει να του το δωσει για λιγο..τελικα τα καταφερε..μου ειπε να βρεθουμε..βρεθηκαμε σε μια πολυκατοικια..ηρθε κυριλλε...με κουστουμιά..ηταν κουκλος...τον αγκαλιάζω και με αγκαλιάζει για χρόνια πολλά και ο καημενουλης μου παγωνε γιατι φορουσε σακακι και ειχε που ειχε παγωνια,ποσο μαλλον πανω στο μηχανακι...ηρθε ομως!!Αυτο έχει σημασια..κοιτιόμαστε..και φιλιόμαστε....και φιλιόμαστε..και φιλιόμαστε...προχωρησε όλο αυτο και μετα αγκαλια...τον κοιταω και τον λεω,ξες τι λενε ε?οτι ο,τι κανεις σημερα θα το κανεις και όλο το χρόνο..και με ξαναφιλάει...μετα με πηγε σπιτι γιατι ειχε περασει ηδη ωρα..με φιλησε και ειπαμε πως θα τα πουμε..μιλησαμε την επομενη για λιγο στο τηλ.και σημερα στο msn..και αυτα...τώρα θα σκεφτομαι πως περυσι τετοια μερα μου έμεινε μια γλυκια γευση με τα κοριτσια (κολλητες) και πως βρεθηκα με τον Σ..και το πρωτο μου φιλι ήταν μαζί του..Α!Ξέχασα να αναφέρω οτι ο Ο δουλευε...γι'αυτο και δεν ήμασταν μαζι..και λεω,πως τιποτα δεν ειναι τυχαιο και ολα εχουν το λογο τους..γιατι αν δουλευε τιποτα απ'ολα αυτα δεν θα ειχε συμβει..!!

Γενικη εικονα Πρωτοχρονιας??? --------> Τ.Ε.Λ.Ε.Ι.Α ! ! ! !