Kommati ap'tin kardia mou..

Τους αγγέλους πάντα ονειρεύομαι αλλά
με τους δαίμονές μου ζω και υπάρχω τελικά.
Φοβάμαι μα να ‘μαι εδώ μπροστά
φοβάμαι μα στα πόδια δε το βάζω πια.


Γύρνα με στο χθες
σαν παλιά ταινία η ζωή μας να παίξει
πλάνα με σιωπές..
μέχρι στο φιλί μας η ανάσα ν’ αντέξει...

Έχεις βρει άλλη αγάπη ή μονάχος τριγυρνάς;
Γη μου σαν το φεγγάρι γύρω απ’ το όνειρο γυρνάς,
ο θυμός σου είναι άμυνα στον φόβο
μη τυχόν και αισθανθείς, χωρίς μια πατρίδα νικητής.

Έχουμε όλοι ευθύνες που αποφεύγουμε καλά
μα μπροστά της κάποτε τις βρίσκει η καρδιά.
Με βέλη ο έρωτας χτυπά
και θέλει να μη ζούμε εμείς μηχανικά.

Oλη μερα αυτο το τραγουδι το ακουγα...και το μυαλο ταξιδευε..στους πιο περπατημενους προορισμους....

Θεωριες..

1.  Καθένας μας έχει διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίζει τις σκληρές αλήθειες της ζωής του. Άλλοι ρίχνονται στον αγώνα να τις αντιμετωπίσουν όσο καλύτερα μπορούν, και άλλοι φεύγουν. Μερικές φορές λέμε ψέματα σ’ αυτούς που αγαπάμε για να τους προστατεύσουμε από αλήθειες που μπορεί να τους πληγώσουν, και τελικά καταλήγουμε να τους πληγώνουμε περισσότερο. Γιατί το περίεργο με τις αλήθειες είναι πως έχουν μια τάση να αποκαλύπτονται στη χειρότερη στιγμή. Γι’ αυτό κι ο καλύτερος τρόπος να χειριστείς μία αλήθεια είναι να την αντιμετωπίσεις κατάματα.
2.  

α. Στόχος
β. Εμπόδια
γ. Αποτέλεσμα
Όταν ο στόχος συναντά τα εμπόδια το αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι η ζωή που καταλήγουμε να ζούμε.

3.

Το “3″ είναι ένας περίεργος αριθμός γιατί όταν εμφανίζεται έχει μια τάση να περιπλέκει τα πράγματα. Άλλες φορές απειλεί το “2″ που έχουμε προσπαθήσει τόσο πολύ να πετύχουμε. Άλλες φορές μας φέρνει στη μέση ανάμεσα σε δυο επιλογές και δεν είναι πάντα εύκολο να διαλέξουμε. Άλλες φορές ανοίγει έναν τρίτο δρόμο που μπορεί ποτέ να μην είχε περάσει από το μυαλό μας. Κι άλλες φορές εμφανίζεται όταν στη σχέση μας μ’έναν άνθρωπο ζητάμε τη βοήθεια κάποιου άλλου.

 

4.

Η ζωή είναι δρόμος με αμάξια που πάνε κι έρχονται. Άλλες φορές μπαίνεις μέσα και σε ταξιδεύουν κι άλλες φορές περνούν από πάνω σου και σε πατάνε. Ένα μόνο είναι σίγουρο. Ακόμα κι όταν εσύ δεν έχεις δύναμη να συνεχίσεις, η ζωή προχωράει χωρίς να σε ρωτήσει.

5.

Όταν δύο σημεία Α και Β θέλουν το ίδιο πράγμα Γ, γίνεται τρίγωνο. Αν το Γ τώρα δεν είναι πράγμα αλλά είναι άνθρωπος, το τρίγωνο γίνεται ερωτικό. Υπάρχουν όμως κανόνες στην ερωτική γεωμετρία της ζωής μας; Ή τα έχουμε κάνει όλοι τόσο μπάχαλο που ούτε ο Ευκλείδης δεν θα μπορούσε να βγάλει άκρη;

6.Να περιμένεις το καλύτερο. Γύρισε τα προβλήματα σε ευκαιρίες. Ικανοποιήσου με όσα έχεις. Ασχολήσου με το πού θέλεις να πας, όχι με το πού έρχεσαι. Αποφάσισε να είσαι ευτυχισμένος. Αυτή είναι μια συμπεριφορά, μια συνήθεια που καλλιεργείς την κάθε σου μέρα, δεν είναι ανταμοιβη.

Στοχοι !!

Όλοι έχουμε στόχους. Αλλά για να τους πετύχουμε, πρέπει να βγαίνουμε έξω και να τους κυνηγάμε. Και όλοι είμαστε κινούμενοι στόχοι κάποιων άλλων. Ή θα τους πετύχεις, ή θα σε πετύχουν. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα συμβεί πρώτο. Και δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα αν δεν ξέρεις τι θέλεις. Όταν ξέρεις τι θέλεις, τίποτα δεν είναι αδύνατον. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Ακόμα και όταν τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα απ’ ότι το περιμένουμε.

Ελευθερία σημαίνει επιλογές. Και επιλογές σημαίνει δυσκολίες. Κι αυτό σημαίνει ότι σήμερα τα πράγματα είναι πάρα πολύ πιο δύσκολα για να γίνουμε ευτυχισμένοι απ’ ότι ήταν παλιά. Γι’ αυτό κι όταν τα καταφέρουμε, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία.

Επιλογες ....

Εφυγα.......Για πρωτη φορα μετα απο 4-5 μηνες εκανα ενα βημα...δεν ξερω TI βημα..ομως τουλαχιστον κουνηθηκα..Παγιδευμενη μεσα στον εαυτο μου..εναν εαυτο που μονο εγω δεν ηξερα που στο καλο εχει κρυφτει εψαχνα να βρω τροπους και λυσεις για να κανω το σωστο..Ποιο σωστο??Και τωρα δηλαδη το εκανα??Τουλαχιστον ξερω πως δεν πληγωνω πλεον το ατομο που αγαπησα πιο πολυ απ'ολους στην ζωη μου...Ενω πριν το εκανα..και ας μην ηξερε...μου εφτανε_εμενα_που ηξερα οτι εκανα συνεχη λαθη και δεν αλλαζα...εμενα εκει..κολλημενη...χωρις να με νοιαζει πραγματικα η ευτυχια του αλλου..η εστω να σταματησω να τον κοροιδευω...Ποσο αχαριστη μπορει να υπηρξα ολο αυτο το καιρο??Δεν θελω να μετανιωνω για ο,τι εχα κανει..γιατι για να το εκανα εκεινη τη στιγμη ετσι ενιωθα..και ειδικα μετα που το συνεχισα...ομως λυπαμαι γιατι θα μπορουσα να ημουν απ'την αρχη σωστη..ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ!

ΝΑΙ!ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ!!

 

!Αυτη με εφαγε...γιατι ειμαι ανασφαλης..και δεν πιστευω καθολου στον εαυτο μου..θελω συνεχη επιβεβαιωση και αγαπη..γιατι Θεε μου??Γιατι??Τοσα καλα μου εχεις δωσει και εγω φερομαι τοσο ασχημα σε οσους αγαπαω?!Αργησα ομως τουλαχιστον εκανα κατι!Δεν εμεινα σταθερη για ακομη μια φορα..Δεν ξερω που θα με βγαλει αυτη η αποφαση μου,ομως απ'το τιποτα κατι θα βγει..ειτε καλο..ειτε κακο...καλυτερα να δοκιμαζεις τις δυνατοτητες σου και να προχωρας γιατι με το να μενεις πισω δεν κανεις απολυτος τιποτα!Ολα περνανε..οι μερες κυλανε...εμεις μεγαλωνουμε..οι αναγκες πολλαπλασιαζονται και εμεις εδω...γι'αυτο ειπα αυτη τη φορα να ορισω εγω τις επιλογες μου..πριν αυτες ορισουν εμενα...να κανω αυτο που λεει η καρδια μου και ακομη και αν ειμαι λαθος,να επανορθωσω...Δεν ξερω που παω..τι θα συναντησω απο δω και περα..πρεπει ομως να μην στεναχωριεμαι...γιατι αλλιως ηταν χειροτερα..και μπορει να γινοντουσαν ακομα πιο χαλια!!Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να στεναχωριομαστε ΤΟΣΟ...σιγουρα ολα μεσα ειναι..μεσα απο το καθε ενα κατι παιρνεις...δεν ξερω αν πορευομαι σωστα με τις επιλογες μου ομως μεσα απ'ολο αυτο..κατι θα αφησω..κατι θα παρω...κατι θα ξεχασω..καπου θα γυρισω...με καποιον θα ζησω...μα πανω απ'ολα ειναι καιρος να αγαπησω και λιγο εμενα....

Απεραντο κενο !!

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ' τ' απέραντο κενό
και ν' αγαπώ ό,τι δικό σου με πληγώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να 'σαι 'δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λειώνει
σ' αυτόν τον κόσμο που ό,τι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι..

 Γιατι παντα κατι μενει !!!!

Confused .... :S ....

Και παλι εδω...στην ιδια ουτοπια..ναι αυτη..αυτη,που τα σκηνικα και οι παραστασεις εχουν σταθερους θεατες..μα πιο πολυ ηθοποιους...και πρωτη και καλυτερη ηθοποιος ο ιδιος μου ο εαυτος...που εχς φτασει??Να μην ειμαι με το μερος του εαυτου μου...να μην τον αναγνωριζω..να μην πορευομαι συμφωνα με τα''θελω''μου..αλλα να ακουω τι λενε οι αλλοι...να με νοιαζει τι λενε ολοι οι αλλοι εκει εξω και μια φορα,ΜΙΑ,να μην ακουσω αυτο που θελω πραγματικα να πραξω...Ειμαι εναντιων μου και τι προσπαθω να καταφερω?Να αλλαξω κατι??Πως??Με το να μην ειμαι συμφιλιωμενη κυριως με τον ιδιο μου τον εαυτο μονο να αλλαξω την κατασταση δε μπορεσω σιγουρα!Απ'την αλλη ομως νιωθω τοοσο αδυναμη σαν ατομο ολο αυτο το καιρο να κανω το οτιδιποτε...Καθομαι και αναλογιζομαι,τι εχω δωσει στον εαυτο μου μεχρι σημερα που να το ηθελα πραγματικα..μεσα απο την ψυχη μου!!Ε.Λ.Α.Χ.Ι.Σ.Τ.Α...ειτε επειδη ακουσα τους γονεις μου...ειτε επειδη δν σεβαστηκα τον εαυτο μου...τις φιλιες μου...πραγματα που θεωρουσα δεδομενα και βλεπω οτι εχουν μεινει πολυ λιγα..γιατι καταστρεφω και αλλο τον εαυτο μου?Γιατι δν ακουω τις επιλογεσ μου που φωναζουν απο μεσα μου ετοιμες να εκραγουν?Γιατι να ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΣΟ για καθε μου κινηση?Επιλογη?Σκεφτομαι το παρελθον μου...εκει που ημουν δημοτικο..που ολα ηταν πολυ πιο γαληνια...ουτε αγχος για το αυριο..ουτε ερωτες που ειχαν και τοοσο βαθυ περιεχομενο..και μονο φιλους που αλλοι αξιζαν και αλλοι απλα υπηρχαν...και το συγκρινω με το τωρα..που ολα αυτα εχουν ισοπεδωθει...Αγχος για ενα αβεβαιο αυριο...ερωτες που δεν μπορουν απλα να σβησουν με ενα ''αντιο'' και φιλους σχεδον ανυπαρκτους...οπως προανεφερα αυτοι που εμειναν και παλι...ηταν αυτοι που αξιζαν...και αυτοι θα μεινουν..Μονη λοιπον χωρις κανεναν ουσιαστικα διπλα σου,μπορεις να τα καταφερεις?Να κοιταξεις μπροστα και να πεις<<ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ>>τωρα θα κανω αυτο που θελω..οπως τ θελω...!πρεπει!να το κανω,γιατι εδω και 4μηνες ολα σταθερα μενουν..ποτε επιτελους θα παψω να κοροιδευω και να ποναω τους αλλους πισω μου(+δεν αναφερομαι σε φιλιες)...
 Αρκετα...αρκετα....οσο μπερδεμενο και αν ειναι το μυαλο μου..πρεπει να βρω μια λυση και αυτη τη φορα να το παρω αποφαση...οτι καποιος θα προχωρησει,καποιος θα αγαπαει.καποιος θα πονεσει..μα ολοι θα θυμουνται!!!Και οι αναμνησεις.. ειναι αυτες..που πονανε.. πιο πολυ ..!!

Η ευθηνη ειναι μονο δικη μου._

Ξυπνησα με τις σκεψεις να εχουν μπλοκαρει το μυαλο μου για ακομη μια φορα...Βλεπω το μαξιλαρακι(δωρο της γιαγιας με τη φωτο του δικου μου και εμενα)να με κοιταζει αυτος με τα ματια του σαν να θελει κατι να μου πει...και παλι σκεφτομαι τον αλλο(Σ)..τι να κανει?!που να ειναι?!Τι ωρα σχολαει αραγε??Αχ τι κρισεις παθαινω?Σπρωχνω το ζεστο παπλωμα που καλυπτει ολο το κορμι μου σε μηκος και σε πλατος και αποφασιζω να κανω αυτο που νιωθω...κατα καποιο τροπο..θα παω εκει που μενει να τον περιμενω...θελω να τον δω...μονο αυτο!2μερες μονο δεν μιλησαμε και νιωθω σα να περασε αιωνας...Σα να βλεπω ηδη πως θα με κοιταξει...με εκεινο το βλεμμα το σαστισμενο και τατυχρονα νευριασμενο και αγανακτισμενο απο τις καταστασεις ετσι οπως συμβαινουν... 

Δεν με νοιαζει....ετσι οπως ειναι ανω κατω ολα μεσα μου δεν δινω σημασια....εγω αυτο θελω και αυτο θα κανω....Διαβαζα πριν σε ενα blog που ελεγε μια κοπελα για τον καθε ανθρωπο τι ευκαιριες δινει στη ζωη του για να νιωσει καλα...και ολοκληρωμενα..και σα να μου ανετρεψε λιγο καποια δεδομενα...Ποτε αφησα τον εαυτο μου να κανει αυτο που θελει πραγματικα τελευταια,χωρις να σκεφτεται το τι θα γινει...και κυριως αφηνοντας πισω για λιγο τον εγωισμο που σαν φυλακη κλεινει την ιδια μου την καρδια....Δε ξερω αν θα κανω καλα που θα παω,ομως..ΘΑ ΠΑΩ!! !Και η μονη ευθηνη που εχω,ειναι αυτη,απεναντι στον ιδιο μου...τον εαυτο._

__4μηνες__στην ιδια αδιεξοδο......

Δεν ξερω απο που να ξεκινησω..Πως να ξεκινησω..και τι ακριβως θελω να πω..Περιεργο ομως δεν μου φαινεται...αλλωστε ειμαι απο μονη μου χαμενη σε ενα στενο προσπαθωντας να βρω το σωστο δρομο για να με βγαλει στον κεντρικο...εκει,οπου ο κοσμος γνωριζει τι θελει και που παει..μονη μου χαθηκα και βρισκομαι εδω που βρισκομαι...Εκανα επιλογες που αν και δεν τις μετανιωνω(αν οχι ολες σιγουρα 1 απο αυτες)με οδηγησαν εδω...Διχασμενη αναμεσα σε μια σχεση 3χρονων που στην ουσια ηταν δυο και θα αναφερω αμεσως γιατι το λεω αυτο,και σε ενα δευτερο αγορι που με εκανε να νιωσω κατω απο καποιες καταστασεις σαν να ερωτευτηκα ξανα...Οχι πως δεν αγαπαω τον Ο(η σχεση μου) ομως οταν εφυγε φανταρος ο Σ(το αλλο προσωπο) μου γεμιζε τα κενα..Χαλαρα ξεκινησε μονο χαλαρα δν συνεχιστηκε...και ειναι ο λογος που εχω φτασει εδω...Τι θελω τελικα??Ο (Ο) μ'αγαπαει..ειναι καλος μαζι μου,μου φερεται ομορφα και ποτε δεν εχει κανει κατι ωστε να μαλωσω μαζι του και να μην μιλιομαστε για κανα 2 μερεσ οπως κανουν τα κλασσικα ''ζευγαρακια'',και ο (Σ) μ'αγαπαει αλλο τοσο..και το πιστευω...1χρονο τωρα εχει αυτη η ιστορια αναμεσα μας..κανεις σχεδον δεν ξερει τιποτα και δεν το νοιαζει να πει τιποτα...(οχι βεβαια πως τον συμφερει)ομως νιωθει καλα μαζι μου..ποσους φοβους μην μαθει κανεις τιποτα,ποσες υποσχεσεις,ψεμματα στους αλλους για να καλυφθουμε εμεις....!Οσο ημουν με τον (Ο) δεν μου ελλειπε τιποτα!Ημουν ευτυχισμενη και χαρουμενη γιατι ατομα σαν και αυτον λιγα!Οταν μπηκε ο (Σ) στη ζωη μου ομως στη φαση που ημουν μονη γιατι ελλειπε ο αλλος και μετα ομως,ολη αυτη η ιστορια με εδενε μαζι του ολο και πιο πολυ...Αρχισα να χανω τον εαυτο μου..μαζι και καλους μου φιλους..και αυτο γιατι ημουν τοσο μπερδεμενη...ετσι ελεγα!!Ετσι ηταν!Ομως που να εβλεπα και τη συνεχεια...Τωρα ειμαι σε χειροετρη φαση...Ο (Ο) κανει πολλα για να μην με χασει...(δεν πιστευω οτι πιστευει οτι θα με χασει..3χρονια ειν αυτα)ομως βλεπει οτι εχω απομακρυνθει καπως..Του εχω πει οτι καπως κουραστηκα..δεν ξερω αν κουραστηκα...η αν ειναι ολο αυτοεπειδι ειναι ο (Σ) στη μεση ομως φαινεται οτι κατι με απασχολει...Αδιακριτοσ και καθολου πιεστικος ο (Ο) με αφηνει να ηρεμησω χωρις ερωτησεις(δεν μου παει η καρδια να τον αφησω μετα απ'οσα εχουμε περασει)...απ'την αλλη ο (Σ) δεν μπορει αλλο...εκανε υπομονη 1 χρονο λεει να κρυβεται..(δικιο εχει)ομως στην παρουσα κατσταση με μπερδεψε ακομα παραπανο!!Εκει που μιλουσαμε καθε μερα καθε ωρα,τωρα τιποτα!!Και αυτο γιατι εγινε κατι σαν παρεξηγηση που αυτος εχει δικιο πιστεψε οτι τον κοροιδευα!!Ομωσ απεχω πολυ απ'αυτο??Τι κανω??Δε ξερω τι θελω και μπλεκω και τους αλλουσ με τον τροπο μου...Αν ηθελα το καλο του  θα τον αφηνα να ηρεμησει..να βρει καποια και να με ξεχασει..και εγω να γυρισω στη παλια καλη ζωη μου...χωρις να εχω στο κεφαλι μου κ'αλλα..Και αν τον ηθελα τοσο δεν θα ημουν μαζι του τωρα?Στο χερι μου ηταν και ειναι αλλωστε οπως λεει...Αχ δεν ξερω...απ'τη μια πιανομαι και προσπαθω να βρω λυσεις και απ'την αλλη αδιεξοδος!!Το κλασσικο στενο και ο κλασσικος μονοδρομος που με κραταει στην ιδια θεση....Δε ξερω πως να φερθω..και ολο αυτο παει___4 μηνες___ τωρα!!

Μερος του''Blog'' KAI εγω !!

Ξαπλωμενη στο κρεβατι μου και διαβαζοντας blog αλλων ανθρωπων απο το internet αποφασησα να κανω και εγω ενα!!Αν και πολυπλοκο για αρχη θα το μαθω..που θα παει?!Ελπιζω να μου κρατησει καλη παρεα και αυτο,και οχι μονο..Καλη μου αρχη λοιπον ..  :)