Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Δεν έχεις φύγει απο μέσα μου ..

Κάθε φορά που νιώθω πως κανείς δε μπορεί να με καταλάβει πιάνομαι απο δω και αραδιάζω όλες μου τις σκέψεις..Αυτή τη φορά είμαι αρκετά πεσμένη θα έλεγα...πάω να νιώσω όπως πέρσυ και δεν θέλω...λίγο όλα όσα συμβαίνουν..λίγο τα Χριστούγεννα που έφτασαν..λίγο εσύ που λείπεις ενώ είσαι εδώ...λίγο πολύ ΟΛΑ !!Ενώ έγιναν πολλά τελευταία δε λέω να ξεχάσω τίποτα...ούτε και θέλω να γίνω σκληρή μαζί σου...μάλωσα με τους δικούς μου για'σένα...για όσα έκανες και σύμφωνα με τα λεγόμενά τους για πράγματα που δεν εκτίμησες...όχι πως δεν έχουν δίκιο,αλλά κατα ένα περίργο τρόπο δεν τα΄δίνω και τόση σημασία...όχι πως δεν με πονάνε και εμένα,αλλά σκέφτομαι οτι ίσως τελικά σ'αγάπησα πιο πολύ απ'ότι περίμενα..και συ συνεχίζεις να λες για'μένα...λες και εσύ δεν έφταιξες πουθενά...και πάλι εγώ εκεί...δηλαδή τι στο καλό?!Σε είδα στη στάση προχθες...μιλήσαμε...μου είπες λίγο τα νέα σου..και εγώ το ίδιο...αναρωτιέμαι ταυτόχρονα από μέσα μου πως πριν ένα μήνα μου είχες πει πως δε θες να σου μιλάω..και πάλι καταπάτησες τα λεγόμενα σου...είδα ενα φίλο σου χθες...και μου είπε πως του λες οτι συμβαινει για να σου δίνει συμβουλές μιας και εγώ σου φέθηκα σκάρτα....απ'την μια τα όσα μου έλεγε ήταν σα να με παρακινούσε να κάνω κατι...μια κίνηση..και πως αν θελω να ειμαι μαζι σου να με βοηθήσει...του είπα πως δεν γίνεται..πως ακόμα και να θελω εσυ θα φύγεις...και άλλωστε τα πράγματα τώρα θα ήταν και πάλι δύσκολα με την  δική μου οικογένεια αυτή τη φορά να έρχεται κόντρα,και όχι με το να κρυφτουμε μην μασ δει ο ο δικός μου...δεν γίνεται!Κλαύτερα να πααμε παρακάτω..εγώ στον Ο και εσυ σε όποια θες...και απ'την άλλη μετα μου λέει(ο φίλος σ)πως το καλύτερο είναι να μην σου μιλαω...για το καλό και των 2....Σκεφτηκα να σου μιλήσω την Τετάρτη...να σου δώσω την ζακέτα και να σου πω κάποια πράγματα...και απο κει και πέρα βλέπουμε...πιστεύω πως θα μου πεις το ίδιο..πως καλύτερα είναι να μην μιλάμε...αν αυτό θες..τι άλλο μπορώ να κάνω?Απλά 2 άνθρωποι που έχουν περάσει τόσα είναι δυσκολο να βλέπονται στο δρόμο και να μην λένε ούτε ένα ''γεια''θα φανεί λοιπόν μετά απ'όσα θα πούμε....Μου ΄λείπεις πολύ...και ξέρω πως τώρα τίποτα δεν αλλάζει...για διάφορους λόγους..είτε απο'σενα...ειτε απο'μένα...ο χρόνος μόνο θα βοηθήσει...και ελπίζω να μην αργήσει..γιατί τον φοβάμαι πολύ... Αραγε με σκέφτεσαι που και που?Αναπολείς τις στιγμές μας?Ονειρεύεσαι έστω κάτι το παραμικρό???Δωσε μου ενα σημάδι...το χρειάζομαι....
Σ'αγαπΩ ....μην το ξεχάσεις ποτέ!!

1 σχόλιο:

Prettylittleliar.~ είπε...

Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε καταλαβαινω.Περναω την ιδια κατασταση ακριβως.Πως γινεται αυτος που σου ελεγε οτι δεν θελει να σε βλεπει στεναχωρημενη ειναι η αιτια της λυπης σου?Πως γινεται να εχεις περασει τοσο με εναν ανθρωπο και να σε εχει ξεχασει τοσο ευκολα? Και απο ολα περισσοτερο αυτο που με πειραζει ειναι πως ζησαμε τοσα μαζι και πια,δεν γωριζομαστε...