Έχουν γραφτεί τόσα για την φιλία..για τους ανθρώπους αυτούς που είναι δίπλα μας και δεν μας εγκαταλείπουν στα γέλια και στις χαρές και πόσο μάλλον στις λύπες και τις στενοχώριες..τα άτομα αυτά που με μία φράση τους σου απαλήνουν τον πόνο και με ένα γλυκό λόγο πορεύεστε μαζί στα πιο γλυκά ταξίδια του μυαλου και της πραγματικότητας..αυτούς με τους οποίους ορκιζόσουν αιώνια φιλία..αιώνια συντροφιά...και άλλα τόσα..πίστευα πως τίποτα δε μπορεί να μπει ανάμεσα μας...να μας χωρισει..να αλλάξει όλα αυτά τα δεδομένα που με κόπο είχαμε χτίσει..και να που τελικά έγινε...αφήσαμε άλλα άτομα και άλλες καταστασεις να μας ''καβαλήσουν'' και να πάρουν θέση στη καρδιά μας..δεν είχαμε φαίνεται την ίδια δύναμη με παλιά να κρατήσουμε ζωντανό αυτό που ονομάζαμε-φιλία-...άλλαξες..άλλαξα...αλλάξαμε...δεν μου λέει όμως και πολλά αυτό..γιατί όταν έχεις μέσα στη καρδιά σου κάποιους ανθρώπους δύσκολα τους αποχωρίζεσαι..πόσο μάλλον έναν φίλο,που μαζί του έχεις γελάσει,έχεις κλαψει,έχεις υποσχθεί....Πλέον νομίζω πως θα γίνω πολύ σκληρός ανθρωπος.Όλα όσα έχω περάσει τα τελευταία 2χρόνια με ωρίμασαν πολύ σαν άνθρωπο..με έκαναν να δω ποιος ήταν δίπλα μου πάντα και ας υπήρχε σπάνια στην καθημερινότητά μου..και ποιος ήταν πάντα δίπλα μου και όμως ποτέ πραγματικά κοντά μου..Φοβάμαι να δημιουργήσω νέους δεσμούς..δένομαι εύκολα με ανθρώπους..ένα πραγμα μου δίνουν και δίνω δεκα...δεν μετανιώνω γι'αυτό..γιατί ότι έχω κάνει ως τώρα το έκανα μέσα απο την ψυχή μου σε καθε άτομο διαφορετικά..και τα αισθήματα δεν αλλάζουν απ'την μια μερα στη άλλη...ίσως και ποτέ..όμως πλεον κατάλαβα οτι και που έκανα τι έκανα δεν πήρα τα ανάλογα...ούτε γι'αυτο μετανιώνω..γιατί με έκαναν να δω πολλά..μια πικρία μόνο νιώθω...αυτό το κάτι που με πνίγει..που αναρωτιέμαι γιατί να είναι κάποιοι ανθρωποι τόσο σκάρτοι με τους φίλους τους...ώρες-ώρες θέλω να είμαι πιο δυνατή..πιο κακια να το πω?Να μπορω να διεκδικήσω αυτό που θέλω..να είμαι δικαιη..αλλά μετά πάντα μου περνάει...βγαίνει πάλι η καλοσύνη και μετά νευριάζω με τον εαυτό μου..Σέβομαι πολύ την λέξη -φιλία- ,αυτό όμως δεν σημαίνει οτι δε σέβομαι και τον ίδιο μου τον εαυτό..Η ζωή ξέρει πως τα φέρνει..την εμπιστεύομαι...και όπου και να βγει...εγώ όλα αυτά τα άτομα..απ'τα πρώτα..εως και τα τελευταια..θα τα αγαπάω για μια ζωή ! !Γιατί ότι υπήρξε κομμάτι της ζωής μου υπήρξε..και θα υπάρχει για πάντα ! ! !
2 σχόλια:
με ποναει πολυ το θεμα της φιλιας γιατι ποτε δεν ειχα φιλες στη ζωη μου οσο κι αν το προσπαθησα
Είναι δύσκολο να βρεις σωστούς φίλους κόκκινο φουστανάκι μου..να βρεις ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για σε εκτιμούν πρώτα απ'όλα σαν προσωπικότητα...και εμέις που λέγαμε ότι είχαμε πολλά φάνηκαν στη πορεία..δεν συμπεριλαμβάνονται όλοι..όμως σίγουρα η πλειοψηφία..Μη σταματήσεις να ελπίζεις και να έχεις τα μάτια ανοιχτά...Αυτοί οι φίλοι υπάρχουν εκεί έξω..ίσως όμως δεν ήρθε η κατάλληλη στιγμη να έρθουν στη ζωή σου...Φιλενάδα go on και μην μασάς τίποτα!!Καληνυχταααα
Δημοσίευση σχολίου