''Ναρκωτικο''

Προσπαθώ να σε καταλάβω...να μπω μέσα στο μυαλό σου...να τρυπώσω σε κάθε σκέψη και να δω με ποια λογική κάνεις τι κάνεις...Ξέρεις δε θέλω να κάθομαι και να γράφω όλα όσα σκέφτομαι για'σένα..για'μας...ίσως με φοβίζει αυτό...ίσως δε θέλω να χαλάσω την εικόνα μου για'σένα..
Προσπαθώ να μην στο δείχνω..να σου δείχνω πως είμαι καλά..πως σε εμπιστεύομαι!Όχι πως δεν είναι έτσι,μα,σκέψου λίγο τι κάνεις στον εαυτό σου..Έχεις διαλογιστεί ποτέ πόσο πολύτιμη είναι η ζωή?Πόσα μας χαρίζει....έτσι απλόχερα...και εσύ τα δίνεις μία και πάνε όλα πέρα...δε μπορώ να σε καταλάβω....αλήθεια....ίσως δεν πόνεσες ποτέ σου...ίσως δεν κατάλαβες πως είναι καποιος δικός σου ανθρωπος να κινδυνεύει...να χάνεις τη γη κάτω απο τα πόδια σου και να τρέμεις στην ιδέα οτι μπορεί να ξυπνήσεις και να μην είναι άλλο εκεί για'σένα..και έσύ καταστρέφεις μόνος σου το ίδιο σου το δημιουργημα...-τον εαυτό σου-....σταμάτα να το κάνεις!!!Ξέφθγε απο τη μάζα...μην ακολουθάς όλους αυτούς που δεν με ενδιαφέρει αν κοιτάνε τον εαυτό τους..εγώ εσένα θέλω να προστατεύσω...δε θέλω να πάθεις ΠΟΤΕ,ΤΙΠΟΤΑ !!΄
Τι προσπαθείς να κρύψεις πίσω απο αυτό το προσωπείο?Και μην μου πεις πάλι οτι το κάνεις για την παρέα..οτι το γουστάρεις γιατί έχει φάση...αυτά εγώ τ'ακούω βερεσέ...
Απλά πίστεψε με πως μ'αυτό το τρόπο δε θα καταφέρεις τίποτα...όλα είναι στιγμιαία...ξεχνάς εκείνη τη στιγμή και είσαι στο δικο σου κόσμο..αλλά μόνο εκείνη τη στιγμή...δεν έχεισ λόγο να το κάνεις...άνοιξε τα μάτια σου...δες τι είναι καλό για'σενα και τι όχι...
Δίπλα σου έχεις άτομα που σ'αγαπάνε...σ'αγαπάνε γι'αυτό που είσαι..όχι γι'αυτο που γίνεσαι..
Και νώθω πως έχεις αλλάξει...για την ακρίβεια έχεις ''χαλάσει'' ....Δεν ήσουν έτσι όπως σε ήξερα..λίγο το σχολείο,λίγο οι γονείς,λίγο οι σχέσεις που σε πληγώσανε και οι ανθρωποι που σε εκαναν να πιστέψεις σ'αυτούς και τελικά ήταν τόσο σκάρτοι..όμως αυτή είναι η ζωή...με τα άσχημα και τα όμορφα...

Εγώ είμαι εδώ για'σένα...*πάντα*ήμουν...όσο και αν λάθος φέρθηκα μ'εμάς,πάντα σε νοιαζόμουν...πάντα σε σκεφτόμουν και μετανιωνα για τα λάθη μου...και τώρα θέλω να σου χαρίσω όσα σου στέρησα τότε που εσύ μου τα'δινες απλόχερα...Δεν είμαι τόσο λάθος νομίζω...ξέρω πως μέσα μου,όσο λάθος και αν λες οτι είμαι,είμαι καλός ανθρωπος..έχασα τον εαυτο μου μαζί και τα πιστευω μου..και προσπαθώ να γιατρευτώ απο τα πάντα...Σε χρειάζομαι στη ζωη μου...και σου υπόσχομαι αυτή τη φορά να κάνω όσα άργησα να κάνω..και όπως θα έχω εγώ εσένα,έτσι και εσύ να έχεις εμένα...γιατί όταν ξέρεις πως έχεισ δίπλα σου κάποιον να σε στηρίζει και να σου λέει ''είμαι εδώ..μαζί θα τα καταφέρουμε'',όλα είναι πιο εύκολα...ή τουλάχιστον έτσι μοιάζουν...Άλλωστε πίστευα πως το μόνο -ναρκωτικό-που θα σε κάνει να εθιστείς,θα είμαι εγώ...όπως μου έλεγες παλιά...απόδειξε το μου λοιπόν τώρα...τώρα...σ'αυτήν ακριβώς την στιγμή της αδυναμίας(?)οτι αυτό που επιδράει πάνω σου έχει όνομα και ψυχή..και όχι όνομα και καταστροφή !!