...................

Ξερεις κάτι??Το πρόβλημα είναι δικό σου..προσπαθείς να τα ρίξεις όλα πάνω μου για να λες οτι εγώ έφταιγα..και ότι δεν υπάρχει λόγος να το ψάξεις άλλο..Αυτά τα ''Φτου ξελευθερία''όμως να πας να τα πεις αλλού..ένα παιδάκι είσαι που δεν του κάναν το χατίρι και σπάει μπροστά του ότι βρει...αυτό είσαι!!Ξες κάτι?Προσπαθώ να σε καταλάβω γιατί ξέρω πως έχεις δίκιο..στο χέρι μου ήταν όλα..ναι!Αλλά μετά την χθεσινή συζήτηση κατάλαβα πολλά....οχι!δεν φοβάμαι την αλήθεια όπως λες...παραδέχομαι τι έχω κάνει..πού έχω φταίξει..όμως μην μου λες ότι σου χάλασα τη ζωή και ότι ο΄,τι σου έλεγα ήταν ένα ψέμα..-ήμουν ένα ψέμα-...να'ξέρες πόσο μπορεί να με πλήγωσε αυτό που είπες..μου είπες πως δεν θες να σου λέω πως σ'αγαπάω γιατί αν σ'αγαπούσα δεν θα φερόμουν έτσι..και αυτή την λέξη να μην την χρησιμοποιώ για ψέμματα..

Τί να σχολιάσω?ΤΙ??Τελικά ποτέ δε θα με καταλάβεις..και δεν πειράζει...σε δικαιολογώ γιατί ναι!σε κούρασα πολύ...όμως και στο δικό σου χέρι ήταν να μείνεις ή να φύγεις..Δεν είμαι αχάριστη όπως με στολίζεις..είμαι....ειμαι...ούτε εγώ μπορώ να βρω τη λέξη ΤΙ είμαι...αχάριστη όμως μία φορά δεν είμαι..Εκεί που λέω οτι θα κάνω μια νέα αρχή πάλι γυρνάς στο μυαλό μου και φέρνεις τα πάνω κάτω..με ένα σου βλέμμα...μία σου λέξη..μία σου κίνηση...Γιατί να μου συμβαίνει αυτό??Τη μια ειμαι με τον Ο και όλα καλά..ξέρω οτι μαζι του θέλω να είμαι,γιατί όσο καιρό δεν ήμασταν μαζί πάσχιζα να τα βρούμε..και τώρα που είμαι μαζί του πάλι ο Σ να με κυριεύει..Α,ρε Σ .....μόνο να ήσουν στη θέση μου για μία μέρα..θα μου πεις βέβαια αν ήμουν εγώ στη θέση σου να έβλεπες πως θα ήμουν..ναι..δεν αμφιβάλλω..άλλωστε στο είχα ξαναπεί πως δεν ξέρω αν θα το αντεχα εγώ όλο αυτο!!Σήμερα φεύγει το 2010...μπαινει μια νέα χρονιά..απ'την μια θα ήθελα να φυγει...γιατι ήταν η πιο πολυπλοκη χρονιά..απ'την αλλη δε θέλω γιατί μέσα στα ασχημα υπήρχαν και κάποια πολύ όμορφα...και πάνω απ'όλα εσύ..με φοβίζει το 2011...είναι άγνωστο..απρόβλεπτο..και θέλω και δεν θέλω να υπάρχεις μέσα σ'αυτό..μου είπες χθες πως θα μπει η χρονιά και θα είσαι κομμάτια για τελευταία φορά για'μένα..έτσι για να μπει καλά η χρονιά...για να λες οτι μπήκε με το όνομα μου..

Αχ ρε γαμώτο..γιατί να τα έχω κάνει τόσο σκατά?Πφφ....και οπως λεει και ένα τραγούδι..
-ΚΑΙ ΑΝ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΩ..ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ 2 ΨΕΜΜΑΤΑ...1 ΠΩΣ ''ΔΕ Σ'ΑΓΑΠΑΩ'' ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΩΣ ''ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ''.....

                                    ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ..Σ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ Σ'ΑΓΑΠΑΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ..ΑΠΟΤΕΛΕΙΣ ΤΟ ΠΙΟ ΞΕΧΩΡΙΣΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ!!!

Ξανά μαζί

Καλή σας μέρα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους!!1μέρα έμεινε ακόμα για τα Χριστούγεννα..πότε πέρασε ο καιρός και φέτος??Έτσι μεγάλωσα,και δεν κατάλαβα τίποτα..τέλος πάντων..

Εχθές το βράδυ  ήταν όλο δικό μου και του Ο...Ναι..βγήκαμε επιτέλους..Πήγαμε σινεμά..πλήρωσε αυτός τα εισητήρια..και αφού κλείσαμε τις θέσεις καθήσαμε εκεί στο συντριβάνι που είχε το εμπορικό γιατί είχαμε μπροστά μας 30λεπτα μ'εχρι να αρχίσει η ταινία..ήταν τόσο όμορφα..μ'αγκάλιαζε..με φιλούσα..και ένιωθα πολύ όμορφα...το έβλεπα στα μάτια του οτι του έλλειψαν όλα αυτά..κάθε αγκαλιά πρόδιδε αγάπη..καάθε φιλί το ίδιο...δεν με άφηνε..μπήκαμε να δούμε την ταινία και μου έδινε ποπ-κορν στο στόμα..με τραβούσε να με φιλίσει ξανά και ξανά..ήταν ένας άλλος Ο..και αυτό με έκανε να τον θέλω πολύ..όταν φύγαμε απο'κει πήγαμε οι δυο μας με το αμάξι κάπου για να χαλαρώσουμε..δεν κρατηθήκαμε λεπτό και αμέσως τα 2 σώματα γίναν 1..μου είχε λείψει το σώμα του,τα φιλιά του,με λίγα λόγια ο ίδιος του ολόκληρος!!Γύρισα σπίτι μετά..με έφερε αυτός και ανέβηκα επάνω...ξέχασα να πω πως χθες είχαν χορό όλα τα σχολεία,μέσα σ'αυτά και το παλιό το δικό μου σχολείο...θα πήγαιναν οι ''φίλες'' μου,και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί λυπάμαι γι'αυτο που μας ενώνει..γιατί χαζή δεν είμαι..όποτε υπάρχει ανάγκη είναι εκεί..τελος πάντων δεν θέλω να συζητήσω γι'αυτο..εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως θα ήταν εκεί και ο Σ..πφφφ...δεν πρέπει να τον σκέφτομαι όμως το μυαλό δεν μπορώ να το ορίσω..προσπαθώ να μην το κάνω αλλα όταν είμαι σπίτι και μόνη τον σκέφτομαι..θέλω δε θέλω..αναρωτιόμουν τι να κάνει...πως να είναι εκεί..άραγε αναρωτήθηκε μήπως είμαι και εγώ εκεί με τις άλλες?'Η δεν τον 'ενοιαξε?Τραγουδούσε όπως εκείνη τη μέρα στο καραόκε και μου αφιέρωνε τίποτα και ας μην ήμουν εκεί,ή ήταν με καμμιά άλλη??Αχ Θεέ μου..δεν πρέπει να σκέφτομαια τίποτα απ'όλα αυτα..πρέπει να εστιάσω στον Ο τώρα...τόσο καιρό αυτο αφού ήθελα..απλά όσο να'ναι είναι δύσκολο..δε πέρασα και λίγα με τον Σ...δε ξέρω τι να πω..τι να σχολιάσω..σίγουρα δεν τον ξεχνάω..απλά θέλω να περάσει αυτή η κατάσταση τώρα..και να τον θυμάμαι χωρίς να νιώθω αυτό τον κομπο..τη θηλια στο λαιμό...να κρατήσω όλα τα καλά όπως και αυτό έχω κάνει,και να χαίρομαι αν είναικαι αυτός καλά γιατί στο κάτω κάτω δική μου επιλογή ήταν..και ίσως αυτό να με φοβίζει..δεν θέλω να φοβάμαι για τις επιλογές μου..Θέλω να πάνε όλα καλά..και αν όπως λένε ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός τότε να μην βγω απ'τη λίστα του,αλλά να με γιατρέψει και να επουλώσει κάθε αμφιβολία..κάθε αναστολή μου..να με κάνει να περνάω τέλεια και που και που να με αφήνει να γυρνάω εκεί πίσω και να χαμογελάω για όσα εχω περάσει μαζί του..Τώρα πρέπει να κοιάξω τον Ο...πολύ τον κορό'ι'δεψα όλον αυτό το καιρό και δεν το άξιζε καθόλου..ήταν και είναι εδώ..καιρός να είμαι και εγώ εδώ για όσο χρειαστεί..και αυτή τη φορά ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και όχι με ψέμματα..λίγη αξιοπρέπια μου έχει μείνει..μην την χαραμίσω και αυτή...βέβαια δε ξέρω πόσο θα τα κάνω όλα όσα λέω,όμως θέλω να προσπαθήσω για το καλύτερο..και θα το κάνω!!Αν και φοβάμαι να το πω,θα το κάνω..ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΡΧΗ όπως είπε και ο Ο...  !!!!

Κάθε νότα πάνω στο πιάνο..είναι κάθε σκέψη μου για'σενα..

(...........!!)

Θέλω μονο να είσαι καλά !!

Το δικό μου ''παραμύθι''(..........!!)

Αυτό ήταν...δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους μου...-ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ-..Να που ήρθε η μέρα που θα το ζούσα κ'αυτό...να γράφω για το τέλος μας..Θέλω να γράψω ακριβώς τι έγινε,όχι για να μην τα ξεχάσα όλα όπως έγιναν,αλλά γιατί θέλω να γυρίσω για  λίγα λεπτά σε εκείνες τις στιγμές...Ίσως πάλι το κάνω για να ακούσω τη γνώμη της παρεούλας μου εδώ μέσα...άλλωστε γνωρίζουν λίγο λίγο τι περνάω-περνούσα από την αρχή σχεδόν..Ξεκινάω λοιπόν...

  Σάββατο βράδυ...Είμαστε στο ίδιο μέρος...σας είδαμε πριν με την φίλη μου...ξέραμε οτι θα πάτε καραόκε..μας είπατε να έρθουμε...ήρθαμε...άλλωστε και η φίλη μου είχε το λόγο της...Χαμός εκεί..όλοι καψούριδες...τραγουδούσαν,χόρευαν,έπιναν,καπνιζαν...στην αρχή ναι!Ήμουν και εγώ καλά..το ίδιο μαλλον και εσύ..αρχίσαμε να πίνουμε όμως...Εσύ όλο και πιο πολύ..Σικώθηκα και τραγούδησα...καθώς πιάνω το μικρόφωνο ήθελα να φωνάξω-στο αφφιερώνω μωρό μου-...Με κοιτάς..τραγουδάω...καταλαβαίνεις οτι τα λόγια είναι όλα για'σενα..τελειώνει το τραγουδι..κάθομαι δίπλα σου..για μισή ώρα δεν μου δίνεις σημασία...σκέφτομαι....σε βλέπω να πίνεις...να καπνιζεις σαν φουγάρο...χτυπούσες το μπουκάλι πάνω στο τραπέζι...με κοιτούσες και τραγουδούσες...σου φώναζα να σταματήσεις...μου λες πως όλα τα τραγ.ειναι για παρτι μου..Στεναχωριέμαι..Σε κοιτούσα και έλεγα στον εαυτό μου,πως για όλα αυτά ευθύνομαι εγώ και μόνο εγώ...Αναρωτιόμουν πως επέτρεψα να σε''καταστρέψω''έστω και μ'αυτό το τρόπο εφ'όσων σ'αγαπούσα τόσο!!Γύρισα και σου είπα πως θέλω να σε φιλήσω..μου λες οτι δε θες..και σου ξαναλέω πως θέλω πολύ...εσύ όμως πάλι τα ίδια..Πέρασε η ώρα..έπρεπε να φύγουμε σιγά σιγά..φύγατε και εσείς...χαιρετηθήκαμε και αυτό...εκείνο το βράδυ πέρασε έτσι...εγώ να σκέφτομαι για ακόμη μια φορά τι να κάνω και ο ύπνος να μην με παίρνει..την επόμενη μέρα οι γονείς μου πήγαν για φαγητό στη γιαγιά..μόνη στο σπίτι λοιπόν...Ξυπνάω...Πωωω...τι περίεργα που νιώθω..δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου από χθεσ βράδυ..Τελικά σε παίρνω τηλ...σου λέω πως λείπουν οι δικοί μου..αν θες να περάσεις απο το σπίτι να κάτσουμε για λίγο...Από δω,από κει,τελικά έρχεσαι..καθόμαστε...μιλάμε..ακούμε μουσική...με αγκαλιαζεις...νιώθω τόσο τέλεια...κάνω την κίνηση να σε φιλήσω..τραβιέσαι...σου λεω -φίλα- με!!Μου απαντάς πως δεν θες..Πώς γίνεται να μην θες?Αφού το βλέπω στα μάτια σου...είναι σαν να μου λένε παρακάλα με λίγο κόμα...αχ αυτός ο εγωισμός σου..αλλά και απ'την άλλη το κάνεις γιατί λες οτι έχεις κουραστεί..Σου ξαναλέω..-φιλα-με...μου λες-δε θελω-..και καθως το λες και κάνω την κίνηση με το που σε ακουμπάω,με αρπάζεις και με γυρνάς στο κρεβάτι αργά αργά..με φιλάς και τα χείλια σου είναι σαν να χαιδεύουν καθε άκρη και τέλος τα δικά μου...Πέρασε και πάλι η ώρα...πρέπει να φύγεις..μου λες οτι θέλεις να σου κάνω μια χάρη...σε ρωτάω τι(?)και μου λες πως θες να πετάξω την κάρτα της cosmote..να μην υπάρχει πια..για να μην μπορείς να με βρεις αν θελήσεις...οτι από το τίποτα,κάτι είναι και αυτό..Δεν είναι οτι δε θέλω..καταλαβαίνω οτι σε φέρνω σε δύσκολη θέση αλλά δεν μπορώ ρε γαμώτο να σε αφήσω έτσι...Φεύγεις μετά από λίγο..Ξαναμιλάμε το απογευμα..βρισκόμαστε για λίγο...γελάμε,πειραζόμαστε κ.λ.π και μου λες να παμε την επόμενη μέρα πανόραμα..στις βίλλες..και κάπου ακόμα και επι ευκαιρίας να πετάξουμε και την κάρτα..Κολλάω...δεν ξέρω αν θέλω να το κάνω...Τελικά αποφασίζω να σου πω εντάξει..οτι θα το κάνω..Πέρασε η μέρα η επόμενη...κανονίσαμε στο γνωστό σημείο την γνωστή ώρα να βρεθούμε  και να πάμε..Ξεκινήσαμε..όλα έδειχναν να κυλάνε τόσο όμορφα...ήθελα αυτη η (?)τελευταία μέρα(?) να μου μείνει..όπως και εσένα..πήγαμε απο δω,πήγαμε από κει μεχρι  που βρήκαμε ένα σημείο οπου ειχε κενό κάτω και ήταν αρκετά ψηλά..έβλεπες κάτω αλλά και πέρα τα φώτα της πόλης,τη θάλασσα...φυσούσε και απαλό αεράκι..ήταν ότι πρέπει..γελούσαμε πολύ για ο,τι λέγαμε..Μου ζήτησες να βγάλω την κάρτα..στην αρχή έλεγες οτι δε σ'αρέσει το κενό αυτο..θες κάπου αλλού..Εκείνη τη στιγμή ένιωθα οτι το έλεγες μόνο και μόνο γιατί το μετάνιωσες και ήθελες να αποφύγεις να γίνε..Όμως αυτή την φορά εγώ ήμουν αποφασισμένη...Την κρατας και μου λες να την σπασουμε μαζι...την λυγιζω..δεν μπορω να την σπάσω..Την αφήνω σ'εσένα..τη σπας..2 κομματάκια η κάρτα..Μου δίνεις το ένα..και κρατάς το άλλο...τα κοιτάω και βουρκώνω σε δευτερόλεπτα..Τοοοοσα μηνυματα μ'αυτή την καρτα..τόσα τηλέφωνα...τόοοοοοοσα μα τόοοοσα όμως!!Κάθομαι λιγο πιο πίσω σ'ένα μάρμαρο που υπάρχει και τα δάκρυα πεφτουν ένα ένα με τη σειρά τους..Θέλω να κρατηθώ όμως δεν μπορώ...Θέλω να σου δείξω οτι πρέπει να είσαι καλά..και πως με αυτή τη κίνηση,μπορεί τωρα να στεναχωριόμαστε όμως μετά θα καταλάβουμε οτι ηταν για καλό..Εσύ??Λιγο πιο μπροστά απο μένα..κοιτάς το κενό..τα χερια σου ειναι στις τσέπες και ήδη ακούω το ρούφηγμα της μύτης σου...ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΙΣ..ΟΧΙ!!ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΠ'ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ!!!Στο πίσω μέρος του μυαλού μου ο Ο......Είχαμε μιλήσει το πρωί και μου είχε επι πως θα μου πει να βγούμε για καφέ αυτες τις μέρες...για να ξαναέρθουμε κοντα(συμπερασμα να ειμαστε μαζι)!!Χάρηκα!!Ισως καια υτός να είναι ο λόγοσ που είμαι τόσο συγκρατημένη μαζι με όλα αυτα...Εκλαψα αλλά μετά σταμάτησα...γυρνούσαν τα πάντα στο κεφάλι μου..το τι θα γίνει απο δω και πέρα με τον Ο...Μα πάνω απ'ολα οτι σε νοιάζομαι και ότι θέλω για μία φορά να είμαι σωστή απέναντί σου..ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουμε..δεν σου αξίζω..αλλά νομίζω πως όλο αυτο με έχει κουράσει..όπως και εσένα..Ανέβηκα στο μηχανακι για να γυρίσουμε πίσω..σε όλη την διαδρομη εκλαιγες και έκανες πως τα δάκρυα ήταν απο τον αέρα απο το μηχανάκι..ξέρω πως δεν είναι έτσι..με άφησες να φύγω μετα απο λογομαχία για τα πάντα..η ατμοσφαιρα γύρω μου δεν μ'άφηνε ν'αναπνευσω...Έφυγες...σε πήρα τηλ μετα απο 10' και σου είπα να κατέβεις..δεν νομίζω πως μας άξιζε να το τελειώσουμε τοσο άσχημα..έστω μια αγκαλια..ενα φιλί...έτσι και έγινε..ήρθα...μια αγκαλια και ένα φιλι έκλεισαν την αυλαία..και όλα πάγωσαν..το μυαλό δεν χωράει πολλες φορες όλο το χάλι που μπορεί να κουβαλάει ενα άτομο..και ετσι νιώθω οτι τίποτα δεν έχω επεξεργαστεί ακόμα..Δε ξέρω τι θα γίνει..αν κάποια στιγμή στη ζωή ξαναέρθουμε κοντά και γινει και εγω δε ξερω τι..είναι νωρίς να πω μεγάλα λόγια πάλι..ελπίζω μόνο ο Θεος να μου δώσει δύναμη και να προχωρήσω με τα πόδια γερά στη γη,και εσένα να σου δώσει αυτό που ονειρεύεσαι και δεν βρήκες σ'εμενα...σου αξίζουν πάρα πολλα!!!

-Θελω να ξερεις πως θα σε σκεφτομαι..τιποτα δε ξεχνάω και δε διαγράφω..Να μην καπνιζεις πολυ(και κυριως μην  ξαναβάλεις στο στομα σου το άλλο το τσιγάρο γιατι τρελένομαι).Να φοράς πάντα κράνος..να μην βάλεις ποτό στο στόμα σου για'μενα και να προσεχεις..Σ'αγαπαω παρα πολυ!!(Σου είπα)
Μ'αγκαλιάζεις πολύ δυνατά...

-Εσυ να προσεχεις μονο!!(Μου είπες)


Αυτά ήταν τα τελευταία μας λόγια... 
  
Και κάπως έτσι τελειώνει το δικό μου παραμύθι...βλέπετε δεν έχουν όλα όμορφο τέλος..Ομως τα παραμύθια μας τα φτιάχνουμε εμείς και οι επιλογές μας..δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο..και αυτή τη φορά θα παλέψω πρώτα για τον εαυτό μου και τα θελώ μου και μετά για όλους τους άλλους..Αλλωστε...λένε πως..
                                    Ο,ΤΙ ΔΕ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ,ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ...!!!!!
γι'αυτο...

                                     Νever.Give.Up ..... 

Πώς σας φάνηκε η φετινή χρονιά??

Κάνω ένα μικρό γκάλοπ σχετικά με την φετινή χρονια...Πώς του φάνηκε του καθενός?!Ειναι στο τελος της σελίδας του προφιλ μου..Όσοι πιστοί λοιπόν,προσέλθετε :) !ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ :)

Ολα για καποιο λογο γινονται ....

Παράξενη η ζωή...Να τελικά που όλα έχουν το λόγο τους που συμβαίνουν...Βαριόμουν να έρθω...και όμως ήρθα για μια μπύρα..Άλλωστε και χθες δεν ήρθα..και ήρθαν μετά απο λίγο -αυτά τα άτομα- ....
Δεν ήταν να έρθω,ήρθα είδα και αυτούς...λίγο παράξενο για να είναι τυχαίο...ξέρει πως μου φέρεται η ζωή τελικά..
Ματιές??-Ελάχιστες που να τις καταλαβαίνω...
Κινήσεις?-Χμμ...περίεργες...
Στάση σώματος?-Προς τα εμένα...
Ντάξει..δεν με νοιάζεις και πολύ...άλλωστε ποτέ δεν ένιωσα κάτι...ένας''παλιός'' ενθουσιασμός  ήσουν..απλά ξες...είναι αυτό το ''κάτι'' που σε γυρνάει λίγο εκεί πίσω.... Περνάει λιγη ώρα ώσπου

μια άλλη *παλιά*(?)ύπαρξη μπήκε και ήρθε και κάθησε δίπλα στον άλλο...(πάλι καλά που είναι φίλοι γιατί αν δεν ήταν θα τραβούσα τα μαλλιά μου..και το λές γιατι δυο άτομα από τα παλιά μέσα στο ίδιο μαγαζί και με άσχετες παρεές,λίγο too much θα ήταν)τεσπα...Μπαίνεις.Με κοιτάς.Πωωωω!!! πόσο καιρό είχα να σε δω??Αχ είσαι τόσο όμορφος....Δεν άλλαξες....το ίδιο όμορφο και σκανταλιάρικο προσωπάκι βλεπω..Τα βλέμματα πάνε και έρχονται...κολλάς πάνω μου..προσπαθώ να μην γελάσω...αχ Θ εε μου...τι μου κάνεις??Εχω που έχω τα δικα μου...τώρα τι μου εμφάνισες και αυτους?-αυτόν- καλύτερα??!!!Οχι εντάξει...δεν νιώθω κάτι απλά είναι περίεργο...Μην με κοιτάς και εσύ έτσι...αμάααααν πιαααα...πφφφ....Το βλέπω!Κάτι σε πνίγει..κάτι θελεις να μου πεις και ξέρεις πως δεν γίνεται...καλύτερα να φυγω...δεν μας κάνει καλό και τους 2 όλο αυτο...Περνάει ακόμα λίγη ώρφα..Επιτέλους...όσο θέλω  να φύγω,άλλο τόσο θέλω να κάτσω,όμως τελικά φεύγουμε...
Με κοιτάς....Σας κάνω νεύμα στέλνοντας ένα φιλί και φεύγω...είμαι έξω απο το μαγαζί και γυρνάς κοιτάς...φεύγω...έφυγα.....μην έρθεις ποτε....ούτε εσύ,ούτε κανένας....ΘΕΛΩ -ΜΟΝΟ- ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΟΥ......(Μέχρι και αυτή φοβάμαι να τη βρω)Πόσα λάθη Θεε μου έχω κάνει??Πόσα δικαιώματα???Σκέφτομαι και αναρωτιέμαι γιατί να μου συμβαίνει αυτό??Αν δεν πήγαινα εκεί να δω τα κορίτσια,ούτε που θα τους-τον εβλεπα...και όμως πήγα...και όμως τους είδα....Γκρρρ....Ν.Ε.Υ.Ρ.Ι.Α.Ζ.Ω ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.....ενα πραγμα μονο....-ας ελπίσουμε απο δω και στο εξής να μην ήταν η αφορμή για να συμβεί τίποτα κακό....τώρα απλά προχωράω και σκέφτομαι όσο μπορώ θετικά....

Ράκος η ψυχή,ράκος και το κορμί

Σε περιμενα...
Δεν ηρθες...

Μονη και αμοιλητη στην ιδια πολυκατοικια το ιδιο στενο στο ιδιο σημειο που καθομασταν μαζι,μετα απο μια λογομαχια ειπες πως θες να φυγεις..Δεν αντεχεις λες να εξελιχθει σε καλο..Θες να εισαι νευριασμενος μαζι μου για να εχεις λογο να μην θες ουτε να με παρεις τηλ.,ουτε να με δεις,ουτε τιποτα!!Το καταλαβαινω..μην νομιζεις...ξερω οτι δεν το αντεχεις αλλο..ισως εγω να τα ειχα παρατησει καιρο τωρα αν βρισκομουν στη θεση σου..και αυτο ειναι που με κανει να λεω οτι αξιζεις τοσα πολλα!!!Μενεις εδω,χωρις καποιο ανταλλαγμα αρχικα ασχετα που τωρα πηρες αποφαση οτι κατι πρεπει να γινει αναμεσα μας..Σου λεω να φυγεις και καθομαι κατω στ παγωμενο τσιμεντο ακουμπωντας την πλατη μου στον τοιχο και ενω εσυ μου λες να φύγουμε σου απαντάω πως θα μείνω-εδώ-...δεν έχω διάθεση να πάω σπίτι..καλύτερα να κάτσω και να κλάψω για ακόμη μία φορά τη μοίρα μου..άλλωστε πιστεύω οτι θα ξαναερχόσουν..
Φεύγεις...και μετά απο 3λεπτά είσαι πάλι εκεί..γελάς και μου λες ξανά να φύγουμε ενώ ταυτόχρονα με ειρωνεύεσαι πως το ξέρεις οτι θα φύγω ούτος ή αλλος σε λίγο..Νευριάζω...Δεν αντέχω να ακούω τόσα άσχημα απο'σενα..Έχω κάνει λάθη,ομως δεν ειμαι παντού λάθος..Σε κοιταω με βλέμμα θυμού και λύπης ταυτόχρονα..-Σήκω και φύγε- σου απαντάω..Με κοιτάς και μου λες -ΝΑΙ?ΝΑ ΦΥΓΩ?- και κουνάω το κεφάλι λέγοντας -ναι- ...και .....
ΦΕΥΓΕΙΣ....ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΝΑΣ..Τα παντα γυρω μου,το ίδιο στενό,η ίδια πολυκατοικία,το ίδιο κρύο,τα γύρω λαμπάκια απ'τις οικοδομές έμοιαζαν άδεια..και αυτο γιατί εσύ απλά έλλειπες..τίποτα δεν ήταν ίδιο..ακόμη και εγώ κάθε φορά που ήμουν μαζί σου εκεί μόνο γελούσα σε αντίθεση με τώρα που...................................κλαίω.................................................................
Τα μάτια μου απο  το κλάμα έχουν γίνει μαύρα...λίγο η μάσκαρα,λίγο τα χέρια μου που τα τρίβω..

ΠΕΡΙΜΕΝΩ...ΙΣΩΣ ΞΑΞΑΕΡΘΕΙΣ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ..όμως τίποτα..περασε ήδη μισή ώρα και το σώμα μου δεν αντέχει άλλο το κρύο..σε παίρνω τηλ.και μου μιλάς απότομα..μου λες οτι είσαι σπίτι και αν θέλω τίποτα άλλο για να μου το κλείσεις...κλείνει και το τηλ.σαν την άρρωστη περιπλανιέμαι μέχρι να φτάσω σπίτι..
Τι έγινε??Τι θα κάνω??Θεε μου..βοήθησέ με..δεν αντέχω άλλο..τι θέλω και τι πρέπει να κρατήσω στη ζωή μου??Τα πρωτα σημάδια της στενοχώριας μου είναι ήδη εμφανή..έρπης στα χείλια και εγώ να λυπάμαι ξανά και ξανά τον εαυτό μου για την κατάντια μου...Εχω 2 άτομα σιγουρα στη ζωή μου,και δεν ξέρω ποιον απο τους 2 να επιλέξω..για τα χάλια μου,κανείς δεν μου αξίζει γιατί στην ουσια είναι σαν να τους κοροιδεύω και τους 2..Δεν ξέρω τι να πω...Θέλω να ειμαι με τν Ο γιατι δεν μπορω να τον αποχωριστώ μετα απο τόοοοσα χρονια που ημασταν μαζι...ομως με τον Σ ειναι αλλιώς..και δεν ξέρω πως να το εξηγήσω..αλλα μια φορά περνάω πολύ όμορφα..και όχι μόνο..όχι όμως πως και με τον Ο δεν περνούσα όμορφα..κάποιος να με βοηθήσει ρε παιδιά...πες τε μου την αποψή σας γιατί  και μόνη μου που είμαι με το κεφάλι μου δεν βγαζω κανένα συμπέρασμα...κανένα αποτέλεσμα..Και νομίζω πως χρειάζομαι τις συμβουλές σας!!
Προς το παρόν,περιμένω...δε ξέρω τι..αλλά δεν εχω τη δύναμη να κάνω το οτιδήποτε ..... !!

ΘΕΛΩ...

Τοοοσα πολλα παλι στο κεφαλι μου...Αυτη η επιπολαιοτητα τον σκεψεων μου και εγω ανημπορη να παρω τη ζωη στα χερια και να κανω τις επιλογες μου...δεν ξερω τι ειναι αυτο με κραταει εδω πισω..κολλημενη..ξερω μονο οτι ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!!!Ψαχνω να βρω καποιον να στηριχτω αλλα εμπιστοσυνη πλεον πουθενα..Ατομα που εταζαν παντοτινη φιλια κρυβονται πισω απο μασκες συμφεροντων..και τωρα..μονη να λυσω ο,τι με προβληματιζει....δεν ξερω τι μου φταιει...δε ξερω αν μπορω να σταθω στα ποδια μου μονη μου...εχω απογοητευτει απο τα παντα..απο φιλιες,αγαπες,σχεσεισ ζωης,επιλογες,οικογενεια....

Οκ..οκ...δε λεω..δεν ειμαι κανενα κοριτσακι που δεν περναει καλα η ειναι μονο του τελειως στη ζωη..ομως εχω κλειστει πολυ στον εαυτο μου...δεν εχω διαθεση για τιποτα..ολους τους φοβαμαι και πιστευω οτι δε θα ξαναβρω καποια σωστη φιλη να μεινει διπλα μου...ουτε οτι θα κανω τις σωστες επιλογες για τον ανθρωπο που θα επιλεξω να εχω διπλα μου...ουτε οτι γενικα θα κανω στη ζωη μου αυτο που μου αρεσει και και με ευχαριστει...ειμαι τοσο μπερδεμενη που ακομα και τωρα που γραφω δε ξερω πως να πω αυτα που νιωθω..Το μονο που θελω πραγματικα μεσα απο την ψυχη μου ειναι να ξημερωσει μια μερα που ολα θα εχουν παρει το δρομο τους..θα εχουν μπει σε μια ευθεια και εγω θα ειμαι αυτη που θα κραταει τα ηνια και θα καθοδηγει την αμαξα...


ΘΕΛΩ.. ΝΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΦΙΛΗ
ΘΕΛΩ ..ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ.. ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ
ΘΕΛΩ .. ΝΑ  ΕΧΩ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ 
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΩ ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΕΙ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΟΝ Σ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΑΛΑ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΩ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΤΡΩΩ ΧΑΖΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΓΙΝΩ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ
ΘΕΛΩ..ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΜΑ ΜΕΝΩ ΣΤΑΣΙΜΗ
                 Θ.Ε.Λ.Ω    Ν.Α   Ζ.Η.Σ.Ω !!

Τεντωμενο σχοινι ...

Ολα καλα με το θεμα που ανησυχουσα...τωρα ναι!Μπορω να γραψω νομιζω..το χρειαζομαι να γραψω μαλλον γιατι για χιλιοστη φορα τα παντα ειναι ΤΟΣΟ μπερδεμενα...ΓΙΑΤΙ Θεουλη μου??Γιατι??Δε ξερω ποιο ειναι τελικα το προβλημα μου...Ελεγα θα χωρισω για να μην κοροιδευω τον ανθρωπο που ειναι μαζι μου και παραλληλα τον ιδιο μου τον εαυτο,και θα κανω ο,τι θελω..χωρις αναστολες...χωρις ''πρεπει'' και ''μη'' ...
  

Χωρισα...και ομως δεν αλλαξαν πολλα..δεν επετρεψα μαλλον να αλλαξουν πολλα ενω το εκανα γιατι πιστευα πως αυτο θα γινοταν....Στην αρχη ναι!Ενιωσα τοσο απελευθερωμενη..επιτελους εκανα ο,τι εκανα χωρις να λεω απο μεσα μου<<κριμα ειναι ..δεν πρεπει να του φερομαι ετσι...ουτε  σ'αυτον,ουτε σ'εμενα>>Ημουν μ'αυτον που τοσο ακιρο ελεγα οτι θελω να κανω πολλα...και ειχα οση αξιοπρεπεια μου ειχε μεινει και αυτον διπλα μου..Μεχρι που να περασουν οι μερες και να νιωθω την απουσια σου....μπορει να ημουν με τν Σ ομως ου ελλειπαν ηδη πολλα..και αναρωτιομουν:Μα καλα,αυτο δεν ηθελα?Ποιο ειναι τελος παντων το προβλημα μου??Τι θελω να κρατησω και τι να αφησω??Δε ξερω γιατι ολη αυτη η ταραχη μεσα μου...Δε ξερω τι να διαλεξω..ειναι στιγμες που θελω οσο τιποτα αλλο να ειμαι μαζι σου...τοσα χρονια μαζι ημασταν...ποτε δε μαλωσαμε..τι μας εφερε εδω γαμωτο??(Χαζη η ερωτηση μου./...μαλλον γιατι εφτασα εγω ως εδω και εκανα ο,τι εκανα??)Πφφ.....

Και απ'την αλλη να σκεφτομαι οτι ισως τελικα να μην μπορεις να μου προσφερεις οσα εγω θελω...(την τρελα.τα πολλα τηλεφωνα,τα πολλα μηνυματα,τις ατελειωτες ωρεσ να ειμαστε μαζι και αααλλαααα τοοοοσααα)και αυτο να με απωθει απο εσενα..αλλα τι?μονο αυτα εχουν σημασια?Αν νιωθω τοσα πολλα ολα αυτα τα προσπερναω....(???)

Και οσα δε μπορω να βρω σ'εσενα,τα βρισκω στον Σ ...Γιατι μαζι του ειμαι τρελη,περιμενω μηνυμα του και χαμογελαω ολη την ωρα,κανει πολλα για'μενα...ειναι ομως και αυτη η διαφορα ηλικιας που εχετε...αυτοσ παιδι κυριολεκτικα,και εσυ αντρας με υποχρεωσεις και ''δυσκολιεσ''και αναρωτιεμαι..Τι μου ταιριαζει??Το παιδι μεσα μου?Η' καποια απωθημενα???Δε ξερω τι να κανω...ξερω μονο πως με τον Σ ολα σχεδον τελειωσαν..και τον καταλαβαινω...ηδη τοσο καιρο ενας Θεος ξερει πως εμεινε εδω που εμεινε....οσο και αν θελω να τον αφησω να ηρεμησει αλλο τοσο δε μπορω...Πολλα τα ερωτηματα...οι απαντησεις ομς ΚΕΝΕΣ ...και εγω....ακρωβατης της ψυχης μου σ'ενα σχοινι που λιγο ακομα να το τεντωσει κανεις θα βρεθει στο κενο...μαζι με τις απαντησεις .....

Καλο μηνα !!

Καλο μηνα σε ολους!!!Δε ξερω τι μας επιφυλασσει ο Δεκεμβρης ομως ειναι ο τελευταιος μηνας του 2010 ...Ακομη ενας χρονος περασε...μαζι του και ολοκληρες καταστασεις..ειτε καλες ειτε κακες...Θελω να φυγει..δε ξερω γιατι..μαλλον γιατι θελω να μπω σε κατι καινουριο....μαζι με τον χρονο που θα αλλαξει δηλαδη,να αλλαξω και εγω καποια επιπολαια στοιχεια του χαρακτηρα μου...η ισως γιατι θελω να προσπερασω τα λαθη μου και να πω πως θα ειμαι αυτη που ημουν παλια...τωρα νομιζω πως ξερω κατα καποιο τροπο τι μου λειπει..και αυτο που μου λειπει καλος η κακος το εδιωξα αν οχι τοσο μακρια,αρκετα...δε ξερω τι θα γινει...ελπιζω ολα να κινηθουν προς τη δικη μου κατευθυνση !!Με νευριαζουν οσοι ασχολουνται μαζι μας...ΠΑΝΤΑ αυτο γινοταν..αλλα πραγματικα θα'θελα να'μαι απο μια  μερια να σε βλεπω πως τα χειριζεσαι ολα..τι τους λες,πως το λες...δε ξερω...το μονο που ξερω ειναι οτι θα σε καταλαβω..και θα το κανω γιατι εκανες και εσυ το ιδιο για'μενα...δε ξερω τελικα που διαφερουμε και που ταιριαζουμε σε αυτο το θεμα ομως περιμενω..περιμενω να δω κατι....και κυριως να δω οσα δεν εχω δει μεχρι τωρα-ΜΑΖΙ ΣΟΥ- ...

Kommati ap'tin kardia mou..

Τους αγγέλους πάντα ονειρεύομαι αλλά
με τους δαίμονές μου ζω και υπάρχω τελικά.
Φοβάμαι μα να ‘μαι εδώ μπροστά
φοβάμαι μα στα πόδια δε το βάζω πια.


Γύρνα με στο χθες
σαν παλιά ταινία η ζωή μας να παίξει
πλάνα με σιωπές..
μέχρι στο φιλί μας η ανάσα ν’ αντέξει...

Έχεις βρει άλλη αγάπη ή μονάχος τριγυρνάς;
Γη μου σαν το φεγγάρι γύρω απ’ το όνειρο γυρνάς,
ο θυμός σου είναι άμυνα στον φόβο
μη τυχόν και αισθανθείς, χωρίς μια πατρίδα νικητής.

Έχουμε όλοι ευθύνες που αποφεύγουμε καλά
μα μπροστά της κάποτε τις βρίσκει η καρδιά.
Με βέλη ο έρωτας χτυπά
και θέλει να μη ζούμε εμείς μηχανικά.

Oλη μερα αυτο το τραγουδι το ακουγα...και το μυαλο ταξιδευε..στους πιο περπατημενους προορισμους....

Θεωριες..

1.  Καθένας μας έχει διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίζει τις σκληρές αλήθειες της ζωής του. Άλλοι ρίχνονται στον αγώνα να τις αντιμετωπίσουν όσο καλύτερα μπορούν, και άλλοι φεύγουν. Μερικές φορές λέμε ψέματα σ’ αυτούς που αγαπάμε για να τους προστατεύσουμε από αλήθειες που μπορεί να τους πληγώσουν, και τελικά καταλήγουμε να τους πληγώνουμε περισσότερο. Γιατί το περίεργο με τις αλήθειες είναι πως έχουν μια τάση να αποκαλύπτονται στη χειρότερη στιγμή. Γι’ αυτό κι ο καλύτερος τρόπος να χειριστείς μία αλήθεια είναι να την αντιμετωπίσεις κατάματα.
2.  

α. Στόχος
β. Εμπόδια
γ. Αποτέλεσμα
Όταν ο στόχος συναντά τα εμπόδια το αποτέλεσμα της σύγκρουσης είναι η ζωή που καταλήγουμε να ζούμε.

3.

Το “3″ είναι ένας περίεργος αριθμός γιατί όταν εμφανίζεται έχει μια τάση να περιπλέκει τα πράγματα. Άλλες φορές απειλεί το “2″ που έχουμε προσπαθήσει τόσο πολύ να πετύχουμε. Άλλες φορές μας φέρνει στη μέση ανάμεσα σε δυο επιλογές και δεν είναι πάντα εύκολο να διαλέξουμε. Άλλες φορές ανοίγει έναν τρίτο δρόμο που μπορεί ποτέ να μην είχε περάσει από το μυαλό μας. Κι άλλες φορές εμφανίζεται όταν στη σχέση μας μ’έναν άνθρωπο ζητάμε τη βοήθεια κάποιου άλλου.

 

4.

Η ζωή είναι δρόμος με αμάξια που πάνε κι έρχονται. Άλλες φορές μπαίνεις μέσα και σε ταξιδεύουν κι άλλες φορές περνούν από πάνω σου και σε πατάνε. Ένα μόνο είναι σίγουρο. Ακόμα κι όταν εσύ δεν έχεις δύναμη να συνεχίσεις, η ζωή προχωράει χωρίς να σε ρωτήσει.

5.

Όταν δύο σημεία Α και Β θέλουν το ίδιο πράγμα Γ, γίνεται τρίγωνο. Αν το Γ τώρα δεν είναι πράγμα αλλά είναι άνθρωπος, το τρίγωνο γίνεται ερωτικό. Υπάρχουν όμως κανόνες στην ερωτική γεωμετρία της ζωής μας; Ή τα έχουμε κάνει όλοι τόσο μπάχαλο που ούτε ο Ευκλείδης δεν θα μπορούσε να βγάλει άκρη;

6.Να περιμένεις το καλύτερο. Γύρισε τα προβλήματα σε ευκαιρίες. Ικανοποιήσου με όσα έχεις. Ασχολήσου με το πού θέλεις να πας, όχι με το πού έρχεσαι. Αποφάσισε να είσαι ευτυχισμένος. Αυτή είναι μια συμπεριφορά, μια συνήθεια που καλλιεργείς την κάθε σου μέρα, δεν είναι ανταμοιβη.

Στοχοι !!

Όλοι έχουμε στόχους. Αλλά για να τους πετύχουμε, πρέπει να βγαίνουμε έξω και να τους κυνηγάμε. Και όλοι είμαστε κινούμενοι στόχοι κάποιων άλλων. Ή θα τους πετύχεις, ή θα σε πετύχουν. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα συμβεί πρώτο. Και δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα αν δεν ξέρεις τι θέλεις. Όταν ξέρεις τι θέλεις, τίποτα δεν είναι αδύνατον. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές αυτό που θέλουμε δεν είναι αυτό που θα μας κάνει ευτυχισμένους. Ακόμα και όταν τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα απ’ ότι το περιμένουμε.

Ελευθερία σημαίνει επιλογές. Και επιλογές σημαίνει δυσκολίες. Κι αυτό σημαίνει ότι σήμερα τα πράγματα είναι πάρα πολύ πιο δύσκολα για να γίνουμε ευτυχισμένοι απ’ ότι ήταν παλιά. Γι’ αυτό κι όταν τα καταφέρουμε, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία.

Επιλογες ....

Εφυγα.......Για πρωτη φορα μετα απο 4-5 μηνες εκανα ενα βημα...δεν ξερω TI βημα..ομως τουλαχιστον κουνηθηκα..Παγιδευμενη μεσα στον εαυτο μου..εναν εαυτο που μονο εγω δεν ηξερα που στο καλο εχει κρυφτει εψαχνα να βρω τροπους και λυσεις για να κανω το σωστο..Ποιο σωστο??Και τωρα δηλαδη το εκανα??Τουλαχιστον ξερω πως δεν πληγωνω πλεον το ατομο που αγαπησα πιο πολυ απ'ολους στην ζωη μου...Ενω πριν το εκανα..και ας μην ηξερε...μου εφτανε_εμενα_που ηξερα οτι εκανα συνεχη λαθη και δεν αλλαζα...εμενα εκει..κολλημενη...χωρις να με νοιαζει πραγματικα η ευτυχια του αλλου..η εστω να σταματησω να τον κοροιδευω...Ποσο αχαριστη μπορει να υπηρξα ολο αυτο το καιρο??Δεν θελω να μετανιωνω για ο,τι εχα κανει..γιατι για να το εκανα εκεινη τη στιγμη ετσι ενιωθα..και ειδικα μετα που το συνεχισα...ομως λυπαμαι γιατι θα μπορουσα να ημουν απ'την αρχη σωστη..ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ!

ΝΑΙ!ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ!!

 

!Αυτη με εφαγε...γιατι ειμαι ανασφαλης..και δεν πιστευω καθολου στον εαυτο μου..θελω συνεχη επιβεβαιωση και αγαπη..γιατι Θεε μου??Γιατι??Τοσα καλα μου εχεις δωσει και εγω φερομαι τοσο ασχημα σε οσους αγαπαω?!Αργησα ομως τουλαχιστον εκανα κατι!Δεν εμεινα σταθερη για ακομη μια φορα..Δεν ξερω που θα με βγαλει αυτη η αποφαση μου,ομως απ'το τιποτα κατι θα βγει..ειτε καλο..ειτε κακο...καλυτερα να δοκιμαζεις τις δυνατοτητες σου και να προχωρας γιατι με το να μενεις πισω δεν κανεις απολυτος τιποτα!Ολα περνανε..οι μερες κυλανε...εμεις μεγαλωνουμε..οι αναγκες πολλαπλασιαζονται και εμεις εδω...γι'αυτο ειπα αυτη τη φορα να ορισω εγω τις επιλογες μου..πριν αυτες ορισουν εμενα...να κανω αυτο που λεει η καρδια μου και ακομη και αν ειμαι λαθος,να επανορθωσω...Δεν ξερω που παω..τι θα συναντησω απο δω και περα..πρεπει ομως να μην στεναχωριεμαι...γιατι αλλιως ηταν χειροτερα..και μπορει να γινοντουσαν ακομα πιο χαλια!!Η ζωη ειναι πολυ μικρη για να στεναχωριομαστε ΤΟΣΟ...σιγουρα ολα μεσα ειναι..μεσα απο το καθε ενα κατι παιρνεις...δεν ξερω αν πορευομαι σωστα με τις επιλογες μου ομως μεσα απ'ολο αυτο..κατι θα αφησω..κατι θα παρω...κατι θα ξεχασω..καπου θα γυρισω...με καποιον θα ζησω...μα πανω απ'ολα ειναι καιρος να αγαπησω και λιγο εμενα....

Απεραντο κενο !!

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ' τ' απέραντο κενό
και ν' αγαπώ ό,τι δικό σου με πληγώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να 'σαι 'δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από 'δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λειώνει
σ' αυτόν τον κόσμο που ό,τι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι..

 Γιατι παντα κατι μενει !!!!

Confused .... :S ....

Και παλι εδω...στην ιδια ουτοπια..ναι αυτη..αυτη,που τα σκηνικα και οι παραστασεις εχουν σταθερους θεατες..μα πιο πολυ ηθοποιους...και πρωτη και καλυτερη ηθοποιος ο ιδιος μου ο εαυτος...που εχς φτασει??Να μην ειμαι με το μερος του εαυτου μου...να μην τον αναγνωριζω..να μην πορευομαι συμφωνα με τα''θελω''μου..αλλα να ακουω τι λενε οι αλλοι...να με νοιαζει τι λενε ολοι οι αλλοι εκει εξω και μια φορα,ΜΙΑ,να μην ακουσω αυτο που θελω πραγματικα να πραξω...Ειμαι εναντιων μου και τι προσπαθω να καταφερω?Να αλλαξω κατι??Πως??Με το να μην ειμαι συμφιλιωμενη κυριως με τον ιδιο μου τον εαυτο μονο να αλλαξω την κατασταση δε μπορεσω σιγουρα!Απ'την αλλη ομως νιωθω τοοσο αδυναμη σαν ατομο ολο αυτο το καιρο να κανω το οτιδιποτε...Καθομαι και αναλογιζομαι,τι εχω δωσει στον εαυτο μου μεχρι σημερα που να το ηθελα πραγματικα..μεσα απο την ψυχη μου!!Ε.Λ.Α.Χ.Ι.Σ.Τ.Α...ειτε επειδη ακουσα τους γονεις μου...ειτε επειδη δν σεβαστηκα τον εαυτο μου...τις φιλιες μου...πραγματα που θεωρουσα δεδομενα και βλεπω οτι εχουν μεινει πολυ λιγα..γιατι καταστρεφω και αλλο τον εαυτο μου?Γιατι δν ακουω τις επιλογεσ μου που φωναζουν απο μεσα μου ετοιμες να εκραγουν?Γιατι να ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΣΟ για καθε μου κινηση?Επιλογη?Σκεφτομαι το παρελθον μου...εκει που ημουν δημοτικο..που ολα ηταν πολυ πιο γαληνια...ουτε αγχος για το αυριο..ουτε ερωτες που ειχαν και τοοσο βαθυ περιεχομενο..και μονο φιλους που αλλοι αξιζαν και αλλοι απλα υπηρχαν...και το συγκρινω με το τωρα..που ολα αυτα εχουν ισοπεδωθει...Αγχος για ενα αβεβαιο αυριο...ερωτες που δεν μπορουν απλα να σβησουν με ενα ''αντιο'' και φιλους σχεδον ανυπαρκτους...οπως προανεφερα αυτοι που εμειναν και παλι...ηταν αυτοι που αξιζαν...και αυτοι θα μεινουν..Μονη λοιπον χωρις κανεναν ουσιαστικα διπλα σου,μπορεις να τα καταφερεις?Να κοιταξεις μπροστα και να πεις<<ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ>>τωρα θα κανω αυτο που θελω..οπως τ θελω...!πρεπει!να το κανω,γιατι εδω και 4μηνες ολα σταθερα μενουν..ποτε επιτελους θα παψω να κοροιδευω και να ποναω τους αλλους πισω μου(+δεν αναφερομαι σε φιλιες)...
 Αρκετα...αρκετα....οσο μπερδεμενο και αν ειναι το μυαλο μου..πρεπει να βρω μια λυση και αυτη τη φορα να το παρω αποφαση...οτι καποιος θα προχωρησει,καποιος θα αγαπαει.καποιος θα πονεσει..μα ολοι θα θυμουνται!!!Και οι αναμνησεις.. ειναι αυτες..που πονανε.. πιο πολυ ..!!

Η ευθηνη ειναι μονο δικη μου._

Ξυπνησα με τις σκεψεις να εχουν μπλοκαρει το μυαλο μου για ακομη μια φορα...Βλεπω το μαξιλαρακι(δωρο της γιαγιας με τη φωτο του δικου μου και εμενα)να με κοιταζει αυτος με τα ματια του σαν να θελει κατι να μου πει...και παλι σκεφτομαι τον αλλο(Σ)..τι να κανει?!που να ειναι?!Τι ωρα σχολαει αραγε??Αχ τι κρισεις παθαινω?Σπρωχνω το ζεστο παπλωμα που καλυπτει ολο το κορμι μου σε μηκος και σε πλατος και αποφασιζω να κανω αυτο που νιωθω...κατα καποιο τροπο..θα παω εκει που μενει να τον περιμενω...θελω να τον δω...μονο αυτο!2μερες μονο δεν μιλησαμε και νιωθω σα να περασε αιωνας...Σα να βλεπω ηδη πως θα με κοιταξει...με εκεινο το βλεμμα το σαστισμενο και τατυχρονα νευριασμενο και αγανακτισμενο απο τις καταστασεις ετσι οπως συμβαινουν... 

Δεν με νοιαζει....ετσι οπως ειναι ανω κατω ολα μεσα μου δεν δινω σημασια....εγω αυτο θελω και αυτο θα κανω....Διαβαζα πριν σε ενα blog που ελεγε μια κοπελα για τον καθε ανθρωπο τι ευκαιριες δινει στη ζωη του για να νιωσει καλα...και ολοκληρωμενα..και σα να μου ανετρεψε λιγο καποια δεδομενα...Ποτε αφησα τον εαυτο μου να κανει αυτο που θελει πραγματικα τελευταια,χωρις να σκεφτεται το τι θα γινει...και κυριως αφηνοντας πισω για λιγο τον εγωισμο που σαν φυλακη κλεινει την ιδια μου την καρδια....Δε ξερω αν θα κανω καλα που θα παω,ομως..ΘΑ ΠΑΩ!! !Και η μονη ευθηνη που εχω,ειναι αυτη,απεναντι στον ιδιο μου...τον εαυτο._

__4μηνες__στην ιδια αδιεξοδο......

Δεν ξερω απο που να ξεκινησω..Πως να ξεκινησω..και τι ακριβως θελω να πω..Περιεργο ομως δεν μου φαινεται...αλλωστε ειμαι απο μονη μου χαμενη σε ενα στενο προσπαθωντας να βρω το σωστο δρομο για να με βγαλει στον κεντρικο...εκει,οπου ο κοσμος γνωριζει τι θελει και που παει..μονη μου χαθηκα και βρισκομαι εδω που βρισκομαι...Εκανα επιλογες που αν και δεν τις μετανιωνω(αν οχι ολες σιγουρα 1 απο αυτες)με οδηγησαν εδω...Διχασμενη αναμεσα σε μια σχεση 3χρονων που στην ουσια ηταν δυο και θα αναφερω αμεσως γιατι το λεω αυτο,και σε ενα δευτερο αγορι που με εκανε να νιωσω κατω απο καποιες καταστασεις σαν να ερωτευτηκα ξανα...Οχι πως δεν αγαπαω τον Ο(η σχεση μου) ομως οταν εφυγε φανταρος ο Σ(το αλλο προσωπο) μου γεμιζε τα κενα..Χαλαρα ξεκινησε μονο χαλαρα δν συνεχιστηκε...και ειναι ο λογος που εχω φτασει εδω...Τι θελω τελικα??Ο (Ο) μ'αγαπαει..ειναι καλος μαζι μου,μου φερεται ομορφα και ποτε δεν εχει κανει κατι ωστε να μαλωσω μαζι του και να μην μιλιομαστε για κανα 2 μερεσ οπως κανουν τα κλασσικα ''ζευγαρακια'',και ο (Σ) μ'αγαπαει αλλο τοσο..και το πιστευω...1χρονο τωρα εχει αυτη η ιστορια αναμεσα μας..κανεις σχεδον δεν ξερει τιποτα και δεν το νοιαζει να πει τιποτα...(οχι βεβαια πως τον συμφερει)ομως νιωθει καλα μαζι μου..ποσους φοβους μην μαθει κανεις τιποτα,ποσες υποσχεσεις,ψεμματα στους αλλους για να καλυφθουμε εμεις....!Οσο ημουν με τον (Ο) δεν μου ελλειπε τιποτα!Ημουν ευτυχισμενη και χαρουμενη γιατι ατομα σαν και αυτον λιγα!Οταν μπηκε ο (Σ) στη ζωη μου ομως στη φαση που ημουν μονη γιατι ελλειπε ο αλλος και μετα ομως,ολη αυτη η ιστορια με εδενε μαζι του ολο και πιο πολυ...Αρχισα να χανω τον εαυτο μου..μαζι και καλους μου φιλους..και αυτο γιατι ημουν τοσο μπερδεμενη...ετσι ελεγα!!Ετσι ηταν!Ομως που να εβλεπα και τη συνεχεια...Τωρα ειμαι σε χειροετρη φαση...Ο (Ο) κανει πολλα για να μην με χασει...(δεν πιστευω οτι πιστευει οτι θα με χασει..3χρονια ειν αυτα)ομως βλεπει οτι εχω απομακρυνθει καπως..Του εχω πει οτι καπως κουραστηκα..δεν ξερω αν κουραστηκα...η αν ειναι ολο αυτοεπειδι ειναι ο (Σ) στη μεση ομως φαινεται οτι κατι με απασχολει...Αδιακριτοσ και καθολου πιεστικος ο (Ο) με αφηνει να ηρεμησω χωρις ερωτησεις(δεν μου παει η καρδια να τον αφησω μετα απ'οσα εχουμε περασει)...απ'την αλλη ο (Σ) δεν μπορει αλλο...εκανε υπομονη 1 χρονο λεει να κρυβεται..(δικιο εχει)ομως στην παρουσα κατσταση με μπερδεψε ακομα παραπανο!!Εκει που μιλουσαμε καθε μερα καθε ωρα,τωρα τιποτα!!Και αυτο γιατι εγινε κατι σαν παρεξηγηση που αυτος εχει δικιο πιστεψε οτι τον κοροιδευα!!Ομωσ απεχω πολυ απ'αυτο??Τι κανω??Δε ξερω τι θελω και μπλεκω και τους αλλουσ με τον τροπο μου...Αν ηθελα το καλο του  θα τον αφηνα να ηρεμησει..να βρει καποια και να με ξεχασει..και εγω να γυρισω στη παλια καλη ζωη μου...χωρις να εχω στο κεφαλι μου κ'αλλα..Και αν τον ηθελα τοσο δεν θα ημουν μαζι του τωρα?Στο χερι μου ηταν και ειναι αλλωστε οπως λεει...Αχ δεν ξερω...απ'τη μια πιανομαι και προσπαθω να βρω λυσεις και απ'την αλλη αδιεξοδος!!Το κλασσικο στενο και ο κλασσικος μονοδρομος που με κραταει στην ιδια θεση....Δε ξερω πως να φερθω..και ολο αυτο παει___4 μηνες___ τωρα!!

Μερος του''Blog'' KAI εγω !!

Ξαπλωμενη στο κρεβατι μου και διαβαζοντας blog αλλων ανθρωπων απο το internet αποφασησα να κανω και εγω ενα!!Αν και πολυπλοκο για αρχη θα το μαθω..που θα παει?!Ελπιζω να μου κρατησει καλη παρεα και αυτο,και οχι μονο..Καλη μου αρχη λοιπον ..  :)