Πόσο ακόμα ??

Έχω καιρό να γράψω..ίσως γιατί δεν έχει αλλάξει τίποτα..και τι να μοιραστώ μαζί σας?Τα ίδια και τα ίδια για ακόμη μία φορά??Κρίμα είναι...νόμιζα ότι κάποια αλλαγή θα γίνει αλλά ματαια..βέβαια θα μου πείτε πως να γίνει αλλαγή?Προσπάθησα πραγματικά μήπως και δεν το θυμάμαι?Μπα...
Κάθε μέρα που περνάει νιώθω όλο και πιο μπερδεμένη οτι είναι...απ'την μια δε θέλω να πληγώσω κανέναν και να το δείξω,απ'την άλλη τους ίδιους ανθρώπους που δεν θέλω να πληγώσω τους πληγώνω χωρίς καν να το ξερουν και νομίζω πως έτσι είμαι κατα κάποιο τρόπο <<καλή>..μόνο αυτό δεν είμαι...Έχω χάσει τον εαυτό μου..μαζί και όλα τα όνειρα μου...αναρωτιέμαι συνέχεια αν αυτό ειναι το τελος ή αν πρέπει να κάνω τη δικια μου επανάσταση...όχι..όχι...δεν είμαι τέτοιο παιδί εγώ...δεν είμαι παιδί της επανάστασης...πάντα ήρεμη και ήσυχη..δειλή....μια συνεχής μάχη με τον ίδιο μου τον εαυτό...ακόμη δεν έχω καταλάβει πως όλα ειναι στο χέρι μου...αφου αναρωτιέμαι...πώς είναι δυνατόν να μπορώ να κάνω κάτι και να μην το κάνω?Είναι δυνατόν να προτιμάω να είμαι συνέχεια θλιμμενη?λυπημένη?βασανισμένη?Ειμαι μολισ 19 και λέω όλα αυτά...δηλαδή μετά που θα βγω στη ζωη και θα υπάρχουν τα πραγματικά προβλήματα?Τότε τι?

Το μυαλό σκέφτεται άλλα...η καρδιά δεν ορίζεται....η λογική δεν βγάζει στο σωστό...όλα ένα κουβάρι...μαζί και εγώ...και έχουμε γίνει μια μάζα ..θέλω να βρεθεί κάποιος να μας ξετυλίξει..δεν έχω τη δύναμη να το κάνω...ουτε ψυχικά..ούτε σωματικά....να έρθει η γαλήνη...η ηρεμία...η χαρά...το γέλιο και πάλι στη ζωή μου...δεν μπορώ άλλο αυτή τη μιζέρια...ναι...δεν την μπορώ...ούτε αυτήν,ούτε εμένα....Λένε καλύτερα να κάνεις αυτό που θες και γενικά,καλύτερα να πονέσεις μία φορα και δυνατή..παρά κάθε μέρα και λίγο!!!Με το να σκέφτεσαι συνέχεια τι θα κάνεις,ξεχνάς να ζήσεις...και μάλλον αυτό συμβαίνει και σ'εμένα..για πόσο ακόμα όμως??Πόσο??