__4μηνες__στην ιδια αδιεξοδο......

Δεν ξερω απο που να ξεκινησω..Πως να ξεκινησω..και τι ακριβως θελω να πω..Περιεργο ομως δεν μου φαινεται...αλλωστε ειμαι απο μονη μου χαμενη σε ενα στενο προσπαθωντας να βρω το σωστο δρομο για να με βγαλει στον κεντρικο...εκει,οπου ο κοσμος γνωριζει τι θελει και που παει..μονη μου χαθηκα και βρισκομαι εδω που βρισκομαι...Εκανα επιλογες που αν και δεν τις μετανιωνω(αν οχι ολες σιγουρα 1 απο αυτες)με οδηγησαν εδω...Διχασμενη αναμεσα σε μια σχεση 3χρονων που στην ουσια ηταν δυο και θα αναφερω αμεσως γιατι το λεω αυτο,και σε ενα δευτερο αγορι που με εκανε να νιωσω κατω απο καποιες καταστασεις σαν να ερωτευτηκα ξανα...Οχι πως δεν αγαπαω τον Ο(η σχεση μου) ομως οταν εφυγε φανταρος ο Σ(το αλλο προσωπο) μου γεμιζε τα κενα..Χαλαρα ξεκινησε μονο χαλαρα δν συνεχιστηκε...και ειναι ο λογος που εχω φτασει εδω...Τι θελω τελικα??Ο (Ο) μ'αγαπαει..ειναι καλος μαζι μου,μου φερεται ομορφα και ποτε δεν εχει κανει κατι ωστε να μαλωσω μαζι του και να μην μιλιομαστε για κανα 2 μερεσ οπως κανουν τα κλασσικα ''ζευγαρακια'',και ο (Σ) μ'αγαπαει αλλο τοσο..και το πιστευω...1χρονο τωρα εχει αυτη η ιστορια αναμεσα μας..κανεις σχεδον δεν ξερει τιποτα και δεν το νοιαζει να πει τιποτα...(οχι βεβαια πως τον συμφερει)ομως νιωθει καλα μαζι μου..ποσους φοβους μην μαθει κανεις τιποτα,ποσες υποσχεσεις,ψεμματα στους αλλους για να καλυφθουμε εμεις....!Οσο ημουν με τον (Ο) δεν μου ελλειπε τιποτα!Ημουν ευτυχισμενη και χαρουμενη γιατι ατομα σαν και αυτον λιγα!Οταν μπηκε ο (Σ) στη ζωη μου ομως στη φαση που ημουν μονη γιατι ελλειπε ο αλλος και μετα ομως,ολη αυτη η ιστορια με εδενε μαζι του ολο και πιο πολυ...Αρχισα να χανω τον εαυτο μου..μαζι και καλους μου φιλους..και αυτο γιατι ημουν τοσο μπερδεμενη...ετσι ελεγα!!Ετσι ηταν!Ομως που να εβλεπα και τη συνεχεια...Τωρα ειμαι σε χειροετρη φαση...Ο (Ο) κανει πολλα για να μην με χασει...(δεν πιστευω οτι πιστευει οτι θα με χασει..3χρονια ειν αυτα)ομως βλεπει οτι εχω απομακρυνθει καπως..Του εχω πει οτι καπως κουραστηκα..δεν ξερω αν κουραστηκα...η αν ειναι ολο αυτοεπειδι ειναι ο (Σ) στη μεση ομως φαινεται οτι κατι με απασχολει...Αδιακριτοσ και καθολου πιεστικος ο (Ο) με αφηνει να ηρεμησω χωρις ερωτησεις(δεν μου παει η καρδια να τον αφησω μετα απ'οσα εχουμε περασει)...απ'την αλλη ο (Σ) δεν μπορει αλλο...εκανε υπομονη 1 χρονο λεει να κρυβεται..(δικιο εχει)ομως στην παρουσα κατσταση με μπερδεψε ακομα παραπανο!!Εκει που μιλουσαμε καθε μερα καθε ωρα,τωρα τιποτα!!Και αυτο γιατι εγινε κατι σαν παρεξηγηση που αυτος εχει δικιο πιστεψε οτι τον κοροιδευα!!Ομωσ απεχω πολυ απ'αυτο??Τι κανω??Δε ξερω τι θελω και μπλεκω και τους αλλουσ με τον τροπο μου...Αν ηθελα το καλο του  θα τον αφηνα να ηρεμησει..να βρει καποια και να με ξεχασει..και εγω να γυρισω στη παλια καλη ζωη μου...χωρις να εχω στο κεφαλι μου κ'αλλα..Και αν τον ηθελα τοσο δεν θα ημουν μαζι του τωρα?Στο χερι μου ηταν και ειναι αλλωστε οπως λεει...Αχ δεν ξερω...απ'τη μια πιανομαι και προσπαθω να βρω λυσεις και απ'την αλλη αδιεξοδος!!Το κλασσικο στενο και ο κλασσικος μονοδρομος που με κραταει στην ιδια θεση....Δε ξερω πως να φερθω..και ολο αυτο παει___4 μηνες___ τωρα!!