με τους δαίμονές μου ζω και υπάρχω τελικά.
Φοβάμαι μα να ‘μαι εδώ μπροστά
φοβάμαι μα στα πόδια δε το βάζω πια.
Γύρνα με στο χθες
σαν παλιά ταινία η ζωή μας να παίξει
πλάνα με σιωπές..
μέχρι στο φιλί μας η ανάσα ν’ αντέξει...
Έχεις βρει άλλη αγάπη ή μονάχος τριγυρνάς;
Γη μου σαν το φεγγάρι γύρω απ’ το όνειρο γυρνάς,
ο θυμός σου είναι άμυνα στον φόβο
μη τυχόν και αισθανθείς, χωρίς μια πατρίδα νικητής.
Έχουμε όλοι ευθύνες που αποφεύγουμε καλά
μα μπροστά της κάποτε τις βρίσκει η καρδιά.
Με βέλη ο έρωτας χτυπά
και θέλει να μη ζούμε εμείς μηχανικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου