Confused .... :S ....

Και παλι εδω...στην ιδια ουτοπια..ναι αυτη..αυτη,που τα σκηνικα και οι παραστασεις εχουν σταθερους θεατες..μα πιο πολυ ηθοποιους...και πρωτη και καλυτερη ηθοποιος ο ιδιος μου ο εαυτος...που εχς φτασει??Να μην ειμαι με το μερος του εαυτου μου...να μην τον αναγνωριζω..να μην πορευομαι συμφωνα με τα''θελω''μου..αλλα να ακουω τι λενε οι αλλοι...να με νοιαζει τι λενε ολοι οι αλλοι εκει εξω και μια φορα,ΜΙΑ,να μην ακουσω αυτο που θελω πραγματικα να πραξω...Ειμαι εναντιων μου και τι προσπαθω να καταφερω?Να αλλαξω κατι??Πως??Με το να μην ειμαι συμφιλιωμενη κυριως με τον ιδιο μου τον εαυτο μονο να αλλαξω την κατασταση δε μπορεσω σιγουρα!Απ'την αλλη ομως νιωθω τοοσο αδυναμη σαν ατομο ολο αυτο το καιρο να κανω το οτιδιποτε...Καθομαι και αναλογιζομαι,τι εχω δωσει στον εαυτο μου μεχρι σημερα που να το ηθελα πραγματικα..μεσα απο την ψυχη μου!!Ε.Λ.Α.Χ.Ι.Σ.Τ.Α...ειτε επειδη ακουσα τους γονεις μου...ειτε επειδη δν σεβαστηκα τον εαυτο μου...τις φιλιες μου...πραγματα που θεωρουσα δεδομενα και βλεπω οτι εχουν μεινει πολυ λιγα..γιατι καταστρεφω και αλλο τον εαυτο μου?Γιατι δν ακουω τις επιλογεσ μου που φωναζουν απο μεσα μου ετοιμες να εκραγουν?Γιατι να ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΣΟ για καθε μου κινηση?Επιλογη?Σκεφτομαι το παρελθον μου...εκει που ημουν δημοτικο..που ολα ηταν πολυ πιο γαληνια...ουτε αγχος για το αυριο..ουτε ερωτες που ειχαν και τοοσο βαθυ περιεχομενο..και μονο φιλους που αλλοι αξιζαν και αλλοι απλα υπηρχαν...και το συγκρινω με το τωρα..που ολα αυτα εχουν ισοπεδωθει...Αγχος για ενα αβεβαιο αυριο...ερωτες που δεν μπορουν απλα να σβησουν με ενα ''αντιο'' και φιλους σχεδον ανυπαρκτους...οπως προανεφερα αυτοι που εμειναν και παλι...ηταν αυτοι που αξιζαν...και αυτοι θα μεινουν..Μονη λοιπον χωρις κανεναν ουσιαστικα διπλα σου,μπορεις να τα καταφερεις?Να κοιταξεις μπροστα και να πεις<<ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ>>τωρα θα κανω αυτο που θελω..οπως τ θελω...!πρεπει!να το κανω,γιατι εδω και 4μηνες ολα σταθερα μενουν..ποτε επιτελους θα παψω να κοροιδευω και να ποναω τους αλλους πισω μου(+δεν αναφερομαι σε φιλιες)...
 Αρκετα...αρκετα....οσο μπερδεμενο και αν ειναι το μυαλο μου..πρεπει να βρω μια λυση και αυτη τη φορα να το παρω αποφαση...οτι καποιος θα προχωρησει,καποιος θα αγαπαει.καποιος θα πονεσει..μα ολοι θα θυμουνται!!!Και οι αναμνησεις.. ειναι αυτες..που πονανε.. πιο πολυ ..!!