Ακόμη εδώ...

Δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και με ένα σου αγγιγμα,ενα σου φιλί,τα αλλάζεις όλα!!Μεταμορφώνεις το αγχος σε χαρά..τη λύπη σε χαμόγελο...φαντάσου τι δύναμη ασκείς πάνω μου..Δεν θέλω και πολύ...το ήξερες ανέκαθεν..είναι αυτό το μαγικό που με κάνει να θέλω και άλλο....κ'άλλο..κ'άλλο..που με κάνει να μην σκέφτομαι τίποτα για το μετά..και απλά να γεύομαι τη στιγμή μέχρι τέλους...Εξάρτηση να το πω?Πες το κ'έτσι..εγώ αυτό βλέπω..παραβαίνουμε τις ίδιες υποσχέσεις ξανά και ξανά κρύβοντας τα όσα νιώθουμε πίσω από υποτιθέμενες αφορμές.....και απλά το ζούμε...

Ίσως να είναι η ικανότητα του ανθρώπου να θέλει να προφυλαχτεί απο ακόμη μια πληγή που μπορεί να τον ξαναρίξει ψυχολογικά..Βάζουμε τους όσους μας και ξέρουμε πως μέσα μας δεν ισχύουν...κρυβόμαστε όμως στην ουσία από τους ίδιους μας τους εαυτούς..παράξενο όλο αυτό..όμως και πολυ λογικό ταυτοχρόνος..Ξέρω οτι είσαι δυνατός..πιο πολύ απο'μένα..-στα πάντα-..όμως μέσα σου ξες όπως ξέρω και εγώ την πραγματική αλήθεια..το πείσμα απλά σε τρώει..και με το δίκιο σου..Εμένα μου αρκούσε όλο το σκηνικό...δεν ήθελα τίποτε παραπάνω...τίποτε λιγότερο...μόνο που βρισκόμασταν εκεί..''μαζί''..ήταν ήδη αρκετό...


Τα μάτια λένε είναι ο καθρέφτης της ψυχής...πόσο δίκιο έχουν?!?!Μαρτυράνε όλα όσα η λογική φοβάται να παραδεχτεί...και βγάζουν στην επιφάνεια τους λόγους της καρδιάς..Κοίτα με!!Θέλω να δω αν μ'αγαπάς...αν ακόμη όσα έλεγες τα νιώθεις..αν...αν..αν...


Έχεις μεγάλη καρδιά..και εγώ μάλλον μικρότερη..ανίκανη να δεχτεί όλα όσα εσύ δίνεις και παράλληλα να κάνει κάτι γι'αυτό..όμως μπορω και να σ'αφήσω??Ξερεις πολύ καλά πως αυτό δεν υφίσταται...αυτό που αναζητώ ώρες ώρες να με διώξει μακριά για να μην σε κρατάω και εσένα δέσμιο,το ίδιο με κρατάει καθηλωμένη στν ίδια θέση..


Δεν πιστεύω οτι καποιοι δρόμοι χωρίζουν για πάντα...το -για πάντα- ειναι κάπως προκατηλλημένο..πιστεύω οτι αν κάτι θέλουμε να το κρατήσουμε στη ζωη μας το κρατάμε..με τον Α ή τον Β τρόπο..και για'μας τους δύο οι δρόμοι μας δεν νομίζω ότι χωρίζουν έτσι απλά..ούτε τώρα,ούτε αργότερα..νιώθω ότι κάτι μας ενώνει..και δεν θέλω να το χάσω γιατί με κάνει να αισθάνομαι -εγώ-...ο -εαυτός-μου..λίγα άτομα μου το βγάζουν αυτό...


Οι αναμνήσεις πολλές....τίποτα δεν έχει τελειώσει...είναι στο χέρι μας να κάνουμε εμείς  αυτό που θέλουμε...(θέλω)...πρέπει να το ακούω αυτό..κυρίως εγώ,γιατί εγώ είμαι αυτή από την οποία κρίνονται τα περισσότερα...κάνω μόνη μου τη ζωή μου πιο δύσκολη,το ξέρω,και δεν κάνω τίποτα...πόσο καταστροφική είμαι?Μου λες?
Δε πειράζει τι να πω?Πιστεύω πολύ τη φράση''Ολα γίνονται για κάποιο λόγο''..οποτε ακόμη και αυτό που γίνεται ακόμη και αν ξέρω οτι ειναι λάθος κλπ,κλπ,κλπ σίγουρα έχει το λόγο του..Λάθη μου..πάθη μου.να γίνεται πολλά ρε μπας και μάθω..


Μέχρι τότε...ίσως κάποια πράγματα πήραν λάθος σειρά μέσα στο χρόνο..και να πρέπει να τα αλλάξω..φτάνει να είσαι και εσύ εδώ..γιατί όσο μπορούμε να φέρουμε τα πάνω κάτω *μαζι*..όσο κρατάς το χέρι μου...και φυσικά,εγώ,το δικό σου....